20151030

Δοσίλογοι και εθνάρχες

http://vasikosmetoxos.blogspot.gr/2008/11/blog-post_24.html

Αντιγραφή από τα σχόλια της ανάρτησης:
...
Ο Μέρτεν πραγματικά επέστρεψε μετά τα εγκλήματά του στην Ελλάδα το 1957. Κάποιοι υποστηρίζουν, όχι για τη δίκη του διερμηνέα του, αλλά για να βρει το βυθισμένο θησαυρό. Οι Εβραίοι τον αναγνώρισαν και το ελληνικό κράτος απρόθυμο τον οδήγησε σε δίκη. Ο Μέρτεν, προσωπικός φίλος του Αντενάουερ καταδικάστηκε σε μερικά χρόνια, φυλακή αλλά έγινε το εξής παράξενο. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε ένα ταξίδι αστραπή στην Γερμανία, όπου υπέγραψε δύο πρωτοφανείς συμφωνίες.
1. Ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία διεκδίκηση αποζημιώσεων από το Γερμανικό κράτος παρότι αναλογικά ήταν η πρώτη σε καταστροφές και θανάτους από τα εγκλήματα των Ναζί
2. Όποιος συλλαμβάνεται για εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα αποδίδεται στο γερμανικό κράτος.
Ουδείς κατάλαβε εκείνη την περίοδο γιατί ο Καραμανλής υπέγραψε με τον Αντενάουερ τέτοια πράγματα.
Ο Μέρτενς όμως έπρεπε με βάση τη συμφωνία να αποδοθεί στη γερμανική Δικαιοσύνη. Έτσι επέστρεψε στη Γερμανία, έμεινε 10 μέρες σε κατ οίκον περιορισμό και ελευθερώθηκε για να ασκήσει το δικηγορικό επάγγελμα. Κατέθετε μάλιστα σε δίκες ως μάρτυρας υπέρ Εβραίων που τον πλήρωναν για να πιστοποιήσει πως οι περιουσίες τους είχαν πάει στην Δυτική και όχι στην Ανατολική Γερμανία ώστε να πάρουν αποζημιώσεις.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60, ο Μέρτενς με μια συνέντευξή του στην "Φωνή του Αμβούργου" υποστηρίζει πως την περίοδο της Κατοχής η γραμματέας του Δοξούλα Μακρή, σύζυγος του υπουργού Μακρή της κυβέρνησης Καραμανλή,ήταν ο άνθρωπος που του μετέφερε πληροφορίες του συνεργάτη των γερμανών Κ. Καραμανλή. Ο Μέρτενς υποστήριζε πως έχει και φωτογραφίες. Η Δοξούλα Μακρή αρνήθηκε πως δούλευε ως γραμματέας του Μέρτενς αλλά αποκαλύφθηκε πως ήταν αλήθεια. Η ΕΔΑ έβαλε το θέμα των αποκαλύψεων στη Βουλή. Μακρής και Καραμανλής έκαναν μήνυση στον Μέρτενς για συκοφαντική δυσφήμιση και τα ελληνικά δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην. Έτσι έληξε ένα μεγάλο θέμα με το επιχείρημα "ο συκοφάντης καταδικάστηκε"
Έως ότου πεθάνει, ο Μέρτενς υποστήριζε πως ο Καραμανλής υπέγραψε την πρωτοφανή παραίτηση από τις πολεμικές αποζημιώσεις για να μην αποδείξουν οι Γερμανοί τους ισχυρισμούς Μέρτενς. Το διαμεσολαβητή έκανε ο φίλος του Μέρτενς και καγκελάριος Αντενάουερ.
Στα αρχεία Καραμανλή το θέμα περνά με μια παράγραφο, σαν να μην αφορούσε τον Καραμανλή. Η ΕΔΑ στριμωγμένη τα επόμενα χρόνια δεν κατάφερε να σηκώσει το θέμα. Οι Εβραίοι ψυθιρίζουν διάφορα κατ ιδίαν , αλλά επίσημα δεν έχουν πει τίποτα. Ήταν ο Καραμανλής συνεργάτης του Μέρτενς; Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ. Τα στοιχεία αν υπάρχουν είναι κρυμμένα. Μας οδηγεί μόνο η λογική. Γιατί ο Καραμανλής ήταν ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης που επέγραψε συμφωνίες με τη Γερμανία που δεν ευνοούσαν την Ελλάδα;
Ο Μέρτενς είχε πει μάλιστα πως ο Καραμανλής είχε προδώσει την επιχείρηση του Γοργοπόταμου, αλλά οι γερμανοί τη θεώρησαν υπερβολή και δεν τον πίστεψαν. Αυτά και συγνώμη για την κατάχρηση χώρου και χρόνου.

