Ενρίκ Ντουράν

http://tvxs.gr/news/kosmos/enas-antikapitalistis-rompen-ton-dason

... Ο Ντουράν νιώθει υπερήφανος για τις πράξεις του ενάντια στο τραπεζικό σύστημα και πιστεύει ότι μαζί με άλλους αντικαπιταλιστές θα μπορέσουν να προχωρήσουν παραπέρα προς την οικοδόμηση οργανισμών με κατεύθυνση τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος που δεν θα είναι υπόλογο στην καθιερωμένη οικονομική τάξη.

Ο Ενρίκ Ντουράν δεν έχει σταματήσει να δουλεύει από απόσταση για την ανάπτυξη μιας πρωτοβουλίας για την κοινωνικό μετασχηματισμό από τα κάτω, μέσω της αυτοδιαχείρισης, της αυτό-οργάνωσης και της δικτύωσης. ...

Όχι στην αξιολόγηση!

[Με αφορμή την επίκαιρη συνθηματολογία της Αριστεράς, Απρίλιος 2014]

Η προοδευτικότητα, αν συμφωνήσουμε πως είναι η δύναμη που αποσκοπεί σε έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια, για να διατηρεί την υπόστασή της είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί μέσα σε ένα πεδίο όπου κάθε σκοπός θα είναι ταυτόχρονα και μέσον, αλλά και κάθε μέσον θα είναι ταυτόχρονα ένας από τους σκοπούς της. Αυτή η θέση έχει εφαρμογή τόσο στο θεωρητικό όσο και στο πρακτικό πεδίο.

Προϋπόθεση για τον αυτοπροσδιορισμό της προοδευτικότητας είναι η διατύπωση του αξιακού συστήματος από το οποίο απορρέουν οι σκοποί και τα μέσα που χρησιμοποιεί. Τα θεμέλια της προοδευτικότητας βρίσκονται στο επίπεδο της ηθικής και αυτό αποτελεί το σημαντικότερο, αν όχι το μόνο, πλεονέκτημά της απέναντι στις άλλες κοινωνικές δυνάμεις. Όταν η προοδευτικότητα απομακρύνεται από αυτό το θεμέλιο χάνει τόσο το πλεονέκτημά της, όσο και την ίδια της την υπόσταση ως προοδευτικότητα.

Με αυτό το κριτήριο, η προοδευτικότητα είναι υποχρεωμένη να έχει επιλέξει και να έχει διατυπώσει κατά την μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια τις γενικές αρχές της, πρώτα από όλα στο ηθικό επίπεδο, προτού προχωρήσει στην διατύπωση των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακρυπρόθεσμων επιδιώξεών της σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο της κοινωνίας.

Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά ενός ειρηνικού κόσμου όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια και ποιά είναι τα εργαλεία για να επιτευχθεί;

Καθώς ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει μια στατική κοινωνία χωρίς αντιφάσεις, αυτό που μπορεί ιδανικά να εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια των μελών μιας κοινωνίας και την ειρηνική συνύπαρξή τους είναι η χειραφέτηση του κάθε ενός από τα μέλη της προκειμένου να μπορεί να διαπραγματεύεται ισότιμα τόσο τις δικές του επιδιώξεις, όσο και των άλλων, ταυτόχρονα με την θέσπιση κανόνων που θα εξασφαλίζουν ότι κάθε διαπραγμάτευση γίνεται με όρους ισοτιμίας.
Η χειραφέτηση*, η διαπραγμάτευση και η ισοτιμία αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο πάνω στο οποίο εδράζεται ο ιδανικός, ειρηνικός κόσμος όπου οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια.

Καθώς η χειραφέτηση αποτελεί για τον κάθε άνθρωπο την κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ανακτά την αυτοεκτίμησή του και απελευθερώνεται από τις αντιλήψεις που τον καθιστούν πειθήνια υπόδουλο, αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό για όσους θέλουν τους εργαζόμενους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποδουλωμένους, ενώ είναι ταυτόχρονα ο σπουδαιότερος από τους σκοπούς και τα μέσα που διαθέτει η προοδευτικότητα.

