Εκφασισμός: το ιδανικό "χαρτί"

Ο φασισμός δεν είναι το τελευταίο χαρτί των καπιταλιστών. Αποτελεί την ιστορική προέλευση της εκμετάλλευσης και το ιδανικό χαρτί κάθε εκμεταλλευτή από την στιγμή που επινοήθηκε ο καταναγκασμός και η εκμετάλλευση. Οι εκμεταλλευτές δεν θα διστάσουν να εκμαυλίσουν το κράτος και το πολιτικό σύστημα που φτιάχτηκε για να τους υπηρετεί υποτακτικά, προκειμένου να αισθανθούν ελεύθεροι από κάθε έλεγχο, κάθε επιτήρηση και αδιάκριτη ματιά.

Εναλλαγή ρόλων σε μία καλοστημένη παράσταση

Το πολιτικό και ανώτερο διοικητικό προσωπικό απολαμβάνουν προνόμια ώστε να αισθάνονται την θαλπωρή των αφεντικών, να νοιώθουν πως ανήκουν στην ανώτερη οικογένεια των αρπακτικών, να κοιτούν τον λαό αφυψηλού.

Η λαϊκή δυσαρέσκεια για αυτά τα προνόμια και την διαφθορά εκδηλώνεται με την απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος. Η απαξίωση της πολιτικής μετατρέπει τον λαό σε αγέλη, εδραιώνει τον φασισμό με όποιο όνομα ή σχήμα.

Όπως θα το περιγράφουν οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές με τις γελοίες ορολογίες τους, μία κατάσταση "γουίν-γουίν".

Διάρρηξη του αδιεξόδου

Η απάντηση σε αυτό το αδιέξοδο βρίσκεται αποκλειστικά στην αναζήτηση της δημοκρατίας. Στο πλαίσιο της δημοκρατίας η υπεροπλία των εκμεταλλευτών εκδηλώνεται στο ιδεολογικό πεδίο. Όσο και αν ακούγεται παράξενο η προοδευτικότητα σέρνεται ψελίζοντας πίσω από τα προτάγματα των καπιταλιστών χωρίς να αρθρώνει τα δικά της προτάγματα με γενναιότητα. Η μεγάλη ιδιοκτησία είναι ιερή, όχι όμως και ο μισθός του εργαζόμενου, η εφορία γνωρίζει τα πάντα για τους ασθενέστερους αλλά τίποτα για τους ισχυρούς, και ούτω καθεξής. Για να προτάξει ισχυρό λόγο απέναντι στην ιδεολογική κυριαρχία των εκμεταλλευτών η προοδευτικότητα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει με γενναιότητα τα εργαλεία που έχει στην διάθεσή της.

Πολιτική

Οι εκμεταλλευτές επιδιώκουν το πολιτικό και διοικητικό προσωπικό να λειτουργεί κατεικόνα τους, δηλαδή έχοντας ως πρότυπο την κλοπή και ως θεότητα το κέρδος. Θεμελιώδης μέριμνα για την προοδευτικότητα είναι ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής στην συνείδηση των εκμεταλλευόμενων. Η πολιτική διδάσκεται ήδη από τις πρώτες τάξεις του σχολείου ως κάτι αφόρητα βαρετό, ενώ για κάθε υγιή συναισθηματικά ενήλικο αποτελεί μία αποκρουστική διαδικασία στην οποία επιδιώκουν να εμπλακούν όσοι είναι τόσο καιροσκόποι ώστε να μην ενοχλούνται να εξομοιωθούν με τα πίτουρα και να τους φάνε οι κότες. Η πολιτική πρέπει μέσα από απλά λόγια να ξεγυμνώνεται στην βασική της αντίθεση που είναι η ύπαρξη εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Πώς εκπροσωπούνται οι εκμεταλλευόμενοι, πώς εκφράζονται τα συμφέροντά τους, ποιός χρειάζεται την διαφθορά, υπάρχουν εργαλεία κοινωνικού ελέγχου, χρειάζονται οι ανισότητες;

Παράδειγμα

Το βασικό εργαλείο για κάθε επιχείρημα είναι το παράδειγμα. Ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικό ήθος ή πολιτική διαχείριση. Ποιό είναι το ζητούμενο στην πολιτική; Η διαφάνεια; Τότε θα πρέπει όσοι ασχολούνται με αυτήν στο όνομα της προοδευτικότητας να αποτελούν πρότυπο διαφάνειας. Η δραστηριοποίηση με γνώμονα το δημόσιο όφελος και όχι για την καρριέρα και το ιδιωτικό όφελος; Τότε θα πρέπει όσοι ασχολούνται με την πολιτική στο όνομα της προοδευτικότητας να απαρνούνται τα προνόμια που τους παραχωρεί με σκοπό τον εκμαυλισμό τους το κράτος των εκμεταλλευτών. Οι εκπρόσωποι των εκμεταλλευόμενων θα πρέπει να ζούν όπως ο ασθενέστερος άνθρωπος. Αν στην "κοινωνία" υπάρχουν άστεγοι, θα πρέπει να ζουν ακόμα και σαν άστεγοι. Τα εισοδήματα από την πολιτική τους θέση θα πρέπει να διατίθενται με διαφανείς διαδικασίες σε κοινωνικές πρωτοβουλίες, όπως εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και κέντρα κοινωνικής έρευνας, ακόμα και σε πρότυπες παραγωγικές μονάδες. Το πολιτικό προσωπικό που εκπροσωπεί την προοδευτικότητα θα πρέπει να απαρνείται κάθε προνόμιο, συντάξεις κλπ., ενισχύοντας τέτοια εγχειρήματα.

Ισότητα

Ένα ακόμα πετυχημένο εργαλείο των εκμεταλλευτών είναι τα επιμέρους προνόμια και η διάσπαση των εκμεταλλευόμενων. Είναι θεμελιώδες, πέρα από την ακύρωση των ίδιων των εκμεταλλευτών, οι επιδιώξεις να αφορούν το σύνολο των εκμεταλλευόμενων εξισώνοντάς τους.

Ενοποίηση στόχων και μέσων

Αν στόχος είναι η ισότητα, τότε αυτή θα πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε εφικτό επίπεδο σε παρόντα χρόνο. Αν το ζητούμενο είναι η διαφάνεια, αυτή θα πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε εφικτό επίπεδο στο παρόν. Το ίδιο για την δημοκρατία, την πολυφωνία, την ελευθερία του λόγου, την συνεργασία, τον κοινωνικό έλεγχο, κλπ. Ο "σκοπός που αγιάζει τα μέσα" αποτελεί μία νοσηρή και κακόβουλη υποκρισία που δεν έχει ποτέ καλό τέλος.

Ενότητα

Η επιδίωξη και επίτευξη της ενότητας των ανθρώπων είναι ο υπέρτατος σκοπός. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από μία ανθρωπότητα που συνεργάζεται με αλληλοσεβασμό θέτοντας στόχους και όρια. Η ενότητα μπορεί και πρέπει να εξασκείται σε κάθε βήμα της πολιτικής πράξης. Διαρκής πρόσκληση για σύμπραξη, επιμονή σε κάθε ζήτημα αρχής και υποχωρητικότητα σε οτιδήποτε ανούσιο, εισαγωγή νέου πολιτικού ήθους πέρα από ταμπέλες και στεγανά. Αναζήτηση και συνεργασία με κάθε μικρή ή μεγαλύτερη κοινωνική πρωτοβουλία και ενσωμάτωσή της σε ένα ευρύτερο πολιτικό κίνημα.

Προσοχή, Κράτος!

Το Κράτος μπορεί να είναι παντού. Το χρηματοδοτούμε αδρά για να έχει υπαλλήλους σε κάθε κίνημα και κάθε λαϊκή συνέλευση, ανθρώπους διαβασμένους και ικανούς να βγάλουν φλογερούς λόγους και να κατευθύνουν το κίνημα με τον τρόπο που θέλουν οι εκμεταλλευτές. Η ασφάλεια των κινημάτων μπορεί να εξασφαλίζεται μέσα από την αυστηρή τήρηση των συνταγματικών αρχών τους, και την απώθεση των προσδιοκιών τους σε συλλογικότητες παρά σε προσωπικότητες.

Επίλογος

Αν νοιώθουμε στον σβέρκο μας τα χνώτα ενός τεχνολογικά πανίσχυρου εκμεταλλευτικού Κράτους, ικανού να επιβάλλει την χυδαιότητα των εκμεταλλευτών με κάθε βία, κάθε τρόμο, ή μύχιο φόβο, αλλά και με την οικειοποίηση και κατάχρηση κάθε ανθρώπινου επιτεύγματος τότε θα πρέπει να κουνηθούμε από την θέση μας και τις βεβαιότητές μας. Ένας φασισμός, τεχνολογικά εξοπλισμένος με κάθε ανθρώπινο επίτευγμα, πιό αδίστακτος και θρασύς από ποτέ, ορθώνεται μπροστά στο μέλλον των ανθρώπων και είναι απίθανο να έχει την παραμικρή πρόθεση να καταρρεύσει από μόνος του.

Theft as a cultural achievement / A short note to Ms. Clara Mattei

Dear Ms Clara Mattei,

I would like to share some ideas with you which I consider critical while analyzing the social and economic status of our societies. I actually consider these ideas as the necessary key for unlocking the social transformation towards the common benefit.

Most theories on societal development accept that societies evolved in a linear manner from brutality to civilization. These theories appear to generally agree that this passing was achieved by the gradual advance of the triptych Labor, Exploitation of nature, Technology.

From my readings, some of which are referred to in the attached articles, I have concluded that this theory is a big lie, leaning for centuries on prejudices about what is civilization, what is society, human nature, etc. Not wanting to tire you I move right away to my conclusion and, if you please, I attach the discourse that led me to it.

There is no linear development of humanity and its societies. The foundations of our world do not rely on any technological inventions and the so called Agricultural, Industrial and modern Technological revolutions are, at the most, irrelevant to the structure of our societies.

The human world is structured and guided by War and only that. But this is not about any kind of war. It's the war that was invented by specific persons, in specific historical time and space introducing the stealing of human lives: the Enslaving War.

At about the midway of this sad invention's global expansion, Xenophon gave in a precise way its description:

“Friends and allies, we owe a lot to Gods, because they gave us the ability to achieve what we believed we were meant for. Because now we have a lot of fertile lands and people who by cultivating it will maintain it for us. Even more, we have houses and all we might need inside them. And, of course, none of you by obtaining these should believe that has obtained alien goods. Since there is an internal law among the people, meaning, when a city is lost for its defenders, their lives and possessions belong to the conquerors. Therefore, you will not possess by injustice what you possess, but instead by charity you will not deprive them from what you might let them keep. ...