20151029

Δεν "φταίει ο Καπιταλισμός"

Δεν "φταίει ο Καπιταλισμός", ή αλλιώς, για να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο θα πρέπει να διευρύνουμε διαρκώς την αντίληψή μας για αυτόν.

Ο Καπιταλισμός είναι η σύγχρονη εκδοχή του πολιτισμού που εδραιώνεται στην αποδοχή πως, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιούνται από άλλους ανθρώπους ως τα κοπάδια που θα τους αποφέρουν πλούτο και εξουσία.
Ο Καπιταλισμός δεν ξεφύτρωσε ξαφνικά μέσα σε έναν δίκαιο κόσμο για να τον καταστρέψει, και βέβαια, δεν έχει καμμία δαιμονική υπόσταση. Αποτελεί το πιο ανεπτυγμένο στάδιο μιας πολιτισμικής πορείας η οποία ξεκινά όταν κάποιοι άνθρωποι με την χρήση φονικής βίας έκλεψαν την παραγωγή κάποιων ανθρώπων και στην συνέχεια σκέφτηκαν να κλέψουν τις ίδιες τις ζωές αυτών των ανθρώπων. Δεν αρκέστηκαν, δηλαδή, να κλέψουν και να λεηλατήσουν τα κοπάδια άλλων ανθρώπων, αλλά σκέφτηκαν να μετατρέψουν τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους σε κοπάδια τους.

Οι άνθρωποι στην συνείδηση των οποίων η φονική βία και η λεηλασία ήταν αποδεκτές, είχαν πλέον την δυνατότητα με τέτοιους τρόπους να αυξάνουν τον πλούτο και την εξουσία τους απεριόριστα. Αυτή η επινόηση την κλοπής ανθρώπινων υπάρξεων έβαλε το θεμέλιο για την ανάπτυξη ενός πολιτισμού που θαυμάζει ως αγαθά και δικαιώματα των ισχυρών, την αρπαγή, τον πλούτο και την εξουσία. Έκτοτε κάθε άνθρωπος ή οντότητα, φορέας αυτού του πολιτισμού, όσο περισσότερα κοπάδια ανθρώπων μπορεί να κατέχει, τόσο περισσότερο πλούτο και περισσότερη εξουσία μπορεί να συγκεντρώνει.

Αυτό δε ακριβώς είναι που συμβαίνει, όχι εξαιτίας της ακόρεστης επιθυμίας για πλούτο και εξουσία που μπορεί να καταβάλει οποιονδήποτε άνθρωπο ο οποίος γαλουχείται μέσα σε ένα ανάλογο πολιτισμικό περιβάλλον, αλλά εξαιτίας της πραγματικής ανάγκης που έχει μια τέτοια οντότητα προκειμένου να αυτοσυντηρείται και να αμύνεται στις επιβουλές άλλων ανάλογων οντοτήτων. Η Ιστορία της ανθρωπότητας, όπως την γνωρίζουμε και διδάσκουμε, αφορά την αδιάκοπη προσπάθεια για ισχυροποίηση κυριαρχικών οντοτήτων προκειμένου να επιβληθούν ή να συντηρηθούν, πράγμα που άλλοτε καταφέρνουν και άλλοτε όχι, με αντίτιμο συχνά τον αφανισμό τους.

Ο Καπιταλισμός αποτελεί την κυριότερη σύγχρονη έκφανση ενός πολιτισμού, ο οποίος έχει εδραιωθεί πάνω στην λεηλασία ανθρώπινων υπάρξεων και πάνω στην μετατροπή ανθρώπων σε κοπάδια άλλων ανθρώπων. Είναι όμως μεγάλη πλάνη να πιστεύουμε πως ο Καπιταλισμός αποτελεί την κορύφωση αυτού του πολιτισμού ή πως αποτελεί την μοναδική έκφανσή του. Όπως είναι τελείως αποπροσανατολιστικό να λέμε πως "ο Καπιταλισμός γεννά τον Φασισμό" γιατί ακόμα και με μια απλή παρατήρηση μπορούμε να διακρίνουμε πως, ό,τι αποτελεί το περιεχόμενο και την εικόνα του φασισμού αποτελεί ταυτόχρονα την διαχρονική περιγραφή του πολιτισμικού πλαισίου που ορίζει πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να αποτελούν κοπάδια άλλων ανθρώπων.

Η μεγέθυνση, η αύξηση και η ανάπτυξη, από τις μυθολογικές επιταγές του "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε" μέχρι αυτό που αναγνωρίζουμε σήμερα ως "πάθος για κέρδος" ή αλλού ως "καθήκον προς την πατρίδα και τον ηγέτη" αποτελούν το ιδεολογικό πλαίσιο, την περισσότερο ή λιγότερο κρυμμένη πραγματικότητα ενός βάρβαρου πολιτισμού, που επιβάλλει την δυσαρμονία στις ανθρώπινες κοινωνίες και στην φύση, λεηλατώντας τις ζωές μας.