Ακόμα, για την προοδευτικότητα η χρήση του ορθού λόγου και της διαλεκτικής, τόσο ως εργαλείο για την ερμηνεία του κόσμου και των κοινωνιών, όσο και ως εργαλείο για την επιλογή των πράξεων που κάθε φορά δρομολογούνται αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σκοπούς αλλά και μέσα ταυτόχρονα.

Η προοδευτικότητα επιδιώκοντας έναν ειρηνικό κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζούν με αξιοπρέπεια, με εργαλείο τον ορθό λόγο και την διαλεκτική, εργάζεται για την ανάπτυξη της χειραφέτησης όλων των ανθρώπων και την διαμόρφωση ενός κόσμου όπου όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να διαπραγματεύονται μεταξύ τους ισότιμα.

Για την αξιολόγηση

Κάθε μέλος της κοινωνίας παράγει κάποιο έργο και, ανάλογα με το επίπεδο κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και το αξιακό σύστημα ανταμοιβής μιας κοινωνίας, ανταμοίβεται για αυτό. Για παράδειγμα, στις κοινωνίες όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι αποδεκτή, η εργασία ενός χρηματιστή ή διευθυντικού στελέχους μπορεί να αμοίβεται με δεκαπλάσια ποσά από αυτά που αμοίβεται ένας εργάτης ή υπάλληλος. Αντίστοιχα, τα κριτήρια για την κάθε αμοιβή, αλλά και οι τρόποι αξιολόγησης της κάθε εργασίας γίνονται από αυτούς που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, οι οποίοι έχουν τα μέσα, και προσπαθούν διαρκώς να τα διευρύνουν, ώστε τα κριτήρια και οι αξιολογήσεις να λειτουργούν προς δικό τους όφελος.

Από την άλλη, όσοι ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία, των εργατών και υπαλλήλων, έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν να αξιολογήσουν τους πρώτους και να επιβάλουν τα δικά τους κριτήρια στο σύστημα ανταμοιβής και απόδοσης προνομίων. Αυτό θα συνέβαινε ακόμα και στην υποθετική περίπτωση όπου κανείς δεν θα κατείχε τα μέσα παραγωγής, αλλά κάποιοι θα αναλάμβαναν την διαχείρισή τους συγκεντρώνοντας την τεχνογνωσία και την ικανότητα να συγκεντρώνουν εξουσίες και προνόμια. Σε μια τέτοια περίπτωση το αίτημα για αξιολόγηση αποτελεί ένα σημαντικό σκέλος στην διαδικασία της χειραφέτησης των ανθρώπων προκειμένου οι υπάλληλοι και εργάτες να είναι σε θέση να αποτρέπουν την ανάπτυξη εξουσιών και ανισοτήτων.

Αλλά και σε μία ιδανική κοινωνία, όπου όλοι συμβιώνουν ισότιμα μεταξύ τους ως χειραφετημένοι πολίτες, η αξιολόγηση και ο κοινωνικός έλεγχος είναι το μόνο μέσον που μπορεί να διατηρεί μια τέτοια ισοτιμία επιβεβαιώνοντας ότι ο καθένας κάνει αυτά που έχει αναλάβει ή του έχουν αποδοθεί, χωρίς να λειτουργεί με ιδιοτέλεια συγκεντρώνοντας προνόμια πέρα από τα συμφωνημένα και σε βάρος των υπολοίπων.

Το σύνθημα "Όχι στην αξιολόγηση" δεν μπορεί να σχετίζεται με την προοδευτικότητα γιατί η αξιολόγηση και ο κοινωνικός έλεγχος αποτελούν προτάγματα για κάθε κοινωνική δύναμη που ενδιαφέρεται για την διεύρυνση της χειραφέτησης των ανθρώπων και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Συνθήματα όπως "Να αξιολογήσουμε τα αφεντικά" ή "Αξιολόγηση παντού και από όλους" χωρίς αμφιβολία φέρουν ένα σαφές προοδευτικό μήνυμα, αλλά δεν είναι αυτά που χρησιμοποιούνται.
Με το σύνθημα "Όχι στην αξιολόγηση" διδάσκονται οι εργαζόμενοι πως η αξιολόγηση αποτελεί ένα ταμπού και απέχει από το βρίσκεται εντός των ορίων της κοινωνικής διαπραγμάτευσης, καθώς και πως η μη ύπαρξη αξιολόγησης αποτελεί επιτυχία των εργαζόμενων και της Αριστεράς.