... By no means though, we should transfer knowledge of martial arts and practices to the ones we intend to make our workers and subjects, but instead we should preserve the superiority in these practices, knowing that gods offered these as means of freedom and happiness. And just as we have taken the weapons from them, we should never be left without weapons, knowing well that those who in every occasion  are very close to the weapons, are those having them for their use when they need them. ...”

- Xenophon, Cyrus Education, Book Zeta, Speaking to the Equals.

The first spark of this invention stands as the moment that the culture of egalitarianism that formed humanity through millions of years begins to get violently dismantled, starting from Mesopotamia and within about fifty hundreds of years spreading its disastrous forces all around the Globe.

In short, the enslaving war:

1. Removed from the defeated the freedom, integrity, and the possibility to act autonomously.
2. Imposed a vicious circle of violence forcing those being attacked to choose between enslavement, enslaving the aggressors, or moving to areas with unsuspected populations often to impose their weapons as their means of production.
3. Imposed a permanent state of war as slavery is achieved and maintained through perpetual war and perpetual war vigilance.
4. The state of perpetual war imposed permanent war chiefdom, and introduced social inequalities.
5. The belligerents became shareholders of a new economy and formed an environment of constant competition and warlike vigilance towards every direction.
6. The constant war against the serfs and the conditions of constant competition shaped the foundations of the State.
7. Enslavement-plundering constitutes for the warriors-shareholders the production process, their means of livelihood.
8. For the warrior-shareholders, the means of production are their weapons and the State.
9. Plunder introduced the notion of possession-ownership.
10. Possession-ownership led to the requirement for hereditary property transmission.
11. The hereditary transmission and dominant position of the warrior-shareholders also relegated non-slave women to reproductive accessories and objects of pleasure. The enslaving war, along with the enslaved women, also turned the women of the conquerors into objects of possession.
12. The condition of permanence of the slavish war brought about and perpetuated as a dominant way of communication between all people the order-command-enforcement.
13. Chiefdom and hierarchy acquired a material counterpart and shaped Authority.
14. Authority transformed people from versatile, thoughtful, playful and inquisitive beings into order-following specialized components of its mechanism.
15. Authority, that is, the veiled or displaced military leadership, established the belief that society is like a human body, where of course the brain is itself.
16. Authority is self trapped dragging along all of humanity into a perpetual search for resources in order to cope with the demands of the competition it creates.
17. The search for resources is baptized by the authorities as Development, but in reality it is permanent plunder and destruction.

Conclusions

Theft is the foundation of our world. It's of very little importance what's being stolen, meaning whether it's a collection of forest fruits, agricultural products, industrial products or hi-tech products.

Imperialism is not "the last stage of Capitalism" but instead it is the vital need of any Authority ever since it was imposed.

Fascism, is not born by Capitalism but instead, it is the Entropy of any Authority, leading towards its origins, that is, pure militant power, strict hierarchy, and chauvinism.

State, brother of Violence carries the responsibility of keeping Prometheus (shared Knowledge and free Will) chained to the rock forever. Hephaestus, god of Labor did actually the dirty job. (Prometheus Bound, by Aeschylus)

Labor itself is actually the chains of humanity as demanded by the Authority.

Obeying Orders and serving is the humiliation and degradation of any human being.

Money is a sophisticated form of brutal oppression, establishing hierarchies and coercion.

Relevant articles

A. From the egalitarian to the class societies

B. From supremacy to coercion

C. Societies in war

War and Coercion

Notes on women's presence in the Homeric literature

Συλλογή θέσεων και τεκμηρίων για την γέννηση της Εξουσίας

Δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα από το να τροποποιηθούν παγιωμένες απόψεις, ειδικά όταν αυτές έχουν θρονιαστεί ακόμα και στο ακαδημαϊκό περιβάλλον.

Έτσι θα πληρώσω ακριβά (σε χρόνο) την τεμπελιά μου, τον ερασιτεχνισμό μου για την ακρίβεια, δηλαδή την αδιαφορία μου να καταγράφω αναλυτικά και μεθοδικά τις πηγές και τις τεκμηριώσεις κατά την διάρκεια της εξέλιξης των απόψεών μου, και συγκεκριμένα για το ζήτημα της Εξουσίας.

Σχετική βιβλιογραφία

Augustin Fuentes Φυλή, Μονογαμία και άλλα ψέματα https://www.lifo.gr/culture/vivlio/fyli-monogamia-kai-alla-psemata-poy-sas-lene-ena-biblio-enantia-ston-koino-noy

Σιγκμουντ Φρόυντ, Τοτέμ και Ταμπού

Paul Clastres, Η κοινωνία ενάντια στο Κράτος

Τζέιμς Σάζμαν, Ευημερία χωρίς αφθονία https://tvxs.gr/news/kosmos/pos-oi-kalliergeies-tis-neolithikis-epoxis-eriksan-sporo-tis-sygxronis-anisotitas-prin-a

Ανδρέας Γεωργίου, Το τέλειο Κράτος: η νύχτα των ερπετών

Σύνδεσμοι

Πολιτισμός 5.000 χρόνων στο Περού, χωρίς ίχνη πολεμικής δραστηριότητας 
https://amp.theguardian.com/world/2021/jan/03/squatters-ancient-ruins-peru-death-threats-archeologist-caral

Ο Μινωικός πολιτισμός, χωρίς Μίνωα, εξουσία και πόλεμο
http://banksnews.gr/the-mystery-of-the-oldest-throne-in-europe-at-the-cretan-palace-of-knossos/  According to most archaeologists, the throne itself may have actually had more religious than political significance, functioning in the re-enactment of epiphany rituals involving a High Priestess, as suggested by the iconography of griffins, palms, and altars in the wall-paintings. More recently, it has been suggested that the room was only used at dawn at certain times of the year for specific ceremonies. 

Φέρνοντας την Ιστορία στα μέτρα μας / Ο πόλεμος στον Μινωικό πολιτισμό https://proxeiro-tetradio.blogspot.com/2019/02/blog-post.html

Η απουσία πολέμου και εξουσίας στην προϊστορική κυκλαδική τέχνη https://www.worldhistory.org/article/673/akrotiri-frescoes/

Ζωικές καταβολές του τοτεμισμού / παραδείγματα από ομάδες χιμπατζήδων https://proxeiro-tetradio.blogspot.com/2019/01/blog-post_30.html

Ο τελετουργικός φόνος του Βασιλιά http://proxeiro-tetradio.blogspot.com/2015/08/blog-post_31.html

The evolution of lethal intergroup violence https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1266108/
Conflict avoidance and the development of intergroup relations of friendship, mutuality, sharing, and cooperation were favored instead. Intragroup cooperation was elaborated in conjunction with the teamwork entailed by large game hunting and was further reinforced by mechanisms for sharing large animals jointly killed by a hunting party. Development of these practices provided a template for establishing positive relations between neighboring social groups that could readily be realized when two bands temporarily camped and hunted together. Conflict avoidance dictated that groups move apart to alleviate resource competition whenever possible. This response to crowding facilitated migration out of Africa into the temperate and subtropical zones of Europe and Asia, vastly expanding the geographic distribution of H. erectus. In other words, the development of the throwing spear altered the means of production as well as the social relations of production, distribution, and consumption within groups in fundamental ways that also transformed intergroup relations and influenced subsequent hominid evolution.

Οι ρίζες της ανισότητας https://tvxs.gr/news/sci-tech/oi-rizes-tis-anisotitas

Αρχαία Ιστορία, Α' Γυμνασίου, Α.2, http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2290/Istoria_A-Gymnasiou_html-empl/index_01_02.html Δε γνωρίζουμε αν οι άνθρωποι είχαν ατομική ιδιοκτησία της γης. Το πιο πιθανό είναι ότι η γη ανήκε συλλογικά στην κοινότητα. Τα νεολιθικά κοπάδια, από οικόσιτα ζώα, πρέπει να ήταν μικρά. Την ευθύνη για τη βοσκή τους μπορεί να την είχε ολόκληρη η κοινότητα. 

Αρχαία Ιστορία, Α' Γυμνασίου, Β.2, http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2290/Istoria_A-Gymnasiou_html-empl/index_02_02.html Σε όλα σχεδόν τα νησιά των Κυκλάδων η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως οικισμούς, όχι εκτεταμένους, της 3ης χιλιετίας π.Χ. Κάθε οικισμός φαίνεται ότι αναπτυσσόταν αυτόνομα και δεν υπήρχε κανένα είδος κεντρικής εξουσίας. Αρχικά οι οικισμοί σχηματίζονται κοντά στη θάλασσα ή στα πρανή χαμηλών λόφων. Περίπου το 2300 π.Χ. ορισμένοι οικισμοί οχυρώνονται (Αγία Ειρήνη στην Κέα), άλλοι καταστρέφονται και ξαναχτίζονται οχυρωμένοι (Φυλακωπή στη Μήλο), ενώ άλλοι χτίζονται σε υψηλούς λόφους μακριά από τη θάλασσα (Καστρί Σύρου).

Η διδασκαλία της Εξουσίας στον αρχαίο κόσμο μέσα από κείμενα και μύθους

Ομήρου, Ιλιάδα Β’ 211-277. Συνέλευση Αχαιών και επεισόδιο Οδυσσέα-Θερσίτη https://www.blogger.com/blog/post/edit/2917161902006124853/3099431778192796457

Ξενοφώντα, Κύρου Παιδεία, βιβλίο Ζ’, Λόγος του Κύρου στους «ομότιμους» / απόσπασμα https://proxeiro-tetradio.blogspot.com/2018/10/blog-post_5.html

Σημειώσεις για την θέση των γυναικών στα Ομηρικά κείμενα https://proxeiro-tetradio.blogspot.com/2017/12/blog-post_12.html

Κρατικοποίηση, Εθνικοποίηση

Παρένθεση

Προτού αναφερθούμε στους όρους Κρατικοποίηση και Εθνικοποίηση ας σταθούμε εν τάχει στην έννοια του Κράτους και του Έθνους.

Ο Κράτος, αδελφός της Βίας έχει ως αποστολή να επιβάλλει την κυριαρχία μιας κοινωνίας (κυρίαρχη-εκμεταλλευτική "τάξη") σε μία άλλη κοινωνία (υποτελής-εκμεταλλευόμενη "τάξη"). Για την κυρίαρχη κοινωνία το Κράτος και η βία αποτελούν τα εργαλεία βιοπορισμού, τα δικά της μέσα παραγωγής με την κυριολεκτική έννοια.

Το Έθνος θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα κατά βούληση Ανήκειν, για το οποίο φυσικά επικρατεί η εκδοχή που επιθυμεί η κυρίαρχη κοινωνία διδάσκοντας πως το Έθνος είναι ένα σώμα του οποίου τα μέλη αποτελούν αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα ένα ενιαίο σύνολο με, λίγο-πολύ, γενετικής προέλευσης κοινές επιδιώξεις στον χώρο και τον χρόνο.

