20180326
20180323
20180321
Ένας Ιππότης στην Αυλή της Βασίλισσας / Ringo Starr
 |
| Ο Ringo Starr την στιγμή που δίνει αξία στο επίσημο Τίποτα. 20 Μαρτίου 2018, Buckingham Palace, Λονδίνο. |
20180316
20180314
20180309
Notes on women's presence in the Homeric literature
[Σημειώσεις για την θέση των γυναικών στα Ομηρικά κείμενα]
Homeric literature is the main source from which we can draw facts about the way war societies established, on the ethical and moral level, coercion from dominant men towards not only the submitted societies but even more towards most of the members of their own societies and mostly women.
The importance of the submission of women in establishing the new, back then, social reality, which is described by the bipolar of the dominant society on one hand, and the submitted society on the other, occurs from the role assigned to women in most of these texts.
Iliad begins by the "stealing" of Helen and the declaration of the moral obligation of the war-dominant societies to claim her. Besides the teaching and the admiration towards the war excursion, the submission to the war leadership and a whole series of similar necessary for any warring society characteristics, a new role for women is introduced, this of the belonging of the man-warrior.
Odyssey ends by the returning of Odysseus in Ithaca where Penelope waits for him devoted, as obliged according to the introduced doctrine. Odysseus himself, more than any other figure of the Homeric texts, teaches the model of the warrior, the explorer, the ingenious man which in any case stands firmly devoted to hierarchy and Agamemnon.
First note
The traditional mechanism for sexual relation had been up to then and for thousands and hundreds of thousands of years, the "exogamy". Exogamy was the procedure which formed safe zones for transportation, and exchange of knowledge and objects. The meaning of "tribe" or "race" inside these vast networks, was formed since the depths of time more as a cultural feature and less as a genetic.
The catholic practice of exogamy since the forming of humanity even changed human biology as humans lost the ability to inbreed.
Iliad begins by the denouncement of exogamy as "stealing", validating the traditional means for bonding and exchanging between communities. From this point on, not only a woman will be a possession of the man-warrior, but also, bonds of relation and exchange will be replaced by dominance and war-imposing of the strong upon the weak.
Second note
The right of a woman to choose her mate in the context of the community traditions doesn't appear to be limited until the imposing of the war societies, where the woman became possession of the man-warrior. Up to then, it's most likely that it would be a paradox for a woman not to be able to choose or replace her mate.
Third note
In Iliad, when Thersites urges his comrades to return to their families and quit supplying Agamemnon the coolest of the captured girls and all other riches, he becomes humiliated and punished by the trustee of hierarchy, Odysseus. Through those rims, the use of reason that formed human civilization is repealed brutally in the face of the humpback and cross-eyed Thersites. Accordingly, the mechanism of theft, violence, authority and coercion is suggested as the only possibility for humanity.
Fourth note
In Odyssey, Penelope's devotion didn't constitute a strong enough paradigm and teaching, since, besides the achievement of the woman's submission, it was the tradition of totemic equality that should be heart for good. Thus, the equal "suitors", presented as depraved abusers of the royal wealth besieging the queen, eating and drinking in the royal court, become exterminated by Odysseus and his male successor, Telemachos, in a single war scene. The upcoming war societies through this scene take revenge, in a way, from the sum of the human race for its totemic traditions through which the equals bond to each other through the symbolic killing of the mythical powerful progenitor.
Epilogue
By the end of the Homeric texts the ideological attack on the corner stones of human civilization by the war societies is completed. Ever since, war dominant societies subjugate any inferior war-wise society, imposing coercion and bonding humanity to the automation that antagonism produces.
Ever since, humanity is organized on the dipole of the dominants and their subjects, while the dominants are trapped in constantly seeking for resources in order to grow their strength and survive the brutal antagonism they create. These resources are basically the people they have forced to be subjected to them.
War leadership, known to all communities during war periods, in war dominant tribes becomes continuous validating this way the egalitarian totemic traditions. Hierarchy inevitably floods the dominant societies increasing the inequalities inside them. The traditional position of woman is validated and replaced by roles varying between primitive symbol, reproductive instrument, pleasure item and war trophy.