Αυτή η επιδίωξη της Αριστεράς δημιουργεί σοβαρή σύγχυση στην κοινωνία η οποία, καθώς διαισθάνεται την σημασία του κοινωνικού ελέγχου και της αξιολόγησης, την ακούει να προέρχεται από αυτούς που την καταδυναστεύουν και όχι από αυτούς που δηλώνουν ότι εργάζονται για την απελευθέρωσή της.

Κι όμως, η προοδευτικότητα έχει ήδη καθυστερήσει πολύ στο να διεκδικήσει και να επιβάλλει δικούς της κανόνες αξιολόγησης και κοινωνικού ελέγχου με γνώμονα τις δικές της επιδιώξεις.
- Η αξιολόγηση των αφεντικών, των διευθυντών, ακόμα και των ιδιοκτητών μέσων παραγωγής, η συζήτηση για τα εισοδήματα και τους μισθούς τους, για την προσφορά τους στην κοινωνία, για την ίδια την αναγκαιότητά τους.
- Η διαμόρφωση κριτηρίων και μηχανισμών κοινωνικού και οικονομικού ελέγχου όσων έχουν την δυνατότητα να συσσωρεύουν πλούτο και εξουσία.
- Η διασπορά στην κοινωνία των εργαλείων και της τεχνογνωσίας για την άσκηση κοινωνικού ελέγχου.
- Η απόρριψη του Κράτους ως επόπτη και κριτή που εξασφαλίζει την εξουσία του μοιράζοντας προνόμια όποτε και σε όποιους εξυπηρετείται.
- Η δημιουργία δομών συνεργασίας και αλληλοαξιολόγησης μεταξύ ομάδων εργαζόμενων που αυτή την στιγμή βρίσκονται μεταξύ τους σε αντιπαλότητα και καχυποψία.

Τέτοιες συζητήσεις και τέτοιες ενέργειες είναι το μέσον και ο σκοπός μαζί για την χειραφέτηση των ανθρώπων. Η ανάπτυξη της ικανότητας του καθενός μας να αξιολογεί και να αξιολογείται για την συμμετοχή του στο δημόσιο και οικονομικό χώρο και η διαμόρφωση αντίστοιχων θεσμών αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας μέσα από την οποία μακροπρόθεσμα θα είμαστε ικανοί να κατακτήσουμε την χειραφέτηση και την κοινωνική ισοτιμία.


*χειραφέτηση: http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7&dq=

More money

money

more money


time is money

honey is money

love is money


money

more money


i buy

i buy more

i'm gonna buy it all


money

more money


still

not enough


http://en.wikipedia.org/wiki/Money

Question

I have a question to ask you:

A pig
is more clever than
a chicken or
a fly.

Does this make pigs clever?

hurricane

http://tvxs.gr/news/kosmos/i-synomosia-kata-toy-«tyfona»-karter

Κοινωνικά και εμπορικά δίκτυα

...ο εγκέφαλος των homo sapiens αποδείχτηκε πιο ικανός να προχωρήσει σε τεχνολογικές καινοτομίες (π.χ. ανακάλυψη βελονών για το ράψιμο πιο ζεστών ρούχων), καθώς και στη δημιουργία κοινωνικών δικτύων αλληλοϋποστήριξης, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την επιβίωση των προγόνων μας, όταν η τροφή λιγόστεψε εξαιτίας των παγετώνων...

...οι Νεάντερταλ μπορούσαν να συγκροτήσουν ομάδες το πολύ έως 115 ατόμων και τα εμπορικά δίκτυά τους είχαν ακτίνα έως 48 χιλιομέτρων, έναντι ομάδων 150 ατόμων και δικτύων άνω των 300 χιλιομέτρων που δημιουργούσαν οι homo sapiens...

http://tvxs.gr/news/sci-tech/%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%BB-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8E%CE%BD

Εξετάζοντας την μυθολογία ως Ιστορία

http://tvxs.gr/news/sci-tech/mporei-enas-papyros-na-allaksei-tin-istoria-toy-iisoy

Για την έξοδο από τον καπιταλισμό / Αντρέ Γκορζ

http://www.enallaktikos.gr/ar4419el_antre-gkorz-i-eksodos-apo-ton-kapitalismo-exei-idi-ksekinisei.html