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε να σταθούμε και στις έννοιες "τάξεις" και Κοινωνία. Η ιστορική προέλευση των σύγχρονων κρατών είναι τα δουλοκτητικά κράτη. Αυτά τα κράτη συντίθενται από μία κοινωνία δουλοκτητών και μία κοινωνία υπόδουλων. Αυτός ο σχηματισμός εισήγαγε με την βία το είδος ανθρώπινων σχέσεων που βιώνουμε μέχρι σήμερα, δηλαδή τις εντολές, τον καταναγκασμό, την δουλεία αλλά και την μισθωτή εργασία, την ίδια την εργασία, την ιδιοκτησία, τον υποβιβασμό των γυναικών, κλπ. Είναι παραπλανητικό να αναφερόμαστε σε "τάξεις" όταν στην πραγματικότητα μιλάμε για διαφορετικές κοινωνίες. Οι Σπαρτιάτες και οι Είλωτες δεν αποτέλεσαν ποτέ τάξεις στο πλαίσιο μιας ενιαίας κοινωνίας. Είμαι σίγουρος πως και οι δύο, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας, θα μας έφτυναν στα μούτρα αν μας άκουγαν να ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο. Αποτελούσαν όμως μαζί έναν σαφή κρατικό μηχανισμό με τα δύο αναγκαία μέρη που τον προϋποθέτουν, δηλαδή τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους.

Στις σημερινές συνθήκες, να αναγνωρίζουμε τον άστεγο και αποκλεισμένο ως μέλος της ίδιας κοινωνίας με αυτόν που δημιουργεί τις συνθήκες αποκλεισμού του δεν αποτελεί μόνο πλάνη, αλλά πολύ περισσότερο ιδεολογική αυτοχειρία κάθε ανθρώπου που επιδιώκει ή οραματίζεται μια δίκαιη κοινωνία. Όταν απουσιάζει η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός και η συνεργασία δεν αναφερόμαστε σε μία προβληματική κοινωνία αλλά σε μία μή-κοινωνία. Αν απαξιώνουμε αυτήν την οριοθέτηση θα παραμένουμε εσαεί εγκλωβισμένοι στο ιδεολογικό "γήπεδο" των κυρίαρχων-εκμεταλλευτών.

Η ύπαρξη ακόμα και ενός άστεγου, ενός αποκλεισμένου, ενός αγράμματου ανθρώπου σηματοδοτεί την απουσία ενιαίας κοινωνίας. Κοινωνία είμαστε με αυτούς που στεκόμαστε δίπλα, συμπαραστεκόμενοι, όρθιοι.

Κρατικοποίηση, Εθνικοποίηση

Μετά από την σύντομη παρένθεση ίσως συμφωνήσουμε πως αυτοί οι όροι, Κρατικοποίηση και Εθνικοποίηση, είναι κενοί νοήματος, όχι μόνο όμως επειδή αστοχούν στο να περιγράψουν σωστά την επιδίωξη, αλλά και ουσιαστικά, επειδή διόλου δεν πρέπει να υπάρχει τέτοια επιδίωξη. Δηλαδή, δεν έχουμε κανέναν λόγο να επιδιώκουμε την παράδοση κρίσιμων για τον λαό παραγωγικών μονάδων στο Κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε και συντηρείται ως μηχανισμός διαιώνισης της κυριαρχίας των εκμεταλλευτών. Ούτε βέβαια και στο μεγαλόσχημο πλην κενό νοήματος ιδεολόγημα του εθνικού σκοπού που ανακατεύει μαζί ανερυθρίαστα τον μεροκαματιάρη, τον τηλεαστέρα, τον εθνικό εργολάβο, τις σεξεργάτριες με τους νταβατζήδες τους. 

Το Κράτος έχει την υποχρέωση να αναπαράγει τις γενεσιουργούς προθέσεις του, να κλωνοποιεί την απανθρωπιά του, να διαβρώνει ανυποψίαστες και υποψιασμένες συνειδήσεις. Το Κράτος θα ανοίξει την μισθολογική ψαλίδα ώστε τα "ανώτερα" στελέχη να αισθάνονται την ζεστή θαλπωρή της κυρίαρχης κοινωνίας που θα τους φροντίσει σαν παιδιά της, αρκεί να τσαλαπατήσουν στην εξαθλίωση των ασθενέστερων. Το Κράτος φροντίζει ώστε το "κατώτερο" προσωπικό να πνίγεται στην γραφειοκρατία, να μισεί την ταπείνωση που βιώνει, να προσπαθεί να "αλλάξει πίστα" με κάθε μέσο, να μιμείται την μεγάλη κλοπή με μικροαπάτες όπου φτάνει το χέρι του. Το Κράτος επιβάλει την ιεραρχία που νεκρώνει κάθε σκέψη για πρωτοβουλία, βελτίωση, ανάληψη ευθύνης, δημιουργικότητα και χαρά. Το Κράτος αποζητά τα πουλημένα στην "ιδιωτική πρωτοβουλία" στελέχη γιατί η πρόθεσή του δεν υπήρξε ποτέ η φροντίδα των αδυνάτων. Η βάση του "Κοινωνικού Κράτους" περιγράφεται ιδανικά από τα λόγια που αποδίδει ο Ξενοφώντας στον Κύρο. "Λοιπόν δεν θα έχετε με αδικία ό,τι έχετε, αλλά από φιλανθρωπία δεν θα τους στερήσετε, αν τους αφήσετε να έχουν κάτι." - Ξενοφώντα, Κύρου Παιδεία, Βιβλίο Ζ, Ομιλία προς τους Ομότιμους.

Έλεγχος από τον ίδιο τον λαό σε όλους τους κρίσιμους για την διαβίωση του τομείς 

Τί μπορεί να σημαίνει αυτό;
Για αρχή τα αντίθετα από όλα τα παραπάνω!
Μερικές ιδέες:

1. Οικονομικός έλεγχος. Διαδικτυακή προβολή Εσόδων-Εξόδων σε πραγματικό χρόνο.
2. Ορισμός ενιαίου μισθού μέσα από δημόσιο διάλογο. 
3. Κλείδωμα της αναλογίας του ενιαίου μισθού με τον ανώτερο για όλους τους οργανισμούς μέσα από δημόσιο διάλογο.
4. Πλήρης ενοποίηση παροχών, επιδομάτων, αδειών, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
5. Συλλογικά όργανα με δημόσιο έλεγχο, ανοιχτές συνεδριάσεις, προβολή στο διαδίκτυο.
6. Αποκλεισμός των γκόλντεν μπόιζ, και θεσμοθέτηση συνεργασιών με πανεπιστήμια και φορείς έρευνας και καινοτομίας.
7. Ακύρωση του υφιστάμενου ιεραρχικού μοντέλου διοίκησης και κάθε είδους διοικητικού ή συνδικαλιστικού παραγοντισμού. Αναζήτηση αξιοκρατικών και συλλογικών μηχανισμών.
8. Δημόσιος έλεγχος και λογοδοσία.
9. Δημόσιος διάλογος για κάθε συνδικαλιστική διεκδίκηση και εφαρμογή των αποτελεσμάτων στο ενιαίο σύστημα αμοιβών. 
10. Αναζήτηση και εφαρμογή μηχανισμών προστασίας από αυτούς που αποζητούν εξουσία και πλουτισμό.

Σημειώσεις / ΧΙΙ 2022

Το μεγαλείο του Ιερού Βράχου βρίσκεται στις ταπεινώσεις που του επέβαλε ο χρόνος.

>

Όταν κατανοήσουμε το Κράτος ως τον μηχανισμό κυριαρχίας μιας κοινωνίας πάνω σε μία άλλη, τότε μόνο θα αντιληφθούμε πως η όποια συμμετοχή στην διακυβέρνηση και διαχείριση αυτού του Κράτους δεν διαφέρει από την όποια προδοτική υπηρεσία προς τον αδίστακτο κατακτητή.

Μόνον έχοντας αυτήν την επίγνωση ίσως καταφέρουμε να διαχωρίσουμε την θέση μας σε όλα τα κρίσιμα αλλά και δευτερεύοντα ζητήματα επιφέροντας ουσιαστική τροποποίηση των κοινωνικών δεδομένων.

Σε κάθε άλλη περίπτωση είμαστε συνεργοί στην διαιώνισή του.

>

Σημειώσεις / ΧΙ 2022

>

Είπε η αφομοιωμένη Υποταγή, "Θέλουμε οκτάωρο και 1.000 ευρώ τον μήνα!"

Αυτά είναι...

>

"Κάνε ανακύκλωση!", διαφημίζει ο βιομήχανος που φτιάχνει αυτοκίνητα διάρκειας πέντε ετών.

>

"Οι αριστεροί διχάζουν!", πόσταρε ένας δούλος, καθώς κοιτούσε τον Αφέντη να του αδειάζει το ταγάρι.

>

Ο αγαθοεργός, ο Μεγάλος Χορηγός
είναι μεγάλος και τρανός
έχει κομπόδεμα γερό
κι ένα συμβόλαιο με τον Σταυρό
χτίζει λαγγάδια και κορφές
πιάνει εδώ, χουφτώνει εκεί
ο Μεγάλος Χορηγός, ο αγαθοεργός

>

Η μαγική διαφάνεια της προοδευτικότητας

Θεωρητική στασιμότητα και απαρχαίωση

Ανεπαρκής ανάλυση δεδομένων

Αναγνώριση του Ανθρώπου αποκλειστικά ως "οικονομικού όντος"

Απουσία οράματος και ποιητικού λόγου

Ασυνεπής και ατεκμηρίωτη στάση απέναντι στις ισορροπίες ατομικού-συλλογικού και εθνικού-διεθνούς

Ανεπάρκεια πειθούς

Αδιαφορία για την παραγωγή παραδείγματος

Γουι΄ρ φακντ!

>

22 Ιουλίου 1943

Παναγιώτα Σταθοπούλου

Κούλα Λίλη

27 Ιουλίου 1944

Ηλέκτρα Αποστόλου

5 Σεπτεμβρίου 1944

Ηρώ Κωνσταντοπούλου

8 Σεπτεμβρίου 1944

Λέλα Καραγιάννη

>

Η αριστερά προσδοκά το μέλλον όπως το διαβλέπει η σχεδόν διακοσιοετής θεωρία της. Αδυνατεί να αποδεχτεί ή να μελετήσει οποιαδήποτε παρέμβαση της πραγματικότητας ή θεωρία η οποία ακυρώνει και τροποποιεί την δική της προοπτική για τα μελλούμενα.