While in human course up to this point, authority and leadership were consciously limited to the symbolic level, since then on, the terms are forced to reverse, meaning that egalitarianism is placed in the symbolic level while at the same time subjugation and coercion are allowed to turn groups and societies to productive herds.
Though during the Roman period the Homeric texts were been taught for -more or less- a thousand years, it proved that this wasn't enough to impose these moral and cultural teachings as obvious values to both the dominants and those subjected to them. Homeric teachings were questioned and confronted in life by the social movements of the epicureans, the cynics, the stoics, and the revival of the totemic traditions by the first christians.
During the classical-antiquity-era we can acknowledge the ongoing ideological war, both through the texts of the survived drama plays like Prometheus, Oresteia, Antigone, as well as by the actual attempts for the revival of the egalitarianism through the efforts for democratic reorganizing.
Besides Prometheus, in all other texts, woman is positioned at the center, presented as the symbol of the old world that either submits or struggles to regain the human meter that can be ensured by the female substance.
Homeric literature is the main source from which we can draw facts about the way war societies established, on the ethical and moral level, coercion from dominant men towards not only the submitted societies but even more towards most of the members of their own societies and mostly women.
The importance of the submission of women in establishing the new, back then, social reality, which is described by the bipolar of the dominant society on one hand, and the submitted society on the other, occurs from the role assigned to women in most of these texts.
Iliad begins by the "stealing" of Helen and the declaration of the moral obligation of the war-dominant societies to claim her. Besides the teaching and the admiration towards the war excursion, the submission to the war leadership and a whole series of similar necessary for any warring society characteristics, a new role for women is introduced, this of the belonging of the man-warrior.
Odyssey ends by the returning of Odysseus in Ithaca where Penelope waits for him devoted, as obliged according to the introduced doctrine. Odysseus himself, more than any other figure of the Homeric texts, teaches the model of the warrior, the explorer, the ingenious man which in any case stands firmly devoted to hierarchy and Agamemnon.
First note
The traditional mechanism for sexual relation had been up to then and for thousands and hundreds of thousands of years, the "exogamy". Exogamy was the procedure which formed safe zones for transportation, and exchange of knowledge and objects. The meaning of "tribe" or "race" inside these vast networks, was formed since the depths of time more as a cultural feature and less as a genetic.
The catholic practice of exogamy since the forming of humanity even changed human biology as humans lost the ability to inbreed.
Iliad begins by the denouncement of exogamy as "stealing", validating the traditional means for bonding and exchanging between communities. From this point on, not only a woman will be a possession of the man-warrior, but also, bonds of relation and exchange will be replaced by dominance and war-imposing of the strong upon the weak.
Second note
The right of a woman to choose her mate in the context of the community traditions doesn't appear to be limited until the imposing of the war societies, where the woman became possession of the man-warrior. Up to then, it's most likely that it would be a paradox for a woman not to be able to choose or replace her mate.
Third note
In Iliad, when Thersites urges his comrades to return to their families and quit supplying Agamemnon the coolest of the captured girls and all other riches, he becomes humiliated and punished by the trustee of hierarchy, Odysseus. Through those rims, the use of reason that formed human civilization is repealed brutally in the face of the humpback and cross-eyed Thersites. Accordingly, the mechanism of theft, violence, authority and coercion is suggested as the only possibility for humanity.
Fourth note
In Odyssey, Penelope's devotion didn't constitute a strong enough paradigm and teaching, since, besides the achievement of the woman's submission, it was the tradition of totemic equality that should be heart for good. Thus, the equal "suitors", presented as depraved abusers of the royal wealth besieging the queen, eating and drinking in the royal court, become exterminated by Odysseus and his male successor, Telemachos, in a single war scene. The upcoming war societies through this scene take revenge, in a way, from the sum of the human race for its totemic traditions through which the equals bond to each other through the symbolic killing of the mythical powerful progenitor.
Epilogue
By the end of the Homeric texts the ideological attack on the corner stones of human civilization by the war societies is completed. Ever since, war dominant societies subjugate any inferior war-wise society, imposing coercion and bonding humanity to the automation that antagonism produces.
Ever since, humanity is organized on the dipole of the dominants and their subjects, while the dominants are trapped in constantly seeking for resources in order to grow their strength and survive the brutal antagonism they create. These resources are basically the people they have forced to be subjected to them.