Δύο σταθμοί στην Ιστορία των ανθρώπων που επιλέγουμε να παραβλέπουμε

Υπάρχουν δύο σημαντικοί σταθμοί στην Ιστορία των ανθρώπων τους οποίους παραγνωρίζουμε με επιμονή. Επιλέγουμε να επικεντρωνόμαστε με θαυμασμό στα καταστροφικά έργα θρασύτατων νταήδων που σέρνουν κάθε τόσο δεκάδες, χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπους στην δυστυχία και την καταστροφή. Θρέφουμε τα παιδιά μας με κοινοτοπίες που δοξολογούν σφαγείς, νικητές ή νικημένους, διδάσκοντας και αναπαράγοντας την αυτοκαταστροφική πεποίθηση ότι σαν άνθρωποι μπορούμε να ζούμε μόνο μέσα σε ένα νοσηρό πλέγμα ανταγωνισμών και αλληλοεξοντώσεων.

Αποκρύπτουμε την αφετηρία αυτού του συγκεκριμένου "πολιτισμού" η οποία δεν είναι άλλη από την κλοπή, αρχικά των αγαθών και στην συνέχεια των ίδιων των υπάρξεων των ειρηνικών και συνεργατικών ανθρώπων. Εξίσου μεθοδικά αποκρύπτουμε την κύρια αντίφαση μέσα σε αυτόν τον "πολιτισμό" η οποία δεν είναι άλλη από τον διαρκή αγώνα για την κατάργησή του και την ανάδειξη των συνεργατικών ανθρώπων ως πρωταγωνιστών της ανθρώπινης Ιστορίας.

Ο πρώτος σταθμός

Ο πρώτος σταθμός της Ιστορίας των ανθρώπων που αποκρύπτουμε είναι η στιγμή της υποδούλωσης ανθρώπων οι οποίοι, έχοντας αναπτύξει την ικανότητα να συγκεντρώνουν πλεονάσματα τροφής και αγαθών, υποδουλώθηκαν με την βία από ανθρώπους αρπακτικούς, πειρατές και ληστές μέχρι πρότινος, που εφεξής όμως δεν θα διαφέντευαν μόνο τα αγαθά που οι ειρηνικοί άνθρωποι παρήγαγαν αλλά και τις ίδιες τις ζωές τους.

Η επινόηση της δουλείας, η μετατροπή ανθρώπων σε οικόσιτα κοπάδια* που απομυζούνται κατά βούληση από τα αφεντικά τους, και η χρήση των πολεμικών όπλων ως εργαλείων παραγωγής, μέσων παραγωγής όπως λέγεται, είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για την διαμόρφωση του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε εμείς σήμερα.

Αυτός ο κόσμος διδασκόμαστε πως είναι ένας αναγκαίος κόσμος, πως δηλαδή μόνο αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει στην οργάνωση των ανθρώπινων κοινωνιών γιατί "αυτή είναι η ανθρώπινη φύση" όπως λένε οι υπερασπιστές αυτής της άποψης. Η διδασκαλία αυτή, η προπαγάνδα για την ακρίβεια αναπαράγεται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αδιαλείπτως από αυτούς που εξυπηρετεί.
Γλαφυρό παράδειγμα τέτοιας διδασκαλίας, αλλά και μια χαραμάδα από όπου ξεπηδά η σκέψη των απλών ανθρώπων, είναι το επεισόδιο μεταξύ του "κακάσχημου" και "τιποτένιου" Θερσίτη με τον Οδυσσέα στην Ιλιάδα του Ομήρου**. 

Αυτός όμως ο κόσμος της κυριαρχικότητας και του ανταγωνισμού κάθε άλλο παρά αναγκαίος είναι καθώς μας οδηγεί σε καταστάσεις μέσα από τις οποίες μέχρι τώρα αφανίστηκαν ολόκληροι πολιτισμοί και λαοί. Ακόμα χειρότερα, ο κόσμος της κυριαρχικότητας και του ανταγωνισμού αποτελεί  εδώ και καιρό μια ορατή πλέον απειλή για την ύπαρξη της ίδιας της ανθρωπότητας.