Η ανάγνωση του Καπιταλισμού ως την αιτία των κοινωνικών ανισοτήτων και όχι ως ενός παράγωγου ενός ευρύτερου πολιτισμού που έχει επιβληθεί βαθιά στις συνειδήσεις των ανθρώπων προσφέρει ελάχιστα στην ανατροπή αυτού του πολιτισμού και εντέλει του Καπιταλισμού.

...

Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα / ΟΗΕ 1948

...

Σύνορα Αυστρίας-Σλοβενίας, 26 Οκτωβρίου 2015

20151023

Η αργία των γυναικών / Ισλανδία, 24 Οκτωβρίου 1975

"Ανθρώπινη φύση"

Τα ζωικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων τα οποία αναγνωρίζουμε και ως ιδιαίτερα του είδους, καθώς είναι αυτά που επέτρεψαν την ανάπτυξή μας μέχρι εδώ, σχετίζονται κατά κύριο λόγο με την απόρριψη της κυριαρχικότητας και την συνεργασία. Η συνειδητή αποφυγή της βίας και η διαμόρφωση κανόνων ισοτιμίας αποτελούν την αφετηρία του ανθρώπινου πολιτισμού και του ανθρώπου όπως μας αρέσει να τον αντιλαμβανόμαστε.

Η συνθήκη που βιώνουμε σήμερα αναπτύσσεται ελάχιστες χιλιάδες χρόνια και σχετίζεται με την δυνατότητα που δόθηκε ώστε κάποιοι άνθρωποι να κλέβουν την ζωή άλλων ανθρώπων μετατρέποντάς τους σε κοπάδια προς εκμετάλλευση.
Το ότι ένας τέτοιος τρόπος κυριαρχεί αυτή την στιγμή δεν σημαίνει ότι αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Το ότι την στιγμή που οι άνθρωποι παρήγαγαν πλεονάσματα δεν διέθεταν την ικανότητα να αποτρέψουν την ενεργοποίηση μιας τέτοιας καταστροφικής διαδικασίας, η οποία έκτοτε επιταχύνεται, δεν αρκεί για να προσδιορίσει την ανθρώπινη φύση.Ακόμα και αν αυτός ο τρόπος εντέλει καθορίσει την πορεία του ανθρώπινου είδους μέσα στον χρόνο.
Θα μπορούσε πραγματικά αν αυτό συνεχιστεί κάποιοι άνθρωποι να αναπτυχθούν ως κυρίαρχοι και κάποιοι ως υπόδουλοι. Αυτό μέχρι τώρα δεν ήταν εφικτό, καθώς όμως οι ανισότητες αυξάνονται και η γνώση γίνεται αποσπασματική δεν αποτελεί πλέον μια εξωπραγματική δυστοπία.

Πέραν τούτων, είναι μεγάλη αυθαιρεσία να λέμε ότι η φύση του ανθρώπου είναι αυτή ή η άλλη γιατί η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει δεκάδες αντικρουόμενα χαρακτηριστικά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης που έκανε το είδος πετυχημένο ήταν η συνεργασία και το μοίρασμα της γνώσης και όχι ο ανταγωνισμός. Η υφιστάμενη συνθήκη οδηγεί την ανθρωπότητα στην κατάσταση του άνοος ζώου και τελικά στην αυτοκαταστροφή.

Πέρα δηλαδή από τις συζητήσεις για ηθική και αξιοπρέπεια, το αίτημα για ισοτιμία και δικαιοσύνη σηματοδοτεί την επιστροφή μας στην ανθρωπινότητά μας που είναι η μόνη ασφαλής πορεία μέσα στο ασταθές περιβάλλον που συνθέτει την φύση.
Μία τέτοια επιδίωξη είναι η μόνη ρεαλιστική προοπτική σε αντίθεση με την ουτοπία της κυριαρχικότητας που βασίζεται στον ανταγωνισμό και την ουτοπία της επάπειρον μεγέθυνσης.

Το αίτημα για ισοτιμία με λίγα λόγια προήλθε μέσα από τον μηχανισμό της φυσικής επιλογής. Η ισοτιμία δηλώνει την πετυχημένη εκδοχή της ανθρωπότητας που έχει δοκιμαστεί για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Αντίθετα, ο ανταγωνισμός είναι η απόρριψη της ανθρωπινότητάς μας και αναπόφευκτα μας οδηγεί σε μικρές και μεγάλες καταστροφές. Μέχρι σήμερα μετά από κάθε τέτοια καταστροφή αναδεικνύονται επιτακτικά τα αμιγώς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Είναι μεγάλο επίτευγμα όταν συμβαίνει και μοναδική ανθρώπινη ικανότητα, προνοώντας και κάνοντας τις κατάλληλες επιλογές, να αποφεύγουμε τις μελλούμενες καταστροφές.