Την ίδα στιγμή η υπεροπλία και η επεξεργαστική δυνατότητα των κυρίαρχων πολλαπλασιάζεται γεωμετρικά ανοίγοντας ανεξέλεγκτα αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στην εντροπία κάθε κυριαρχικού συστήματος: στον Φασισμό. Έναν φασισμό ενδεδυμένο με την στολή της κοινωνικής ενότητας, της αλληλεγγύης και ενός απολίτικου πλουραλισμού.

Ινδονησία, 1965 ή, γιατί δεν διαβάζουμε Ιστορία;

https://www.efsyn.gr/arheio/fantasma-tis-istorias/47570_xehasmeno-olokaytoma

Επιστήμη και προοδευτικότητα

"Αρνιόμαστε επίσης το διαχωρισμό επιστήμης και ιδεολογίας, που είναι ο πιο ολέθριος απ' όλους επειδή εκκρίνεται από μας τους ίδιους. Δεν θέλουμε να κυβερνιόμαστε παθητικά ούτε κι από τους νόμους της επιστήμης όπως δεν το θέλουμε κι από τους νόμους της οικονομίας ή από τις επιταγές της τεχνικής. Η επιστήμη είναι μια τέχνη που η πρωτοτυπία της βρίσκεται στο ότι οι εφαρμογές της είναι δυνατό να γίνονται έξω από τον εαυτό της.

Ωστόσο η επιστήμη δεν μπορεί να ορίζει κανονισμούς παρά μόνο για τον εαυτό της. Αρνιόμαστε τον μυθευτικό ιμπεριαλισμό της, που παρέχει το έδαφος για όλες τις καταχρήσεις και τα πισωδρομίσματα, περιλαμβανομένων κι εκείνων που γίνονται μέσα στους κόλπους της και προτείνουμε να βάλουμε στη θέση του μια πραγματική επιλογή ανάμεσα στις δυνατές λύσεις που μας προσφέρει η επιστήμη".

- "Ποιό Πανεπιστήμιο; Ποιά κοινωνία; Συλλογή κειμένων από το Κέντρο Ταξινόμησης Πανεπιστημιακών Πληροφοριών" Παρίσι, 1968, σελ. 148. Αντιγραφή από το "Δοκίμιο για την Απελευθέρωση" του Χέρμπερτ Μαρκούζε, Εκδόσεις Διογένης 1971, σελ. 35.

Στο μέλλον η προοδευτικότητα θα κοκκινίζει από ντροπή για την στάση της απέναντι στην πανδημία του 2020. Ακόμα και με την παρέλευσή της, παραμένει ολοκληρωτικά υποταγμένη στην υγειονομική τρομοκρατία και εξακολουθεί να μην θέτει μείζονα ερωτήματα και να μην αναζητά επιτακτικά απαντήσεις, όπως: Από πού προήλθε ο ιός; Ποιός είναι ο δημόσιος έλεγχος στα ανά τον κόσμο κρατικά χρηματοδοτούμενα βιολογικά εργαστήρια; Γιατί αποδυναμώθηκε το σύστημα υγείας ενώ ενισχύθηκε το αστυνομικό Κράτος; Ποιό είναι το περιεχόμενο των συμφωνιών των φαρμακευτικών εταιρειών με τα Κράτη και την ΕΕ; Γιατί προωθούνται φαρμακευτικά προϊόντα με υποχρεωτικό τρόπο σε ανθρώπους που δεν τα χρειάζονται; Γιατί καταπνίχθηκε ο επιστημονικός διάλογος σε κρίσιμες στιγμές; Γιατί παρακάμφθηκαν θεσμοθετημένοι επιστημονικοί ελεγκτικοί φορείς και αντικαταστάθηκαν με διορισμένα όργανα; Ποιό είναι το πραγματικό μέγεθος των παρενεργειών από τα φάρμακα που προωθήθηκαν; 

Πέρα όμως από αυτά τα σημαντικά πρακτικά ερωτήματα η προοδευτικότητα όφειλε και οφείλει να θέτει και άλλα που αφορούν ευρύτερα την ηθική και την συνείδηση, όπως: Ο φόβος μπορεί να κυριαρχεί πάνω στην ελευθερία; Οι απόψεις, ακόμα και οι επιστημονικές, μπορούν να δαιμονοποιούνται όταν το απαιτεί το Κράτος και όταν το επιβάλλουν τα Μέσα Ενημέρωσης; Δικαιούται ένας άνθρωπος να μην υποτάσσεται στον φόβο ειδικά εφόσον έχει επίγνωση του κινδύνου; Δικαιούται ένας άνθρωπος να αντιστέκεται στον κρατικό και εταιρικό έλεγχο του σώματός του; 

Καθώς η προοδευτικότητα δεν έθεσε και δεν θέτει κανένα από αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα αυτό που πραγματικά τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι η ύπαρξή της.

Σημείωμα για την Επιστήμη / Μάης του '68

 "Αρνιόμαστε επίσης το διαχωρισμό επιστήμης και ιδεολογίας, που είναι ο πιο ολέθριος απ' όλους επειδή εκκρίνεται από μας τους ίδιους. Δεν θέλουμε να κυβερνιόμαστε παθητικά ούτε κι από τους νόμους της επιστήμης όπως δεν το θέλουμε κι από τους νόμους της οικονομίας ή από τις επιταγές της τεχνικής. Η επιστήμη είναι μια τέχνη που η πρωτοτυπία της βρίσκεται στο ότι οι εφαρμογές της είναι δυνατό να γίνονται έξω από τον εαυτό της.

Ωστόσο η επιστήμη δεν μπορεί να ορίζει κανονισμούς παρά μόνο για τον εαυτό της. Αρνιόμαστε τον μυθευτικό ιμπεριαλισμό της, που παρέχει το έδαφος για όλες τις καταχρήσεις και τα πισωδρομίσματα, περιλαμβανομένων κι εκείνων που γίνονται μέσα στους κόλπους της και προτείνουμε να βάλουμε στη θέση του μια πραγματική επιλογή ανάμεσα στις δυνατές λύσεις που μας προσφέρει η επιστήμη".

- "Ποιό Πανεπιστήμιο; Ποιά κοινωνία; Συλλογή κειμένων από το Κέντρο Ταξινόμησης Πανεπιστημιακών Πληροφοριών" Παρίσι, 1968, σελ. 148. Αντιγραφή από το "Δοκίμιο για την Απελευθέρωση" του Χέρμπερτ Μαρκούζε, Εκδόσεις Διογένης 1971, σελ. 35.

Mahsa Amini / δολοφονημένη

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Death_of_Mahsa_Amini

EarthShips / Mike Reynolds

https://youtu.be/wgUkjbMhF18

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Michael_E._Reynolds

Το κλειδί για όλες τις δουλειές (μια, όχι και τόσο, υπόθεση)

Τί καθορίζει τις κοινωνικές σχέσεις;

Τί σημαίνει "υπάλληλος";

Τί είναι το Κράτος;

Τί σημαίνει "πατριαρχία";

Ποιά είναι τέλος πάντων η "ανθρώπινη φύση";

Υπάρχει ελπίδα;

(Παρένθεση 1), (Παρένθεση 2)

Δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε ποτέ κάτι πραγματικά ωφέλιμο για τον εαυτό μας, τους ανθρώπους που αγαπάμε και την κοινωνία, αν δεν αναγνωρίσουμε το βασικό θεμέλιο πάνω στο οποίο έχει οικοδομηθεί ο αυτοκαταστροφικός μας κόσμος.

Το θεμέλιο για κάθε κοινωνική, οικονομική ακόμα και προσωπική σχέση είναι η βία και η αρπαγή, ο πόλεμος και η υποδούλωση. Ασφαλώς, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο σε αυτό και αυτή η απάνθρωπη συνθήκη διατυμπανίζεται με κάθε σαφήνεια εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Φίλοι και σύμμαχοι, χρωστούμε πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη στους θεούς, επειδή μας έδωσαν την δυνατότητα να πετύχουμε αυτά για τα οποία πιστεύαμε ότι είμαστε άξιοι. Διότι τώρα έχουμε πολλή και εύφορη γη και ανθρώπους που καλλιεργώντας την θα μας συντηρήσουν. Έχουμε ακόμη και σπίτια και τα αναγκαία εφόδια μέσα σ’ αυτά. Και κανείς βέβαια από σας κατέχοντας αυτά ας μην πιστέψει ότι έχει ξένα πράγματα. Διότι υπάρχει παντοτινός νόμος ανάμεσα σ’ όλους τους ανθρώπους, δηλαδή, όταν κυριευτεί η πόλη αυτών που πολεμούν, να ανήκουν σ’ εκείνους που την κυρίευσαν και η ζωή και τα υλικά αγαθά όσων βρίσκονται μέσα σ’ αυτή την πόλη. Λοιπόν δεν θα έχετε με αδικία ό,τι έχετε, αλλά από φιλανθρωπία δεν θα τους στερήσετε, αν τους αφήσετε να έχουν κάτι. 

- Ξενοφώντα, Κύρου Παιδεία, βιβλίο Ζ’, Λόγος του Κύρου στους «ομότιμους» / απόσπασμα

Αυτό όμως που δεν διατυμπανίζεται και, για την ακρίβεια, αποκρύπτεται επιμελώς είναι πως η αρπαγή και η υποδούλωση δεν αποτελούν μέρος κάποιας ανθρώπινης φύσης, αλλά αποτελούν την επινόηση και επιλογή συγκεκριμένων ανθρώπων μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες. Η ανθρωπότητα δεν προόδευσε και δεν έγινε αυτό που είναι και θαυμάζουμε στην έννοια του Ανθρώπου μέσα από την βία και την κλοπή, αλλά αντίθετα μέσα από την ανταλλαγή και την συνεργασία. Η σύντομη μέσα στο σύνολο της ανθρώπινης εξέλιξης ιστορία του πολέμου και της υποδούλωσης αποτελεί μία αδιέξοδη εκτροπή που μπορεί να έχει ως μόνη κατάληξη την καταστροφή. 

Το υφιστάμενο κοινωνικό περιβάλλον δεν είναι προϊόν κάποιας αφηρημένης έννοιας της ανθρώπινης φύσης. Ούτε προήλθε από κάποια εξίσου αφηρημένη φυσική εξέλιξη των κοινωνιών.  Δεν σχετίζεται καν με τα κατά καιρούς σημαντικά επιτεύγματα στον τομέα των τεχνολογιών.