Δεν υπάρχει καμμιά "φυσιολογικότητα" ή "αναγκαιότητα" σε αυτή την πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών. Ίσα ίσα, η υποδούλωση των ανθρώπων είτε με τα όπλα, είτε με τα ψέματα και την απόκρυψη της γνώσης, είτε με τον φόβο και την ανασφάλεια, είτε με το χρέος και την ενοχή, φαντάζει πάντα αφύσικη και άδικη στην σκέψη των υποδουλωμένων και κυρίως στην σκέψη όσων, υποδουλωμένων ή μη, έχουν επιλέξει η αξιοπρέπεια και η δικαιοσύνη να καθοδηγούν την ύπαρξή τους.

Στον μυθικό κόσμο της αρχαιότητας ο Προμηθέας αλυσσοδένεται από την Βία και το Κράτος, τους υπηρέτες της εξουσίας. Μιας νεοσύστατης εξουσίας που αντιπαλεύει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων οι οποίοι μέχρι τότε προόδευαν με την συνεργασία και την διάχυση της γνώσης και έχοντας ήδη κατακτήσει αυστηρούς κανόνες για την διασφάλιση της ισοτιμίας μέσα στις κοινότητές τους. Το μαρτύριο του Προμηθέα, του συμβολικού γεννήτορα του ανθρώπινου πολιτισμού, μαρτυρά πως στην συνείδηση των ανθρώπων τα ιδιαίτερα ανθρώπινα χαρακτηριστικά βρίσκονται καθηλωμένα από την κυνική, βίαιη αλλά και νοσηρή εξουσία.

Πέρα από τις διαρκείς εξεγέρσεις των υποδουλωμένων και τις διαρκείς σφαγές τους από τους κυρίαρχους, εμπνευστές, συνεχιστές και φορείς αυτού του "πολιτισμού", διαμορφώθηκε ένα κίνημα που σε μεγάλο βάθος χρόνου κατάφερε να επαναφέρει την ηθική, αλλά και πρακτική αξία της ισοτιμίας στο προσκήνιο, με τρόπο τόσο επιτακτικό που έφερε σε αμηχανία όλες τις υφιστάμενες τότε εξουσίες.

Ο δεύτερος σταθμός

Ο δεύτερος σταθμός της Ιστορίας των ανθρώπων που αποκρύπτουμε είναι η στιγμή που οι άνθρωποι κατά χιλιάδες και εκατομμύρια με συνειδητό και έμπρακτο τρόπο επαναφέρουν την ισοτιμία στο προσκήνιο της κοινωνικής οργάνωσης. Θα μπορούσαμε να διαλέξουμε ως συμβολική αφετηρία αυτής της διεργασίας οποιαδήποτε στιγμή από τον θάνατο του Επίκουρου μέχρι τις πρώτες εκτελέσεις Χριστιανών την εποχή του Νέρωνα. Όπως και να έχει, με αφετηρία την ανατολική Μεσόγειο από τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι και τον 4ο μ.Χ., χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι απορρίπτουν το υφιστάμενο καθεστώς υποδούλωσης και οργανώνουν έναν παράλληλο κόσμο όπου όλοι είναι ισότιμοι και προσφωνούνται μεταξύ τους "αδερφοί" και "αδερφές". 

Οι όροι και οι τελετουργικοί συμβολισμοί που επισφράγιζαν την ισοτιμία προέρχονταν από τα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και διατηρούντο πολλές φορές αναλλοίωτοι στις παραδόσεις αγροτικών φυλών και κατώτερων τάξεων. Το τοτεμικό σύμβολο του θυσιασμένου Ιησού και η τελετουργική επισφράγιση της ισοτιμίας των ομοφάγων τού σώματός του αποτελεί την σημαντικότερη τελετή για τους συμμέτοχους στον Χριστιανισμό και τεκμηριώνει το γεγονός πως η ισοτιμία υπήρξε η αρχή και το τέλος αυτού του μεγάλου Μεσογειακού κινήματος.