War leadership, known to all communities during war periods, in war dominant tribes becomes continuous validating this way the egalitarian totemic traditions. Hierarchy inevitably floods the dominant societies increasing the inequalities inside them. The traditional position of woman is validated and replaced by roles varying between primitive symbol, reproductive instrument, pleasure item and war trophy.
While in human course up to this point, authority and leadership were consciously limited to the symbolic level, since then on, the terms are forced to reverse, meaning that egalitarianism is placed in the symbolic level while at the same time subjugation and coercion are allowed to turn groups and societies to productive herds.
Though during the Roman period the Homeric texts were been taught for -more or less- a thousand years, it proved that this wasn't enough to impose these moral and cultural teachings as obvious values to both the dominants and those subjected to them. Homeric teachings were questioned and confronted in life by the social movements of the epicureans, the cynics, the stoics, and the revival of the totemic traditions by the first christians.
During the classical-antiquity-era we can acknowledge the ongoing ideological war, both through the texts of the survived drama plays like Prometheus, Oresteia, Antigone, as well as by the actual attempts for the revival of the egalitarianism through the efforts for democratic reorganizing.
Besides Prometheus, in all other texts, woman is positioned at the center, presented as the symbol of the old world that either submits or struggles to regain the human meter that can be ensured by the female substance.
 |
Iambe or, otherwise, Baubo was the one commissioned to solace godess Demeter, when she came to Eleusis looking for her daughter Persephone. http://www.sacredthreads.net/www.sacredthreads.net/iambe_baubo.html A comment on the reference to Demeter and Persephone at the Homeric text. https://www.colorado.edu/Classics/clas2100/2100-sample1.html |
20180306
Αθήνα, 5 Μαρτίου 1943 / Νίκος Πλουμπίδης
http://www.imerodromos.gr/5-marth-1943-o-laos-tsakizi-tous-nazi/
«Η 5η του Μάρτη, του 1943, είναι ιστορική ημέρα για το Ελληνικό Λαϊκό επαναστατικό κίνημα με παγκόσμια απήχηση και σημασία. Την ημέρα αυτή ολόκληρος ο Αθηναϊκός λαός με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στο κέντρο της Αθήνας επέβαλε στο Χίτλερ και στους Ελληνες πράκτορές του να ανακαλέσουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Με λίγα λόγια και χωρίς φιλολογία η 3η Μάρτη εγεννήθη έτσι:
Στις 20 Φλεβάρη ο Γραμματέας της ΚΟΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση της Αθήνας) ο αξέχαστος Κ. Χατζήμαλης (σσ: γραμματέας της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ, εκτελέστηκε από τους γερμανοτσολιάδες στη Θεσσαλονίκη το 1944) ήλθε στο σπίτι μου και μου ανέφερε ότι την επόμενη οι ΔΥ (Δημόσιοι Υπάλληλοι) κατεβαίνουν σε απεργία, ότι όλα είναι έτοιμα και σε ότι σε μια ώρα συνέρχεται η επιτροπή Γκρούπας (ομάδας Αχτίδων) των ΔΥ για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. Πριν δώσω τη συγκατάθεσή μου (διότι καθοδηγούσα την ΚΟΑ από το ΠΓ) θέλησα να εξετάσω προσωπικά τα πράγματα και πήγα στη συνεδρίαση (…). Από όσα ειπώθηκαν έκρινα ότι η απεργία ΔΕΝ είχε προπαρασκευαστεί και ΔΕΝ είχαν εκλεγεί απεργιακά όργανα παντού (…).Ανέβαλα την απεργία για μια βδομάδα και έδωσα συγκεκριμένες οδηγίες για την εκλογή απεργιακών οργανώσεων κ.λπ. Ταυτόχρονα έδωσα εντολή στην ΚΟΑ να προπαρασκευάσει τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους και τις λαϊκές μάζες των συνοικιών έτσι που όταν κηρύξουμε απεργία των Δ.Υ. να την επεκτείνουμε και να την γενικεύσουμε.