Το κοινωνικό περιβάλλον που βιώνουμε, κάποιοι βασανιστικά, κάποιοι ανάλαφρα, κάποιοι και τα δύο, αλλά που όλοι το θεωρούμε αναπόφευκτο και δεδομένο, έχει ως αποκλειστικό θεμέλιο μία και μόνη ανθρώπινη επινόηση, τον πόλεμο. Και συγκεκριμένα το είδος πολέμου που μετατρέπει τους ηττημένους σε παραγωγικά κοπάδια, αφαιρώντας τους την ελευθερία, την ακεραιότητα και την δυνατότητα της αυτενέργειας.

Αυτή η επινόηση, όπως και κάθε άλλη, είναι προϊόν των επιλογών συγκεκριμένων ανθρώπων, και είναι καλό να θυμόμαστε πως οι επιλογές των ανθρώπων δεν μπορούν να ανάγονται σε κανενός είδους φυσικές νομοτέλειες.

Ο κοινωνικός μας βίος με λίγα λόγια βασίζεται στην κλοπή. Δεν έχει την παραμικρή σημασία αν η κλοπή στοχεύει την συλλογή καρπών άλλων ανθρώπων, το κυνήγι τους, την σοδειά τους, το κοπάδι τους, τα βιομηχανικά επιτεύγματα ή τα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας τους. Δηλαδή δεν έχει καμία σημασία σε πιο στάδιο τεχνολογικής εξέλιξης βρισκόμαστε, ακόμα και αν είμαστε πριν ή μετα την Αγροτική Επανάσταση, την Επανάσταση του Χαλκού, την Βιομηχανική Επανάσταση ή την σύγχρονη Τεχνολογική Επανάσταση. Η κλοπή δεν προήλθε από κάποια αναπόφευκτη γραμμική εξέλιξη της κοινωνίας ως γέννημα των πολιτισμικών επιτευγμάτων αλλά αποτελεί μία επιλογή κάποιων ανθρώπων, η οποία επιλογή ήταν και παραμένει αδιανότητη για τους περισσότερους ανθρώπους.

Η κλοπή είτε ονομάζεται δουλεία, δουλοπαροικία, μισθωτή εργασία, ήταν και παραμένει ένα και το αυτό: κλοπή.

Η επινόηση του υποδουλωτικού πολέμου συντελέστηκε σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο και παρήγαγε αυτοματισμούς που οδήγησαν στην αργή εξάπλωσή του σε ολόκληρη την Υφήλιο.

Εν τάχει, ο υποδουλωτικός πόλεμος:

1. Αφαίρεσε από τους ηττημένους την ελευθερία, την ακεραιότητα, και την δυνατότητα της αυτενέργειας.
2. Επέβαλε έναν φαύλο κύκλο βίας, υποχρεώνοντας τους αμυνόμενους να επιλέξουν ανάμεσα στην υποδούλωση, στην πιθανότητα υποδούλωσης των επιτιθέμενων, και στην μετοίκηση σε περιοχές όπου ο πληθυσμός είναι ανυποψίαστος από αυτήν την πρακτική συχνά υποδουλώνοντάς τον.
3. Επέβαλε μία μόνιμη πολεμική συνθήκη καθώς η υποδούλωση επιτυγχάνεται και διατηρείται μέσα από έναν διαρκή πόλεμο και μία διαρκή πολεμική εγρήγορση.
4. Η διαρκής πολεμική συνθήκη επέβαλλε την μόνιμη πολεμική αρχηγία, και εισήγαγε τις κοινωνικές ανισότητες.
5. Οι συμπολεμιστές έγιναν μέτοχοι μιας νέας οικονομίας και διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον συνεχούς ανταγωνισμού και πολεμικής εγρήγορσης προς κάθε κατεύθυνση.
6. Ο διαρκής πόλεμος εναντίον των υπόδουλων και οι συνθήκες συνεχούς ανταγωνισμού διαμόρφωσαν το Κράτος.
7. Η υποδούλωση-λεηλασία αποτελεί για τους πολεμιστές-μετόχους την παραγωγική διαδικασία, το μέσον βιοπορισμού τους.
8. Για τους πολεμιστές-μετόχους, τα μέσα παραγωγής είναι τα όπλα και το Κράτος.
9. Η λεηλασία οδήγησε στην απαίτηση για κατοχή-ιδιοκτησία.
10. Η κατοχή-ιδιοκτησία οδήγησε στην απαίτηση για κληρονομική μεταβίβαση.
11. Η κληρονομική μεταβίβαση και η εξουσιαστική θέση των πολεμιστών-μετόχων υποβίβασε και τις μή υπόδουλες γυναίκες σε αναπαραγωγικά εξαρτήματα και αντικείμενα ηδονής. Ο υποδουλωτικός πόλεμος, μαζί με τις υπόδουλες γυναίκες, μετέτρεψε και τις γυναίκες των κατακτητών σε αντικείμενα κτήσης.
12. Η συνθήκη μονιμότητας του υποδουλωτικού πολέμου, επέφερε και μονιμοποίησε ως κυρίαρχο τρόπο επικοινωνίας μεταξύ όλων των ανθρώπων την διαταγή-εντολή-επιβολή.
13. Η αρχηγία και η ιεραρχία απέκτησαν υλικό αντίκρυσμα και διαμόρφωσαν την εξουσία.
14. Η εξουσία μετέβαλε τους ανθρώπους από πολυπράγμονα, στοχαστικά, παιγνιώδη και διερευνητικά όντα, σε εξειδικευμένα εξαρτήματα των εκάστοτε μηχανισμών της.
15. Η εξουσία, δηλαδή η καλυμμένη ή μετατεθειμένη πολεμική αρχηγία, καθιέρωσε την πεποίθηση πως η κοινωνία είναι όμοια όπως ένα ανθρώπινο σώμα, όπου φυσικά στην θέση του εγκεφάλου βρίσκεται η ίδια. 
16. Η εξουσία βρίσκεται αυτοεγκλωβισμένη παρασέρνοντας και ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μία αέναη αναζήτηση πόρων προκειμένου να αντεπεξέρχεται στις απαιτήσεις του ανταγωνισμού που δημιουργεί η ίδια.
17. Η αναζήτηση πόρων βαφτίζεται από την εξουσία ως Ανάπτυξη, στην πραγματικότητα όμως είναι μόνιμη λεηλασία και καταστροφή.

...

Διδασκόμαστε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά αυτό είναι ψέμα. Η Ιστορία δεν μπορεί να επαναληφθεί γιατί στον πυρήνα της παραμένει στατική και περιγράφει από την εποχή των ομηρικών χρόνων μέχρι σήμερα ένα και μόνο πράγμα, την μανία αυτών που διψούν για εξουσία και κυριαρχία να επιβληθούν στον περίγυρό τους και στους ανταγωνιστές τους, επιφέροντας ξανά και ξανά την καταστροφή και την αυτοκαταστροφή. Αυτοί οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι περιγράφουν παραλλαγές του ίδιου πράγματος. Όσο κι αν αλλάζουν τα εργαλεία, τα όπλα, τα μέσα, τα λάφυρα, οι θεοί, οι ιδεολογίες και τα κηρύγματα, το ζητούμενο είναι πάντα η επιβολή και η υποδούλωση.

Η "πατρική ορδή" του Δαρβίνου, η οποία φυσικά δεν υπήρξε ποτέ, πραγματώθηκε τελικά από τις πολεμικές ορδές των πρώτων δουλοκτητικών κοινωνιών. Αυτές οι πολεμικές ορδές αποτελούν μέχρι σήμερα μέσα στην "στατικότητα" της Ιστορίας την εντροπία κάθε Κράτους και κάθε κοινωνίας που είναι ή φαντάζεται το εαυτό της ως κυριαρχική. Η απόλυτη πολεμική αρχηγία, η αυστηρή ιεραρχία, η δίψα για επιβολή, η αίσθηση ανωτερότητας, αυτό που ονομάζουμε φασισμό με λίγα λόγια, εμφανίζεται ξανά και ξανά μέσα στον φαύλο κύκλο της στατικής Ιστορίας.

ένας ευφυής άνθρωπος / συνέντευξη

https://youtu.be/Mw6fFTg37Wk

Παρένθεση 2: Η πραγματικότητα ως ουτοπία

Διδασκόμαστε πως ένας κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι συμβιώνουν αρμονικά, συνεργαζόμενοι και όχι ανταγωνιζόμενοι, αντιβαίνει τους νόμους της ανθρώπινης φύσης και αποτελεί ουτοπία.

Προτού εξετάσουμε οτιδήποτε άλλο ας αναλογιστούμε: θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη ουτοπία από έναν κόσμο στον οποίο για να επιβιώσει κάποιος μέσα στις υφιστάμενες συνθήκες ανταγωνισμού που συχνά φτάνει ακραία επίπεδα, είναι υποχρεωμένος να μεγεθύνεται και να ισχυροποιείται συνεχώς, χρησιμοποιώντας ό,τι βρίσκει διαθέσιμο, δηλαδή κάθε λεηλατημένο φυσικό πόρο και κάθε υποταγμένη ανθρώπινη ζωή; Θα ήταν ποτέ δυνατόν αυτή η συνεχής μεγέθυνση και καταστροφή να συντελείται επ' άπειρον σε έναν πεπερασμένο κόσμο;

Παρένθεση 1: Η μοναδικά χυδαία καταγωγή

Ακόμα και στα πιο έγκριτα ντοκυμαντέρ για την καταγωγή του ανθρώπου, βλέπουμε τους προγόνους μας λερούς, λιμασμένους, αναμαλλιασμένους και τρισάθλιους, να γρυλίζουν και να χτυπιούνται σαν άξεστοι.

 Ίσως κάποιος παραξενευτεί, καθώς, από ανάλογα έγκριτα ντοκυμαντέρ έχουμε μάθει πως σε όλον τον ζωικό κόσμο, υπάρχουν μέσα στα είδη κανόνες, κώδικες και, συχνά, περίπλοκες κοινωνικές συγκροτήσεις. Τα ζώα, όλα ανεξαιρέτως, φροντίζουν σχολαστικά την καθαριότητα και την υγεία τους, ακόμα σχολαστικότερα δε, την εμφάνισή τους, τον ατομικό στολισμό και τις κατασκευές που αφορούν το ζευγάρωμα και την κατοίκηση.

Από ό,τι διδασκόμαστε όμως, ως δια μαγείας, αυτοί οι προηγμένοι τρόποι συμπεριφοράς δεν αφορούν τα όντα που έμελλε να κυριαρχήσουν στον πλανήτη. Ως μοναδική εξαίρεση, αυτά τα όντα, εμείς οι άνθρωποι δηλαδή, προερχόμαστε από μια άθλια καταγωγή που όμοιά της δεν έχει υπάρξει ποτέ στον κόσμο ολόκληρο.

(Να, μόλις βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα ακόμα επιστημονικό παράδοξο.)