Η ανατάραξη που προκάλεσε αυτό το κίνημα στα θεμέλια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπήρξε τόσο ισχυρή που οι Χριστιανοί χρειάστηκε να μετρήσουν μεγάλο αριθμό εκτελεσμένων και κάθε είδους διώξεις, όμοια σαν να υποκινούσαν μια μεγάλη εξέγερση. Γιατί στα μάτια των κυρίαρχων ακριβώς αυτό έκαναν και για αυτό αντιμετωπίστηκαν σαν επαναστάτες, όμοια όπως ο Σπάρτακος. Σε αντίθεση όμως με τις επί χιλιάδες χρόνια θυσίες των εξεγερμένων σε όλα τα κυριαρχικά συστήματα, οι οποίες άφησαν ως μόνο απόηχο την αδιαμφισβήτητη ισχύ των κυρίαρχων, σ' αυτήν την μακρόχρονη -παράδοξη φαινομενικά- εξέγερση, ήταν οι εξεγερμένοι που θα είχαν τον τελευταίο λόγο.

Ξεκινώντας από τις κοινωνικές δομές μέχρι τα σύμβολα των κυρίαρχων, όλα απορρίφθηκαν και γκρεμίστηκαν από τους Χριστιανούς τόσο σε θεωρητικό όσο και φυσικό επίπεδο. Στα μάτια της εξουσίας διαφαινόταν πολύ σωστά η συνωμοσία που συντελούνταν αθόρυβα, στην κυριολεξία κάτω από την μύτη της. Καθώς όμως δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο αδίκημα χρειάστηκε για πρώτη φορά στην Ιστορία να καλλιεργηθεί συνειδητά και στοχευμένα η δαιμονοποίηση και στοχοποίηση μιας κοινωνικής ομάδας. Έτσι η "Αγάπη", οι "Ευχαριστίες", οι προσφωνήσεις "αδερφέ", αδερφή" οι συναντήσεις κρυφά από τα μάτια των κυρίαρχων και κάθε τι που έδινε λίγη από την χαμένη αξιοπρέπεια στους δούλους και τους στρατιώτες που είχαν ασπαστεί τον χριστιανισμό, προβλήθηκαν ως δαιμονικές πράξεις άθεων και κανίβαλων οι οποίοι συνωμοτούν για την κατάρρευση της ευνομούμενης κοινωνίας.

Συνηθίζεται οι προοδευτικοί άνθρωποι να βλέπουν στην καταστροφή από τους χριστιανούς των αρχαιοελληνικών και ρωμαϊκών μνημείων σκοταδισμό και μισαλλοδοξία. Εκτός όμως από μια τέτοια ερμηνεία διαφαίνεται το κοινωνικό μίσος το οποίο εκδηλώθηκε προς τα σύμβολα του κοινωνικού αντίπαλου όταν οι συσχετισμοί το επέτρεψαν. Στις τέχνες, την αρχιτεκτονική, την μουσική, την τροφή, την ένδυση, τον λόγο, τα υλικά που επιλέχθηκαν από τους πρώτους Χριστιανούς, κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι ταπεινά επειδή ακριβώς την ταπεινότητα μπορούν να την κατέχουν και να την μοιράζονται όλοι ισότιμα.

Η προοδευτικότητα αστοχεί όταν δεν αναγνωρίζει στον Χριστιανισμό την κορύφωση ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος το οποίο στις ιδιαίτερα σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες που κυριαρχούσαν πριν από 2.000 χρόνια κατάφερε να διαδραματίσει κατά τόπους έναν σημαντικό ρόλο διαμορφώνοντας νησίδες μέσα στις οποίες χιλιάδες άνθρωποι ανέτρεψαν το αξιακό σύστημα τις εποχής προβάλλοντας της ηθική αξία και το ηθικό πλεονέκτημα της ισοτιμίας.

Μια τέτοια ανάγνωση του χριστιανικού κινήματος θα μπορούσε να βάλει σε μεγάλο κίνδυνο κάθε εξουσία, και για αυτό οι κυρίαρχοι αφού κατάφεραν να αναιρέσουν στην πράξη τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του Χριστιανισμού φρόντισαν στην συνέχεια να αποκρύψουν και να διαστρεβλώσουν το ίδιο το περιεχόμενό του μετατρέποντάς τον από δύναμη απελευθέρωσης σε δύναμη υποδούλωσης στην δική τους κυριαρχία.

