Δεν υπάρχουν κατώτεροι άνθρωποι

Αυτοί οι πλούσιοι, οι μεγιστάνες, που δεν ξέρουν τι έχουν, και ταξιδεύουν τα πλούτη τους από την μια άκρη στην άλλη και τ' αυγαταίνουν με κάθε τρόπο, με κάθε προδοσία και πονηριά,  δεν είναι κατώτεροι άνθρωποι.

Οι πολιτικάντηδες, που λένε ότι μόνο αυτοί "ξέρουν", που παίζουν θέατρο κάθε στιγμή κι από μέσα τους λένε: "μα πώς τους κοροϊδεύω έτσι;", δεν είναι κατώτεροι άνθρωποι.

Οι δικαστές, οι γιατροί, οι παπάδες κι όσοι πουλούν κι αγοράζουν την αγωνία, τον πόνο και τον φόβο, δεν είναι κατώτεροι άνθρωποι.

Οι αστυνόμοι, οι λιμενικοί, όλοι οι υποτακτικοί και δουλικοί που πρόθυμα ταπεινώνουν τον κάθε επαίτη Οδυσσέα, δεν είναι κατώτεροι άνθρωποι.

Ο κλητήρας, ή ο κορδωμένος διευθυντάκος που κοιτά αφυψηλού δεν είναι κατώτερος άνθρωπος.

Ο εραστής που πιότερο ηδονίζεται από την εξουσία του ψεύδους δεν είναι κατώτερος άνθρωπος.

Ο γείτονας πού 'πιασε δυο δεκάρες και λέει κάθε στιγμή: "βλέπεις; δεν είμαστε το ίδιο", δεν είναι κατώτερος άνθρωπος.

Εγώ που "κοιτάω την δουλειά μου", όταν κάποιοι "κάνουν τη δουλίτσα" τους, δεν είμαι κατώτερος άνθρωπος.

Απλά είμαστε άνθρωποι.

Τέσσερα εργαλεία

Η εξουσία εγκαθιδρύεται και διατηρείται χρησιμοποιώντας τέσσερα εργαλεία:

την βία,
την γνώση,
τον πλούτο και
το ψεύδος

Ζωικός αυτοματισμός

Όλα αυτά που συμβαίνουν δεν μαρτυρούν κάποια σατανική θέληση. Είναι απλά ένας ζωικός αυτοματισμός μέσα στο πλαίσιο που ορίζει η φύση.

Συχνά άνθρωποι που για οποιονδήποτε λόγο βρίσκονται κάποια στιγμή να κατέχουν οποιαδήποτε εξουσία, ακόμα και την πιο γελοία, ας πούμε του κλητήρα ή του κομματικού πελάτη, θεωρούν αυτονόητη την ανωτερότητά τους απέναντι σε κάθε συνάνθρωπο τον οποίο αυθαίρετα και κατά βούληση αντιμετωπίζουν ως κατώτερο.

Η οποιαδήποτε εξουσία, ακόμα και η πιο γελοία, μπορεί να αυξάνει την δύναμή της, να γίνεται όλο και πιο αυθαίρετη, όλο και πιο υπεροπτική και καταπιεστική όσο δεν συναντά κάποιον φραγμό.

Η σπορά

Ο πιο πολύτιμος σπόρος είναι οι ιδέες.
Η πιο εύφορη γη είναι η γνώση.

Το ζώο [viii]

Θα την περιμένω αυτήν την αδυσώπητη μοίρα να περάσει σαν μπουλντόζα πάνω από τα πάντα, μαζί και πάνω από μένα.

Χωρίς να καταραστώ κανέναν θεό ή δαίμονα, γιατί θεοί και δαίμονες δεν υπήρξαν και ούτε θα υπάρξουνε ποτέ.

Όσο μπορώ, μόνο, θα σπουδάζω το ζώο μέσα μου -και μέσα στον καθένα- γιατί το πιο πολύ, εκεί κρύβεται η μοίρα των ανθρώπων.

Η μοίρα [vii]

Όλα θα γκρεμιστούν με θόρυβο.

Λόγια σπουδαία, και έργα, και μεγάλες περηφάνιες και μεγάλοι καημοί, και κάθε ευγένεια, και κάθε χυδαιότητα, όλα θα συνθλιβούν κάτω από την αδυσώπητη μοίρα των ανθρώπων.

Η αστρική σκόνη [vi]

Αυτή θα είναι η μεγάλη επανάσταση του ανθρώπου.

Μετά θα έχουμε κάποιον λόγο να λεγόμαστε άνθρωποι. Όταν θα νοιώθουμε λιγότεροι από το χώμα, ταπεινότεροι από την αστρική σκόνη.

Οι παραβάτες [v]

Για κάθε παράβαση η τιμωρία θα είναι βαριά.

Όπως, ο θρασύς και πονηρός να στέκεται μπροστά σε κάθε αντανάκλαση του θλιβερού εαυτού του μέχρι να νοιώσει αγάπη και συμπόνια.

Δύο νόμοι αρκούν [iv]

Μετά από την μεγάλη επανάσταση του ανθρώπου, ο άνθρωπος θα θεσμοθετήσει την ταπεινότητα και την ενσυναίσθηση.

Αυτοί θα είναι οι μόνοι νόμοι.

Η επανάσταση [iii]

Υπάρχει μια μεγάλη επανάσταση που πρέπει να γίνει.

Να επαναστατήσει ο άνθρωπος ενάντια στον εαυτό του και να τον κατατροπώσει.
Να τον ξεγυμνώσει από την γελοία αλαζονεία του, να τον σύρει αντιμέτωπο με τον θάνατό του, να τον ταπεινώσει φωτίζοντας την χθόνια, ζωική αθλιότητά του.

Το ξάφνιασμα [ii]

Αυτό το οικοδόμημα θα συνθλιβεί μαζί με το πρώτο και τελευταίο ξάφνιασμά μας.

Ίσως να μείνουν κάποιοι να θυμούνται πάνω σε ποια χυδαιότητα θεμελιώθηκε και πόσο σαθρά υλικά είναι η κυριαρχικότητα και η αναλγησία.

Θα καταρρεύσει [i]

Αυτό το οικοδόμημα θα καταρρεύσει
θα σκορπιστεί σε συντρίμια και δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί.

Θα συντριβεί στα κεφάλια μας γιατί, πάντα, δειλοί κι αδύναμοι σταθήκαμε μπροστά στην γνώση και στην απόφαση.