Και πώς απαλλαγήκαμε από αυτήν την κατάντια;

Ω, μα είναι προφανές!

Κάποια στιγμή, μέσα από το ανθρώπινο χάος που, όπως μαθαίνουμε, όμοιό του δεν υπήρξε και δεν υπάρχει στον κόσμο, αναδύθηκε η εξουσία! Η εξουσία στάθηκε, σαν κουκουβάγια και σαν λιοντάρι μαζί, πάνω από το χάος των χιμπατζήδων και των γουρουνιών, δημιούργησε την τάξη, την ιεραρχία, την κοινωνική οργάνωση. Η εξουσία, με εργαλείο τις εντολές και, καμμιά φορά τον βούρδουλα, μας δίδαξε την εργασία και μας οδήγησε στην τροχιά της αέναης προόδου. Η εξουσία έτσι, χαλιναγώγησε την μοναδικά αυτοκαταστροφική και χαοτική ανθρώπινη φύση, εκπληρώνοντας τον απώτερο σκοπό και την ολοκλήρωση του Ανθρώπου.

Να παρατηρήσω πως, αυτές οι γελοιότητες αποτελούν αυτονόητη συνθήκη και πεποίθηση του συνόλου των ανθρώπων. Δυστυχώς, τον 19ο αιώνα οι ανθρωπολογικές γνώσεις και προσεγγίσεις σε συνδυασμό με τις κυρίαρχες αντιλήψεις δεν διευκόλυναν τους προοδευτικούς διανοητές να απαλλαγούν από τις συστημικές διδασκαλίες που διαμορφώνουν το κοινωνικό περιβάλλον από την εποχή που εδραιώθηκαν τα ομηρικά κείμενα μέχρι σήμερα.

https://www.heritagedaily.com/2022/03/ancient-mexican-city-endured-for-centuries-without-extremes-in-wealth-and-power/143001?amp

Ο Αρχιραβίνος Τσβι Κόρετς / Σημείωμα για την σημασία της πολιτικής διορατικότητας και της ιστορικής γνώσης

"Τους ζητούμε όπως δεν πανικοβληθούν ή πιστέψουν τυχόν αναληθείς φημολογίες. Όλοι πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται, καθώς και να εμπιστεύονται τους ηγέτες της κοινότητας." 
- Αρχιραβίνος Τσβι Κόρετς, Θεσσαλονίκη, 5 Μαρτίου 1943. [1]

Κάποιες από τις αναληθείς φημολογίες θα μπορούσαν να είναι:
- θα σε βάλουν με άλλους ογδόντα σε βαγόνι εμπορευμάτων σαν αποσκευή και για τρεις μέρες δεν θα δεις φως, νερό, φαγητό, καθαριότητα.
- εκεί που θα φτάσεις, θα σου πάρουν όλα τα λιγοστά υπάρχοντα, αλλά και τις βέρες, τα γυαλιά, και θα σου ξεριζώσουν τα χρυσά δόντια.
- θα σε γδύσουν και θα σε βάλουν γυμνό μαζί με δεκάδες άλλους σε έναν θάλαμο, όπου θα σε δολοφονήσουν με ένα δηλητηριώδες αέριο.
- το άψυχο σώμα σου θα το ρίξουν σε φούρνο για να αποσπάσουν το λίπος και να το κάνουν σαπούνι.
- θα ταφείς μαζί με εκατοντάδες άλλους σε ομαδικό τάφο.
- επιπλέον, τα περισσότερα από αυτά θα τα κάνουν συγκρατούμενοί σου.

- αν από κάποια τύχη επιβιώσεις, δεν θα έχεις πια σπίτι ή πατρίδα, γιατί ό,τι είχες στον τόπο που γεννήθηκες θα σου το έχουν αρπάξει οι πρώην γείτονές σου, και θα είσαι ξένος μεταξύ ξένων.

Μπορούσαν οι άνθρωποι να γνωρίζουν ή και να πιστέψουν φημολογίες ή ακόμα και πληροφορίες που θα περιέγραφαν με ακρίβεια ένα τόσο αδιανόητο σε αγριότητα και μέγεθος έγκλημα; Ποιές ήταν αυτές οι, αναληθείς κατά τον αρχιραβίνο, φημολογίες και πόσο σχετικές ήταν εν τέλει με την πραγματικότητα; 

Καθώς η ροή πληροφοριών στην Ελλάδα υπήρξε ελεγχόμενη και οι όποιες διαρροές δεν μπορούσαν παρά να είναι σποραδικές και αποσπασματικές, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως ήταν απίθανο οι όποιες φημολογίες να προσέγγιζαν το μέγεθος του προσχεδιασμένου και άρτια οργανωμένου εγκλήματος, παρόλη την έκτασή του σε διάρκεια, εγκαταστάσεις, και προκαλούμενη καταστροφή. 

Ωστόσο, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πληροφορίες ήταν αρκετές για να οδηγήσουν στην, έστω καθυστερημένη, κοινή δήλωση των ΗΠΑ, Ενωμένου Βασιλείου και ΕΣΣΔ, στις 17 Δεκεμβρίου 1942:

"... Οι Εβραίοι μεταφέρονται σε συνθήκες ανείπωτης φρίκης και βαρβαρότητας στην Ανατολική Ευρώπη. Στην Πολωνία, η οποία έχει μετατραπεί στο κυριώτερο σφαγείο των Ναζί, τα γκέτο που ίδρυσαν οι Γερμανοί κατακτητές αδειάζουν συστηματικά από όλους τους Εβραίους, εκτός μόνο από τους εξαιρετικά καταρτισμένους εργάτες οι οποίοι χρησιμοποιούνται στην πολεμική βιομηχανία. Κανείς από όσους απομακρύνονται δεν ξανακούγεται. Όσοι είναι ικανοί για εργασία εξουθενώνονται μέχρι θανάτου σε στρατόπεδα εργασίας. Οι αδύναμοι αφήνονται να πεθάνουν από τις συνθήκες διαβίωσης και την πείνα ή σφαγιάζονται σε μαζικές εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων από αυτές τις αιματηρές βαναυσότητες υπολογίζεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδων ολότελα αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών. ..." [2]

Σίγουρα λοιπόν, οι φημολογίες όχι μόνο υπήρχαν, αλλά είχαν και την αφετηρία τους σε βάσιμες πληροφορίες, ενώ δεν απείχαν καθόλου από την ουσία της πραγματικότητας.

Γιατί όμως τότε, αυτές οι φημολογίες δεν έγιναν πιστευτές, πρώτα και κύρια από τα μελλοντικά θύματα;

Αυθόρμητα θα σκεφτούμε πως, κανείς δεν θα ήταν διατεθειμένος να πιστέψει ένα τέτοιο αδιανότητο μέγεθος απανθρωπιάς, και αυτό, αποτελεί από μόνο του ένα σημαντικό πρόβλημα. Σημαντικότερο πρόβλημα όμως, είναι πως κάθε άνθρωπος θέλει να νοιώθει ασφαλής μέσα στο πλαίσιο της κοινότητάς του και των θεσμοθετημένων δομών της, όπως είναι οι ηγέτες της. Κάθε άνθρωπος, ακόμα και ο πιο περιθωριοποιημένος, είναι γαλουχημένος να αισθάνεται πως συμμετέχει σε μία ενιαία κοινωνία με το αφεντικό του, τον ηγέτη του, και τα "όργανα της τάξης". "Να εμπιστεύεστε τους ηγέτες της κοινότητας" διεμήνυσε ο εξαγορασμένος Αρχιραβίνος. Και οι άνθρωποι συνήθως εμπιστεύονται τους ηγέτες τους. Έτσι και τότε, οι άνθρωποι εμπιστεύτηκαν τον αρχιραβίνο τους, ίσως ακόμα και οι μή θρησκευόμενοι.[3]

Πώς άραγε χαρακτηρίζονταν όσοι διέδιδαν τις φημολογίες στις οποίες αναφέρεται ο αρχιραβίνος, πρώτα από όλα από τα ίδια τα μελλοντικά θύματα, αλλά και από όσους στέκονταν λιγότερο ή περισσότερο αδιάφοροι για την μοίρα του εβραϊκού πληθυσμού; Γιατί όσοι διέδιδαν τις φημολογίες δεν έγιναν πιστευτοί, πρώτα και κύρια από τα μελλοντικά θύματα;

Η πληροφόρηση αυτή θα μπορούσε να προέρχεται, κατά κύριο λόγο αν όχι αποκλειστικά, από τα αντιστασιακά δίκτυα, με κυριότερο το ΕΑΜ, τα οποία δρούσαν συγκροτημένα ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1941 και διατηρούσαν επαφή με τα διεθνή τεκταινόμενα και τους παράγοντες του αντιφασιστικού αγώνα. Στην αντίσταση εντάχθηκαν 650 εβραίοι από διάφορες περιοχές της χώρας, εκ των οποίων οι 400 εντάχθηκαν στο ΕΑΜ κατά την περίοδο του ξεριζωμού από την Θεσσαλονίκη. [4] Ο αριθμός μοιάζει μικρός σε σχέση με την αναλογία πληθυσμού, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι κομμουνιστές εβραίοι δολοφονούνταν αδιαλείπτως, χωρίς αφορμή και δικαιολογία, από τα κατοχικά στρατεύματα και τους συνεργάτες τους, από την αρχή ήδη της κατοχής. [5] Επιπλέον, παρόλο που από τον εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης προήλθαν στις αρχές του 20ου αιώνα οι πρωτεργάτες του εργατικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο, από την Μεταξική δικτατορία, πιστοποιείται αποστασιοποίηση της εβραϊκής κοινότητας από τον κομμουνισμό. [6] 

Αναπόφευκτα, οι "αναληθείς φημολογίες" είχαν ως κύρια προέλευση τους ανθρώπους που υπό καθεστώς παρανομίας αντιστεκόντουσαν στις δυνάμεις κατοχής και τους συνεργάτες τους. Αναζητώντας την εικόνα που είχε για τους αντιστασιακούς ένας "φιλήσυχος" ή και συντηρητικός εβραίος θεσσαλονικιός, θα μπορέσουμε να μάθουμε και ποιά εντύπωση του δημιουργούσαν και οι φήμες που διαδιδόντουσαν από αυτούς. Ίσως εξτρεμιστικές ή ύποπτες;

Αντίστοιχα, πόσο πιθανό θα ήταν για έναν "φιλήσυχο" ή και συντηρητικό χριστιανό να αντιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα και αν αποδέχονταν τις φημολογίες για όσα μέλλονταν να συμβούν στους εβραίους συνανθρώπους του;

Δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως υπήρξαν απόπειρες διαφυγής, από τις οποίες κάποιες ευοδώθηκαν, ενώ άλλες όχι, και άρα υπήρχε σε κάποιους επίγνωση των μελλούμενων. 