Στις 27 Φλεβάρη ξανασυνήλθε η επιτροπή Δ.Υ. (…). Εγώ αφού ανέπτυξα ότι δεν κάνουμε την απεργία για την απεργία αλλά την κάνουμε για να επιβάλουμε τη λύση των εργατικών διεκδικήσεων, ότι η απεργία είναι μια σοβαρή μάχη και η έκβασή της παίζει μεγάλο ρόλο, ότι οι Δ.Υ. χωρίς το βαρύ πυροβολικό τους, το ΤΤΤ, δεν μπορεί νάχουν την επιβολή που χρειάζεται και τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, ανέβαλα για μια βδομάδα ακόμη και συνέστησα ειδικά συγκεκριμένα μέτρα για τα ΤΤΤ, και το Υπουργείο Οικονομικών.
Στις 4 του Μάρτη, πριν ακόμα φωτίσει, ήλθε ξαφνικά ο Κ. Χατζήμαλης και μου αναφέρει ότι «απεφασίσθη η πολιτική επιστράτευση και ότι αύριο στις 5 του μηνός θα το αναγγείλει από το Ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών ο Πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος». Η είδηση ήταν σοβαρή με εξαιρετική πολιτική σημασία. Έπρεπε να προλάβουμε τον εχθρό, προτού αναγγείλει την απόφασή του. Είπα να συγκληθεί αμέσως η επιτροπή πόλης και με συνδέσμους να ειδοποιηθούν τα στελέχη της ΚΟΑ να είναι σε επιφυλακή (…) το ζήτημα ήταν σοβαρότατο, ήταν γενικό πολιτικό ζήτημα (…). Κατέληξα να αναλάβω τις ευθύνες, έβλεπα καθαρά την επιτυχία και τη ΝΙΚΗ, όχι συναισθηματικά, αλλά με τη μελέτη της κατάστασης και αποφάσισα να κατεβάσω στις 5 του Μάρτη τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους της Αθήνας σε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και όλο το λαό της Αθήνας σε ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.
Σε δυο ώρες συνήλθε η επιτροπή πόλης της ΚΟΑ που αποτελούνταν από διαλεχτούς αγωνιστές. Εκεί ανέπτυξα την πρότασή μου (σ.σ.: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ) και ετόνισα τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουμε. Όλα τα μέλη δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρότασή μου. Καθορίσαμε το γενικό πρόγραμμα δράσης και όλοι έφυγαν για να κινητοποιήσουν τους τομείς που καθοδηγούσε ο καθένας. Είπαμε να ειδοποιηθεί και η Κ.Ο. Πειραιά να βοηθήσει κι αυτή.
Από το μεσημέρι της Τρίτης 4 Μάρτη δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές βρίσκονταν σε πυρετώδη κίνηση. Τα τυπογραφεία και οι πολύγραφοι δούλευαν αδιάκοπα. Πλακάτ, σημαίες, συνθήματα ετοιμάστηκαν. Τα σχέδια πορείας του κάθε κλάδου και τομέα καταστρώθηκαν. Χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ μοιράστηκαν. Οι συνδέσεις των διαφόρων κρίκων εκανονίστηκαν.
Τα ΧΩΝΙΑ τότε εφευρέθηκαν και τέθηκαν σε εφαρμογή. ΟΛΟΙ οι τομείς ΟΛΑ τα γρανάζια της πολύπλευρης και πολύπλοκης μηχανής τέθηκαν σε κίνηση και άρχισαν να δουλεύουν ταχύτατα και κανονικά. Ξημέρωσε η Τετάρτη 5 Μάρτη του 1943. Όλη η κίνηση, όλες οι υπηρεσίες σταματημένες.
Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν πράγματι ΚΑΘΟΛΙΚΗ. Όλα νεκρώθηκαν. Εργάτες, υπάλληλοι, βιοτέχνες, έμποροι, όλοι απεργούν, όλα κλειστά και τότε άρχισε να ξεχύνεται στο κέντρο της Αθήνας ο λαϊκός χείμαρρος των συνοικιών. Για πρώτη φορά τόσο πυκνές λαϊκές μάζες κατέβηκαν στο πεζοδρόμιο για να διεκδικήσουν και να επιβάλουν τα αιτήματά τους. Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε μια τόσο μεγάλη σε όγκο και μαχητικότητα ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Αυτό ήταν πρωτοφανές όχι μόνο για την Αθήνα αλλά και για τις μεγάλες ξένες πρωτεύουσες κι αυτό όχι σε καιρούς ειρηνικούς αλλά κάτω απ’ τον πιο βάρβαρο καταχτητή.