Αυτή την στιγμή ο Χριστιανισμός μπορεί να περιγραφεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αφού ως κυρίαρχο σύστημα αποτελεί ο ίδιος ένα σύστημα εξουσίας και κυριαρχίας, ερχόμενος σε πλήρη αντίθεση με ό,τι εμφανίζεται να έχει διδάξει στα πρώτα του βήματα.
Αυτό όμως δεν ακυρώνει το γεγονός πως ο Χριστιανισμός υπήρξε η κορύφωση ενός μακρόχρονου κινήματος το οποίο επεδίωξε την κοινωνική δικαιοσύνη και με έναν παράδοξο τρόπο, σε ένα παράλληλο επίπεδο, την πέτυχε πληρώνοντας για αυτό μεγάλο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές. Η μετάλλαξη του Χριστιανισμού σε σύστημα εξουσίας δεν ακυρώνει ούτε το γεγονός πως, κάποια στιγμή, κατάφερε να εισάγει με επιτακτικό τρόπο στην συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας την ανθρώπινη ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα.

Η ακύρωση στην πράξη του κόσμου των κυρίαρχων και η επαναφορά της κοινωνικής δικαιοσύνης για πρώτη φορά μέσα σε πολυπληθείς κοινωνίες, ακόμα και εάν δεν συντελέστηκε στο επίπεδο της οικονομικής οργάνωσης, αποτελεί έναν πολύ σημαντικό σταθμό στην Ιστορία της εξέλιξης των ανθρώπων. Αυτός ο σταθμός για τους προοδευτικούς ανθρώπους δεν μπορεί παρά να αποτελεί αντικείμενο μελέτης, τόσο ως προς τις διεργασίες που οδήγησαν στην κορύφωσή του, όσο και ως προς τις διεργασίες που τον οδήγησαν σε μετάλλαξη επαναφέροντας την ανισότητα μέσα από νέες μορφές και σχήματα.  

Ο τρίτος σταθμός

Ο τρίτος σταθμός είναι ένας σταθμός που δεν έχει συντελεστεί. Μπορεί να μην συντελεστεί ποτέ αλλά, σε κάθε περίπτωση, οι προσπάθειες των προοδευτικών ανθρώπων λίγο πολύ αποσκοπούν στο να συντελεστεί. Σε αυτόν τον τρίτο υποθετικό σταθμό οι άνθρωποι δεν θα καταφέρουν απλά να δημιουργήσουν σχέσεις ισοτιμίας αλλά και να τις ανάγουν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και, το σημαντικότερο, να τις διαφυλάξουν.

Υπάρχει πλέον η γνώση ότι η εξουσία και αυτοί που την αποζητούν δεν φέρουν κάποια ιδεολογία και πως η μόνη τους ιδεολογία είναι το πάθος για κυριαρχία. Γνωρίζουμε πως στο όνομα της αγάπης κάποιος μπορεί να δολοφονήσει, στο όνομα της προόδου κάποιος μπορεί να λεηλατήσει και στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης κάποιος μπορεί να απολαμβάνει ιδιαίτερα προνόμια. 

Η προοδευτικότητα δεν θα πετύχει ποτέ να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην κατοχύρωση της ισοτιμίας αν δεν μελετήσει τα δεδομένα βάσει των οποίων, μέσα κυριολεκτικά σε μία μέρα, ένα [πολλά στην πραγματικότητα] υψηλόβαθμο στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και διευθυντής βιομηχανικής μονάδας, μετατρέπεται σε στυγνό και αμείλικτο εκμεταλλευτή των μέχρι πρότινος υποτιθέμενων ισότιμων συντρόφων του. 

Ίσως είναι η γνώση πως η εναλλαγή της εξουσίας δεν θα επιφέρει ποτέ κάτι καλύτερο στους απλούς ανθρώπους και για αυτό ακριβώς πολλοί είναι αυτοί που παραμένουν απαθείς θεατές μπροστά στις προσπάθειες άλλων να την διεκδικήσουν. Για την προοδευτικότητα η διεκδίκηση της εξουσίας μπορεί να ακυρώσει ακόμα και την υπόστασή της ως προοδευτικότητας εφόσον αυτή η διεκδίκηση δεν εμπεριέχει τα στοιχεία που θα αναιρέσουν την ίδια την εξουσία μόλις αποκτηθεί. 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Όπως έχει γράψει ο Ανδρέας Γεωργίου στο Τέλειο Κράτος, δεν έχει σημασία αν ένας κτηνοτρόφος έχει για τα μοσχάρια του θερμαινόμενους σταύλους και τα πιο ακριβά αντιβιοτικά για τις μαστίτιδες, σημασία έχει πως τα μοσχάρια και οι αγελάδες ζουν για να παράγουν αυτά που χρειάζεται και επιλέγει ο κτηνοτρόφος και μόνο. Έτσι και οι υποταγμένοι άνθρωποι ανά τους αιώνες, όσα προνόμια κι αν κάποια στιγμή απολαμβάνουν, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο ζουν για να εξυπηρετούν τους κυρίαρχους όμοια σαν να είναι τα κοπάδια τους. 