Είναι σημαντικό ακόμα να θυμόμαστε πως κάποιοι, προφανώς γνωρίζοντας, επέλεξαν να μπουν οι ίδιοι σε κίνδυνο για να προστατέψουν συνανθρώπους τους, κάποιοι κοίταξαν την δουλειά τους, και κάποιοι χάρηκαν και δεν δίστασαν να επωφεληθούν από αυτήν την συμφορά.

Πώς ένας λαός προηγμένος πολιτισμικά, επιστημονικά και τεχνολογικά, διέπραξε τέτοια αδιανόητα μεγέθη απανθρωπιάς;

Ο Φρόυντ στο σύντομο δοκίμιο "Γιατί πόλεμος;" μεταφέρει την απορία πολλών ανθρώπων για τα εγκλήματα που συντελέστηκαν στα πεδία των μαχών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, "Πώς γίνεται οι άνθρωποι να έπεσαν τόσο χαμηλά;", αναρωτιούνται πολλοί άνθρωποι. Και απαντά ο ίδιος πως, ποτέ δεν πέσαμε χαμηλά, γιατί, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν ανεβήκαμε στα επίπεδα που αρεσκόμαστε να πιστεύουμε πως στεκόμαστε.

Και πραγματικά, από την εποχή των Ομηρικών κειμένων έως σήμερα, εξυμνείται η αρπαγή και η υποδούλωση, ως ο μόνος τρόπος με τον οποίο υποτίθεται ζούσαν στο παρελθόν οι άνθρωποι αλλά και θα ζουν στο μέλλον. Ένα άθλιο ψέμα που προσπαθεί να δημιουργήσει άλλοθι για την πιο άθλια επινόηση που γεννήθηκε από την σκέψη ανθρώπου: να βιοπορίζεται κανείς με τα λάφυρα του πολέμου κι ακόμα περισσότερο, να μετατρέπει τους ηττημένους σε κοπάδια που γεννούν αχρείαστα πλούτη και πολυτέλειες. Από τότε μέχρι σήμερα, ο πόλεμος, η λεηλασία, και η υποδούλωση αποτελούν τον πυρήνα αυτού που ονομάζουμε σύγχρονος πολιτισμός. Δεν είναι ούτε η Αγροτική Επανάσταση, ούτε η Βιομηχανική Επανάσταση, ούτε η Ψηφιακή Επανάσταση που καθορίζουν τον πολιτισμό μας. Όλα αυτά αποτελούν τεχνολογικά επιτεύγματα και μέσα αδιάφορα προς την έννοια του πολιτισμού. Ο πολιτισμός μας είναι η επιλογή να διαπράττουμε σε κάθε ευκαιρία Πόλεμο, δηλαδή φόνο σε μαζική κλίμακα, με σκοπό την λεηλασία των αγαθών και της ίδιας της ζωής των ηττημένων.

Ο πυρήνας του πολιτισμού μας είναι η επιδίωξη της επιβολής και, ταυτόχρονα, η ανοχή στην υποταγή, ενώ την ίδια στιγμή τα περισσότερα από όσα συμβαίνουν στις κοινωνίες μας και αφορούν τις κοινωνικές αλλά ακόμα και τις προσωπικές σχέσεις, μπορούν να ερμηνεύονται μέσα από αυτό το διπολικό πρίσμα επιβολής-υποταγής.

Μακάρι να ήταν ο καπιταλισμός που γέννησε τον φασισμό. Θα ήταν βολικό να είναι ο φασισμός το γέννημα ενός οικονομικού συστήματος. Δυστυχώς όμως, ο φασισμός αποτελεί την πλήρη και ατόφια εικόνα της πρώτης πολεμοχαρούς πατριαρχικής ορδής, η οποία αποτελεί και τον διαχρονικό πυρήνα όλων των εξελιγμένων και προηγμένων κυττάρων κάθε συστήματος κυριαρχίας και υποταγής. Αυτή η ορδή καραδοκεί τις κατάλληλες συνθήκες, για να εκτιναχτεί, και να ξαναδώσει στο σύστημα κυριαρχίας που την ελλοχεύει την ατόφια μορφή του, η οποία δεν είναι άλλη από την πολεμική αρχηγία, την ιεραρχία, την λεηλασία, τον φόνο και την εκμετάλλευση πέρα από κάθε φραγμό. Ο Φασισμός είναι η εντροπία κάθε συστήματος κυριαρχίας.

Η επιβολή και η υποταγή αποτελούν επιλογές και καταστάσεις της κάθε ανθρώπινης συνείδησης και όχι οικονομικές νομοτέλειες. Κάθε επιβολή ορίζει ένα πλαίσιο υποταγής και κάθε υποταγή ορίζει ένα πλαίσιο επιβολής. Οι επιλογές και οι καταστάσεις της συνείδησης ενός ανθρώπου επηρεάζονται και διαμορφώνονται και σε συνάρτηση με το ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι, αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να τον καταστήσει άμοιρο ευθύνης για τις επιλογές και την κατάσταση της συνείδησής του. 

Οι κυρίαρχοι, με εργαλεία την βία και τον εκβιασμό, επιβάλλουν τον φόβο και, μπροστά στον φόβο οι περισσότεροι άνθρωποι απαρνούνται την ακεραιότητά τους και την ελευθερία τους και συμβιβάζονται με την αναξιοπρέπεια και την ανελευθερία, συχνά, ακόμα και προσπαθώντας να μοιάσουν στα αφεντικά τους.  

Ο πολιτισμός της κυριαρχίας και της υποδούλωσης ορθώθηκε σαν φράγμα στην πορεία της ανθρωπότητας και, έκτοτε, για κάθε χούφτα κλεμμένο χρυσάφι πέφτουν σαν κατάρα μύρια δεινά σε νικητές και ηττημένους. Μέχρι να καταργήσουμε αυτόν τον πολιτισμό της αγριότητας και της καταστροφής, όπως διέκρινε ο Φρόυντ πριν ακριβώς 100 χρόνια, δεν θα έχουμε εξυψωθεί ούτε ένα σκαλοπατάκι, καθώς, κάθε επίτευγμα χτίζεται πάνω στην κινούμενη άμμο μιας απέραντης παλιανθρωπιάς.

Μικρή παρένθεση για την χρησιμότητα της Ιστορίας

Διερευνώντας τα δεδομένα της Ιστορίας ή αναπαραστώντας τα διλήμματά της, ανεβαίνουμε πάνω σε ένα βάθρο από όπου μπορούμε να διακρίνουμε τί είναι καλύτερο για το παρόν, για την στιγμή δηλαδή που η Ιστορία διαμορφώνεται με εμάς πρωτεργάτες;

Ας ξεκαθαρίσουμε καταρχήν πως, Ιστορία, σε αντίθεση με ό,τι διαβεβαιώνουν τα βιβλία διδασκαλίας της, δεν είναι το μεταφυσικό ηρωικό μένος των εθνών να αλληλοληστεύονται και να αλληλοεξοντώνονται, επειδή έτσι επιβάλλει η "ανθρώπινη φύση". Δυστυχώς, Ιστορία δεν είναι ούτε η πάλη των τάξεων, αν και η Ιστορία όπως την γνωρίζουμε σίγουρα ξεκινά την στιγμή που κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να υποτάξουν και να χρησιμοποιήσουν άλλους ανθρώπους. 

Αντίθετα, Ιστορία είναι η ανιαρή και προβλέψιμη περιγραφή των ανταγωνισμών μεταξύ των κυρίαρχων και των προσπαθειών τους να διατηρήσουν και να αυξήσουν την ισχύ τους. Η επινόηση της υποδούλωσης και η δημιουργία της εξουσίας δημιουργεί έναν αυτοματισμό που, φαινομενικά, επιτρέπει τρεις επιλογές: κυριαρχία, υποδούλωση, φυγή και αναπαραγωγή του προτύπου σε παρθένο περιβάλλον.

Ό,τι διδασκόμαστε ως Ιστορία δεν αποτελεί την έκφραση κάποιας νομοτέλειας για το ανθρώπινο είδος, ή της εξέλιξης των μέσων παραγωγής, αλλά, αντίθετα, αποτελεί την έκφραση ανθρώπινων επιλογών. Δεν γνωρίζουμε και δεν διδασκόμαστε την Ιστορία των ανθρώπων. Η Ιστορία που γνωρίζουμε και διδασκόμαστε είναι αυτή των Κυρίαρχων. Ανταγωνισμός, καταστροφή ανθρώπων και φυσικών πόρων, σε εξαπλούμενους κυματισμούς. Μόνο που οι κυματισμοί πλέον κάνουν τον γύρο της Οικουμένης και θα γιγαντώνονται μέχρι να μας πνίξουν.

Δεν αρκεί λοιπόν να στεκόμαστε πάνω σε ένα βάθρο και να καταγράφουμε τους κυματισμούς που προκαλούν τα πάθη των Κυρίαρχων. Η γνώση μας θα μας φανεί χρήσιμη μόνο αν μπορέσει να τιθασεύσει, να καταργήσει ή να περιορίσει αυτά τα πάθη. Πρόκειται για πάθη ανθρώπων και όχι για "ιστορικές αναγκαιότητες".

Σε τί είδους βάθρο θα πρέπει να ανέβουμε για να διακρίνουμε τα πάθη των ανθρώπων που κατέχουν την εξουσία; Από αυτό το βάθρο τί είδους δρόμοι θα πρέπει να μας φανερωθούν για να εξαλείψουμε αυτά τα πάθη και να διακόψουμε τους αυτοματισμούς που παράγουν οι ανταγωνισμοί;

Συμπερασματικά

"Ένα βαθύ και σκοτεινό μίσος ενάντια στο λαό και στις ελευθερίες του, ένα μίσος που συνταιριασμένο με τον ξεπεσμό του εθνικού αισθήματος και την ηθική ποταπότητα της κατέχουσας τάξης αποτελεί φοβερότατο όπλο της αντίδρασης - (όπλο που ο λαός με την αφέλεια και την αγνότητα του υποτιμά κάθε φορά)."