Το παλλαϊκό ξεσήκωμα ήταν τέτοιο που οι κατακτητές αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν την απόφασή τους και να δηλώσουν ότι «ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ζήτημα πολιτικής επιστράτευσης για την Ελλάδα». Η 5η του Μάρτη του 1943 δεν έσωσε μόνο τα ελληνόπουλα από τα γερμανικά κάτεργα αλλά συνετέλεσε και στην πορεία και την εξέλιξη του πολέμου και έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί για να επιβάλουν τις θελήσεις τους (…)».
«Η 5η του Μάρτη, του 1943, είναι ιστορική ημέρα για το Ελληνικό Λαϊκό επαναστατικό κίνημα με παγκόσμια απήχηση και σημασία. Την ημέρα αυτή ολόκληρος ο Αθηναϊκός λαός με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στο κέντρο της Αθήνας επέβαλε στο Χίτλερ και στους Ελληνες πράκτορές του να ανακαλέσουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Με λίγα λόγια και χωρίς φιλολογία η 3η Μάρτη εγεννήθη έτσι:
Στις 20 Φλεβάρη ο Γραμματέας της ΚΟΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση της Αθήνας) ο αξέχαστος Κ. Χατζήμαλης (σσ: γραμματέας της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ, εκτελέστηκε από τους γερμανοτσολιάδες στη Θεσσαλονίκη το 1944) ήλθε στο σπίτι μου και μου ανέφερε ότι την επόμενη οι ΔΥ (Δημόσιοι Υπάλληλοι) κατεβαίνουν σε απεργία, ότι όλα είναι έτοιμα και σε ότι σε μια ώρα συνέρχεται η επιτροπή Γκρούπας (ομάδας Αχτίδων) των ΔΥ για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. Πριν δώσω τη συγκατάθεσή μου (διότι καθοδηγούσα την ΚΟΑ από το ΠΓ) θέλησα να εξετάσω προσωπικά τα πράγματα και πήγα στη συνεδρίαση (…). Από όσα ειπώθηκαν έκρινα ότι η απεργία ΔΕΝ είχε προπαρασκευαστεί και ΔΕΝ είχαν εκλεγεί απεργιακά όργανα παντού (…).Ανέβαλα την απεργία για μια βδομάδα και έδωσα συγκεκριμένες οδηγίες για την εκλογή απεργιακών οργανώσεων κ.λπ. Ταυτόχρονα έδωσα εντολή στην ΚΟΑ να προπαρασκευάσει τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους και τις λαϊκές μάζες των συνοικιών έτσι που όταν κηρύξουμε απεργία των Δ.Υ. να την επεκτείνουμε και να την γενικεύσουμε.
Στις 27 Φλεβάρη ξανασυνήλθε η επιτροπή Δ.Υ. (…). Εγώ αφού ανέπτυξα ότι δεν κάνουμε την απεργία για την απεργία αλλά την κάνουμε για να επιβάλουμε τη λύση των εργατικών διεκδικήσεων, ότι η απεργία είναι μια σοβαρή μάχη και η έκβασή της παίζει μεγάλο ρόλο, ότι οι Δ.Υ. χωρίς το βαρύ πυροβολικό τους, το ΤΤΤ, δεν μπορεί νάχουν την επιβολή που χρειάζεται και τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, ανέβαλα για μια βδομάδα ακόμη και συνέστησα ειδικά συγκεκριμένα μέτρα για τα ΤΤΤ, και το Υπουργείο Οικονομικών.