** Λέει ο Θερσίτης:

"Γιε του Ατρέα, πάλι κακιωμένος είσαι; Τι σου λείπει πια; Γεμάτες χαλκό είναι οι σκηνές σου και μέσα σ’ αυτές σε περιμένουν πολλές πανέμορφες γυναίκες που εμείς οι Αχαιοί σε σένα πρώτο-πρώτο παραδίνουμε, όποτε κυριεύουμε μια πόλη. Έχεις ανάγκη κι από άλλο χρυσάφι που κάποιος από τους Τρώες θα σου φέρει ως λύτρα για το γιο του που θα τον έχω αιχμαλωτίσει εγώ ή άλλος Αχαιός; Ή μήπως θέλεις κανένα δροσερό κορίτσι για να σμίγεις γλυκά μαζί του και να το’ χεις χωριστά από τους άλλους, μόνο για τον εαυτό σου; Δεν ταιριάζει σε σένα που είσαι άρχοντας να τυραννάς τους Αχαιούς. Κακομοίρηδες, τρομάρα σας, γυναίκες κι όχι άνδρες Αχαιοί! Πάμε να γυρίσουμε στην πατρίδα με τα πλοία μας κι ας τον αφήσουμε τούτον εδώ στην Τροία να χαίρεται τα τιμητικά του δώρα. Έτσι για να καταλάβει αν εμείς τον βοηθήσαμε ή δεν τον βοηθήσαμε σε τίποτα."

Για να απαντήσει ο Οδυσσέας:
"Κάθεσαι τώρα εσύ και βρίζεις και κακολογείς τον αρχιστράτηγο Αγαμέμνονα, γιατί οι γενναίοι μας πολεμιστές του δίνουν πολλά δώρα. Λοιπόν μια φορά θα στο πω και βάλε το καλά στο μυαλό σου: αν σε πετύχω να λες πάλι, όπως τώρα, τέτοιες αηδίες, να μη με λένε Οδυσσέα, αν δεν σε βουτήξω από τα ρουχαλάκια σου και δεν στα βγάλω όλα ένα-ένα, ακόμα κι όσα κρύβουν τα αχαμνά σου, και δεν σε ξαποστείλω στα καράβια κλαμένο και δαρμένο αλύπητα."

ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Στοιχεία για την δουλεία στην Αρχαία Ρώμη:
http://www.bbc.co.uk/history/ancient/romans/slavery_01.shtml

Στοιχεία για τις διώξεις των Χριστιανών:
http://www.religionfacts.com/christianity/history/persecution.htm

Στοιχεία για τις πρωτοχριστιανικές δοξασίες:
http://www.i-c-r.org.uk/publications/monographarchive/Monograph38.pdf
http://press.princeton.edu/titles/6576.html

Στοιχεία για τον Θερσίτη στην Ιλιάδα του Ομήρου:
http://ketivasilakou.blogspot.gr/2011/03/blog-post.html
http://afterschoolbar.blogspot.gr/2010/11/blog-post_28.html

Η κοινοτοπία του Κακού / atheofobos2

http://tvxs.gr/news/blogarontas/i-koinotopia-toy-kakoy-diaxronika

Apocalypto / Mel Gibson

http://en.wikipedia.org/wiki/Apocalypto

Turf Unity

http://urbanpeacemovement.org/turf-unity

http://urbanpeacemovement.org/

XA, η κορυφή του παγόβουνου

Η κορυφή του παγόβουνου, αυτό που αναγνωρίζεται ως οφθαλμοφανές, μπορεί να παραπλανά όλως διόλου ως προς το μέγεθος, το σχήμα και την δυναμική του φαινομένου.

http://tvxs.gr/news/ellada/anoigei-o-dromos-gia-tin-arsi-asylias-boyleyton-tis-xa