- Παναγή Λεκατσά, Δήμου καταλύσεως και Τυραννίδος

Άν ζητήσεις από έναν άνθρωπο να κάνει κάτι, άμα τον πληρώσεις καλά, ή άμα του πεις ότι υπάρχει ένας σπουδαίος λόγος να το κάνει, θα βρει τον τρόπο και θα το κάνει τέλεια, ακόμα και καλύτερα από όσο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά δεν ξεπερνά την πραγματικότητα: αν κάποια εξουσία επιθυμεί να φτιαχτεί μία μηχανή που θα σκοτώνει αθόρυβα ανθρώπους, και θα συλλέγει αυτοματοποιημένα ό,τι μπορεί να φανεί χρήσιμο π.χ. ζωτικά όργανα, τρίχες, δέρμα, λίπος, σμάλτο, κλπ., θα υπάρξουν άνθρωποι, επιστήμονες και τεχνίτες που θα την κατασκευάσουν και θα υπάρξουν άνθρωποι που θα την λειτουργήσουν και θα την χειριστούν. Αν κάποια εξουσία ζητήσει να φτιαχτεί μια μηχανή που με το πάτημα ενός κουμπιού θα αφανίσει την μισή ή και ολόκληρη την ανθρωπότητα, πάλι θα βρεθούν άνθρωποι που θα την σχεδιάσουν, θα την κατασκευάσουν, και θα κάθονται βάρδιες πάνω από το κουμπί για να το πατήσουν όταν τους ζητηθεί. 

Κάποιοι από αυτούς θα έχουν ακολουθήσει τις επικλήσεις της Εξουσίας σε κάποια αναγκαιότητα ζωτικής σημασίας για το Έθνος, την Κοινωνία, την Ανθρωπότητα, την Πρόοδο ή την Επιστήμη. Κάποιοι άλλοι θα είναι ικανοποιητικά ασφαλείς αρκούμενοι στην επίκληση της Ιεραρχίας, των Εντολών, του Καθήκοντος. Κάποιοι πάλι, δεν θα χρειαστούν κάποιο υψηλό πρόταγμα σαν δικαιολογία και θα αρκεστούν σε οικονομικές απολαβές, τόσες ώστε στην αντίληψή τους να τοποθετούνται πιο κοντά στους κυρίαρχους παρά στους υποτελείς, διατηρώντας έτσι και για τον εαυτό τους κάποιο είδος ανωτερότητας.

Οι κυρίαρχοι, εγκλωβισμένοι στους μεταξύ τους ανηλεείς ανταγωνισμούς, συγκινούνται από την δυστυχία που προκαλούν στους υποτελείς τους λιγότερο από όσο συγκινείται ένας κτηνοτρόφος όταν παραδίδει το κοπάδι του για σφαγή. Ακόμα χειρότερα, μοιάζει το μέγεθος του προκαλούμενου πόνου να μεγεθύνει το γόητρο και την αυταρέσκειά τους.

Από την άλλη, οι λαοί αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν την μισανθρωπική φύση της υπεροψίας των εξουσιαστών και τους κρίνουν με τα δικά τους αφελή και αγνά κριτήρια, όπως παρατηρεί ο Λεκατσάς.

Καμμία όμως λέξη, κανένας όρος από αυτούς που διατυμπανίζουν οι Κυρίαρχοι δεν έχει για αυτούς το ίδιο περιεχόμενο με αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς οι υπόλοιποι, οι υποτελείς τους.

Το Κράτος

"Φίλοι και σύμμαχοι, χρωστούμε πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη στους θεούς, επειδή μας έδωσαν την δυνατότητα να πετύχουμε αυτά για τα οποία πιστεύαμε ότι είμαστε άξιοι. Διότι τώρα έχουμε πολλή και εύφορη γη και ανθρώπους που καλλιεργώντας την θα μας συντηρήσουν. Έχουμε ακόμη και σπίτια και τα αναγκαία εφόδια μέσα σ’ αυτά." [7]

Το Κράτος, το οποίο φτιάχτηκε την στιγμή που η Βία στα χέρια των ισχυρών χώρισε τους ανθρώπους σε κυρίαρχους και υποτελείς, ακριβώς για να υποχρεώνει τους δεύτερους να παραδίδουν τους κόπους τους στους πρώτους, εξακολουθεί αδιάλειπτα να εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό.

Για εμάς όμως, τους απλούς ανθρώπους, Κράτος είναι οι δομές Πρόνοιας, οι συντάξεις, το σύστημα περίθαλψης, τα δημόσια σχολεία, κλπ.

"Λοιπόν δεν θα έχετε με αδικία ό,τι έχετε, αλλά από φιλανθρωπία δεν θα τους στερήσετε, αν τους αφήσετε να έχουν κάτι.", [8] λέει ο Κύρος στους Ομότιμους. Αυτό κάνει το Κράτος στ' αλήθεια, επιβάλλει και νομιμοποιεί την κλοπή, ενώ εμείς, υπνωτισμένοι, δεχόμαστε να βλέπουμε ως Κράτος αποκλειστικά αυτό το "κάτι" που μας αφήνουν να έχουμε. 

Ο λαός, εμείς όλοι, από εκπαίδευση ή αφέλεια ή και τα δύο, αναγνωρίζουμε ως Κράτος και Κοινωνία το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούν σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική κατανομή και οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως Έθνος. Ένα Έθνος ταυτόχρονα δούλων και κυρίων, ζητιάνων και "φιλανθρώπων" , υποτακτικών και εντολέων. Οι κύριοι, - εντολείς και ελεήμονες- μάς καταληστεύουν κάθε στιγμή, καταληστεύουν τις ζωές μας και εμείς, σαν υπνωτισμένοι, συνεχίζουμε να μιλάμε για έθνη, κοινωνίες και κράτη.

Πρέπει να πιστεύουμε την εξουσία και να ακολουθούμε την ηγεσία;

Πρόθεση κάθε εξουσίας είναι να ισχυροποιήσει την θέση της μέσα στο περίπλοκο πλέγμα συσχετισμών που διαμορφώνουν οι ισχυροί και οι επίδοξοι μιμητές τους. Οι άνθρωποι μέσα σε αυτό το πλέγμα είμαστε αναλώσιμοι, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Κάθε φωνή μας είναι ενοχλητική και όποτε το επιτρέψουμε θα φιμωθεί. Είμαστε για αυτούς οι αναγκαίοι παρείσακτοι, τόσο μικροί σε ανάστημα ώστε να μην σταματάμε ούτε λεπτό να ενοχλούμε τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους. Οφείλουμε να ξεχυνόμαστε στα σφαγεία των μαχών, να παράγουμε νυχθημερόν, να καταναλώνουμε νυχθημερόν, να κάνουμε ό,τι μας ζητάνε, να εκτελούμε εντολές νυχθημερόν. Να μην ενοχλούμε τα αφεντικά μας.

Αυτή είναι η εικόνα με την οποία θα μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της εξουσίας και της ισχύος. Όπως άριστα την διατύπωσε και ο Ξενοφώντας πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Σφαγή, κλοπή, ελεημοσύνη. Ελεημοσύνη, κλοπή, σφαγή.

Σημείωμα για την Επιστήμη από τον μακρινό Μάη του '68

"Αρνιόμαστε επίσης το διαχωρισμό επιστήμης και ιδεολογίας, που είναι ο πιο ολέθριος απ' όλους επειδή εκκρίνεται από μας τους ίδιους. Δεν θέλουμε να κυβερνιόμαστε παθητικά ούτε κι από τους νόμους της επιστήμης όπως δεν το θέλουμε κι από τους νόμους της οικονομίας ή από τις επιταγές της τεχνικής. Η επιστήμη είναι μια τέχνη που η πρωτοτυπία της βρίσκεται στο ότι οι εφαρμογές της είναι δυνατό να γίνονται έξω από τον εαυτό της.

Ωστόσο η επιστήμη δεν μπορεί να ορίζει κανονισμούς παρά μόνο για τον εαυτό της. Αρνιόμαστε τον μυθευτικό ιμπεριαλισμό της, που παρέχει το έδαφος για όλες τις καταχρήσεις και τα πισωδρομίσματα, περιλαμβανομένων κι εκείνων που γίνονται μέσα στους κόλπους της και προτείνουμε να βάλουμε στη θέση του μια πραγματική επιλογή ανάμεσα στις δυνατές λύσεις που μας προσφέρει η επιστήμη".

- "Ποιό Πανεπιστήμιο; Ποιά κοινωνία; Συλλογή κειμένων από το Κέντρο Ταξινόμησης Πανεπιστημιακών Πληροφοριών" Παρίσι, 1968, σελ. 148. Αντιγραφή από το "Δοκίμιο για την Απελευθέρωση" του Χέρμπερτ Μαρκούζε, Εκδόσεις Διογένης 1971, σελ. 35.

[1]  - Matsas, Michael (1997). The Illusion of Safety: The Story of the Greek Jews During the Second World War. Pella Publishing Company. σελ. 45 - 53 - 63.

 - Mazower 2004, σελ. 431

wikipedia

https://time.com/5327279/ushmm-americans-and-the-holocaust/

[2] - "... Jews are being transported in conditions of appalling horror and brutality to Eastern Europe. In Poland, which has been made the principal Nazi slaughterhouse, the ghettos established by the German invaders are being systematically emptied of all Jews except a few highly skilled workers required for war industries. None of those taken away are ever heard of again. The able-bodied are slowly worked to death in labor camps. The infirm are left to die of exposure and starvation or are deliberately massacred in mass executions. The number of victims of these bloody cruelties is reckoned in many hundreds of thousands of entirely innocent men, women, and children. ..."

US, UK, USSR common declaration 17/12/1942

"Declaration Regarding German Atrocities Against Jews in German Occupied Countries,” issued Dec. 17, 1942, The United Nations Review III, no. 1 (1943): 1.

https://www.facinghistory.org/holocaust-and-human-behavior/chapter-9/what-did-world-know

[3] - "... Η υποταγή στην εξουσία είναι καταστροφική για τους εξουσιαζόμενους, τόσο μάλιστα, όσο πιο απόλυτη είναι καί η υποταγή καί η εξουσία. ...” Απόσπασμα από βιβλίο του Γ. Γκλαρνέτατζη, σε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την Ιστορία της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης.

http://thess.gr/blog/4443

[4] - Συναγωνιστής: Έλληνες Εβραίοι στην Εθνική Αντίσταση - Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας

https://www.jewishmuseum.gr/synagonistis-ellines-evrei-stin-ethniki-antistasi-6/

[5] - Mark Mazower, Στην Ελλάδα του Χίτλερ. Η εμπειρία της Κατοχής, μτφρ. Κώστας Κουρεμένος, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 1994, σελ. 266

https://el.wikipedia.org/wiki

[6] - Καβαλά, Μαρία (2009). Η Θεσσαλονίκη στη Γερμανική κατοχή (1941-1944): κοινωνία, οικονομία, διωγμός Εβραίων. Διδακτορική διατριβή. Ρέθυμνο: Πανεπιστήμιο Κρήτης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. σελίδες 88–89.

https://el.wikipedia.org/wiki

[7], [8] - Ξενοφώντα, Κύρου Παιδεία, βιβλίο Ζ’, Λόγος του Κύρου στους «ομότιμους»