Στις 4 του Μάρτη, πριν ακόμα φωτίσει, ήλθε ξαφνικά ο Κ. Χατζήμαλης και μου αναφέρει ότι «απεφασίσθη η πολιτική επιστράτευση και ότι αύριο στις 5 του μηνός θα το αναγγείλει από το Ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών ο Πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος». Η είδηση ήταν σοβαρή με εξαιρετική πολιτική σημασία. Έπρεπε να προλάβουμε τον εχθρό, προτού αναγγείλει την απόφασή του. Είπα να συγκληθεί αμέσως η επιτροπή πόλης και με συνδέσμους να ειδοποιηθούν τα στελέχη της ΚΟΑ να είναι σε επιφυλακή (…) το ζήτημα ήταν σοβαρότατο, ήταν γενικό πολιτικό ζήτημα (…). Κατέληξα να αναλάβω τις ευθύνες, έβλεπα καθαρά την επιτυχία και τη ΝΙΚΗ, όχι συναισθηματικά, αλλά με τη μελέτη της κατάστασης και αποφάσισα να κατεβάσω στις 5 του Μάρτη τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους της Αθήνας σε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και όλο το λαό της Αθήνας σε ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.
Σε δυο ώρες συνήλθε η επιτροπή πόλης της ΚΟΑ που αποτελούνταν από διαλεχτούς αγωνιστές. Εκεί ανέπτυξα την πρότασή μου (σ.σ.: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ) και ετόνισα τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουμε. Όλα τα μέλη δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρότασή μου. Καθορίσαμε το γενικό πρόγραμμα δράσης και όλοι έφυγαν για να κινητοποιήσουν τους τομείς που καθοδηγούσε ο καθένας. Είπαμε να ειδοποιηθεί και η Κ.Ο. Πειραιά να βοηθήσει κι αυτή.
Από το μεσημέρι της Τρίτης 4 Μάρτη δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές βρίσκονταν σε πυρετώδη κίνηση. Τα τυπογραφεία και οι πολύγραφοι δούλευαν αδιάκοπα. Πλακάτ, σημαίες, συνθήματα ετοιμάστηκαν. Τα σχέδια πορείας του κάθε κλάδου και τομέα καταστρώθηκαν. Χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ μοιράστηκαν. Οι συνδέσεις των διαφόρων κρίκων εκανονίστηκαν.
Τα ΧΩΝΙΑ τότε εφευρέθηκαν και τέθηκαν σε εφαρμογή. ΟΛΟΙ οι τομείς ΟΛΑ τα γρανάζια της πολύπλευρης και πολύπλοκης μηχανής τέθηκαν σε κίνηση και άρχισαν να δουλεύουν ταχύτατα και κανονικά. Ξημέρωσε η Τετάρτη 5 Μάρτη του 1943. Όλη η κίνηση, όλες οι υπηρεσίες σταματημένες.
Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν πράγματι ΚΑΘΟΛΙΚΗ. Όλα νεκρώθηκαν. Εργάτες, υπάλληλοι, βιοτέχνες, έμποροι, όλοι απεργούν, όλα κλειστά και τότε άρχισε να ξεχύνεται στο κέντρο της Αθήνας ο λαϊκός χείμαρρος των συνοικιών. Για πρώτη φορά τόσο πυκνές λαϊκές μάζες κατέβηκαν στο πεζοδρόμιο για να διεκδικήσουν και να επιβάλουν τα αιτήματά τους. Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε μια τόσο μεγάλη σε όγκο και μαχητικότητα ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Αυτό ήταν πρωτοφανές όχι μόνο για την Αθήνα αλλά και για τις μεγάλες ξένες πρωτεύουσες κι αυτό όχι σε καιρούς ειρηνικούς αλλά κάτω απ’ τον πιο βάρβαρο καταχτητή.
Το παλλαϊκό ξεσήκωμα ήταν τέτοιο που οι κατακτητές αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν την απόφασή τους και να δηλώσουν ότι «ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ζήτημα πολιτικής επιστράτευσης για την Ελλάδα». Η 5η του Μάρτη του 1943 δεν έσωσε μόνο τα ελληνόπουλα από τα γερμανικά κάτεργα αλλά συνετέλεσε και στην πορεία και την εξέλιξη του πολέμου και έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί για να επιβάλουν τις θελήσεις τους (…)».
Ν. Πλουμπίδης, Φυλακές Απομόνωσης 5.3.54
Subscribe to:
Posts (Atom)