20151022

Οι νέοι περισπούδαστοι

Αυτή η νέα εξουσία που μας κατσικώθηκε στον σβέρκο, η οποία όμως ευτυχώς είναι καλή και αγαθή, στέλνει όπως και οι προηγούμενες τα παιδιά της στα ιδιωτικά σχολεία (τα σωστά, αυτά που έχουν μηδενικό ΦΠΑ), και επιτηρεί το δημόσιο σύστημα υγείας από τις ειδήσεις του MEGA.

Εμείς πάλι που ούτε πολύ έξυπνοι είμαστε, ούτε και πολύ αξιοπρεπείς δυσκολευόμαστε να ξεστομίσουμε κάτι σαν, "αν θέλετε καλοί μας κύριοι και κυρίες να πιστέψουμε πως σκοπό έχετε να κάνετε κάτι καλό για όλους εμάς, βάλτε πρώτα τα παιδιά σας στα δημόσια σχολεία και μην πατήσετε το πόδι σας σε ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, και κάντε το και νόμο του κράτους αυτό, γιατί κουραστήκαμε από την πολύ φιλοτιμία".

Καθώς όμως μόνο χειραφετημένοι πολίτες μπορούν να σκέφτονται και να μιλούν με έναν τέτοιο τρόπο, αυτοί, οι νέοι περισπούδαστοι, συνεχίζουν να φροντίζουν με στόμφο για το δικό μας καλό και με ταπεινότητα για το δικό τους.

20151002

Ποιά ερωτήματα καλούμαστε να απαντήσουμε; /2

Πολύ λίγα έχει να προσφέρει στην πρόοδο των ανθρώπων ο διάλογος που συντελείται στο πλαίσιο που ορίζει ο κυρίαρχος λόγος των μέσων ενημέρωσης και των κατεστημένων κοινωνικών μηχανισμών.
Είναι ευνόητο πως τα θέματα που επιλέγει το κατεστημένο να κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο δεν είναι αυτά που θα συνεισφέρουν στην ανατροπή του.

Μερικά παραδείγματα παραγκωνισμένων απόψεων:
> O πόλεμος είναι φόνοι σε μαζική κλίμακα και πρέπει να εκδικάζεται ως έγκλημα, το ίδιο και η παραγωγή φονικών μηχανών.
> Η εμμονή για εξουσία και πλουτισμό που διακατέχει κάποιους ανθρώπους δεν έχει λόγο να επιβραβεύεται από το κοινωνικό σύνολο αποτελώντας πρότυπο συμπεριφοράς, αλλά αντίθετα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σοβαρή διαταραχή της νόησης από την οποία η κοινωνία πρέπει να βρίσκει τρόπους να προφυλάσσεται.
> Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υπήρξαν κοινωνικές ανισότητες ανάλογες με αυτές που υπάρχουν σήμερα ενώ η ανοχή, η διεύρυνση και η εδραίωση αυτών των ανισοτήτων αντιβαίνει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά μας και μας πισωγυρίζει προς την κατάσταση του ζώου.
> Η ανθρωπότητα δεν αποτελεί τον τελικό σκοπό της φύσης. Είμαστε ένα ακόμα ζωικό είδος και όπως έχει εξαφανιστεί το 99% των οργανισμών που έχουν κατά καιρούς κατοικήσει τον πλανήτη, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στο δικό μας είδος.
> Ο ανθρώπινος νους είναι πεπερασμένος. Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα απλώς επειδή νομίζουμε ότι όσα είμαστε ικανοί να γνωρίζουμε είναι τα πάντα.
> Είμαστε βλάκες και συμπεριφερόμαστε ως βλάκες, κάνοντας τα πράγματα ακόμα χειρότερα, όσο δεν κάνουμε τίποτα για να βελτιώσουμε την θέση μας.
> Οι ανθρώπινες κατακτήσεις σε επίπεδο στοχασμού δεν αποτελούν κι ούτε αποτέλεσαν ποτέ συλλογικό κτήμα της ανθρωπότητας. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν αυτές οι κατακτήσεις γίνονταν κεντρικός άξονας της παιδείας.
> Οι νοητικές κατακτήσεις εφ' όσον δεν θεσμοθετούνται είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ καθώς, είτε χάνονται για πάντα, είτε μπαίνουν στα συρτάρια ερευνητών που κινούνται μακριά από κάθε κοινωνική πράξη.
> Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να κινείται με βάση τις διδασκαλίες των θεολογικών μυθολογιών.