Το ταμπού των Νόμων

Στην συνείδηση των περισσότερων το Κράτος και οι νόμοι είναι οι φορείς της καταπίεσης και πραγματικά αυτό συμβαίνει κατά ένα μεγάλο μέρος. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και νόμοι οι οποίοι αποτελούν την μόνη προστασία που έχουν οι αδύναμοι έναντι των ισχυρών.

Το ότι οι νόμοι χρησιμοποιούνται κατά βούληση από ένα αυταρχικό Κράτος που επιδιώκει την μεγέθυνση των ανισοτήτων και όχι από μία Πολιτεία που επιδιώκει την απάλειψη τους δεν ωφελεί να αποδίδεται στους ισχυρούς, αλλά είναι πιο χρήσιμο να αποδίδεται στους αδύναμους οι οποίοι δεν εργάζονται για την διεύρυνση και την εφαρμογή των νόμων που θα μπορούσαν να τους προστατεύουν. Γιατί είναι μάλλον απίθανο περιμένει κανείς οι ισχυροί να σταματήσουν να ενεργούν υπέρ των συμφερόντων τους, ενώ θα μπορούσε να ελπίζει κανείς πως οι αδύναμοι θα βρουν τον τρόπο και την θέληση να ενεργήσουν προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικά τους.

Η απαξίωση της ίδιας της ύπαρξης των νόμων και των θεσμών μέσω της ταύτισής τους με το καταπιεστικό Κράτος, το οποίο είναι οφθαλμοφανές πως έχει αλωθεί από κάποιους ισχυρούς για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, στην πραγματικότητα ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο αυτούς τους ισχυρούς και αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο τους αδύναμους.

Με την θεσμοθέτηση και την χρήση των νόμων μπορούμε να διαμορφώσουμε από ένα καταπιεστικό Κράτος μέχρι μία δίκαιη Πολιτεία, όπως οδηγώντας ένα αυτοκίνητο μπορούμε από το να ταξιδεύουμε σε άγνωστα μέρη μέχρι να σκοτώνουμε ανυποψίαστους περαστικούς. Ο τρόπος που χρησιμοποιούνται είτε οι νόμοι είτε το αυτοκίνητο έχει να κάνει με το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται η χρήση τους. 

Σε 1.000 χρόνια από σήμερα μπορεί να φαίνεται στους ανθρώπους αδιανόητη η συγκέντρωση πλούτου και δύναμης στα χέρια λίγων καθώς μέσα από αυτή την συγκέντρωση οδηγούνται στην δυστυχία εκατομμύρια ανθρώπων, με τον ίδιο τρόπο που σήμερα μας φαίνεται αποτρόπαιο κάποιος οδηγώντας να σκοτώνει ανυποψίαστους περαστικούς.

Με λίγα λόγια, ακόμα και μια ιδανική πολιτεία ισονομίας, όπως την οραματίζονται πολλοί, θα βασίζεται στην ύπαρξη νόμων που θα χρησιμοποιούνται από χειραφετημένους πολίτες εφόσον έχουν εκπαιδευτεί να τους χρησιμοποιούν και να τους διευρύνουν.
Λιγότερο ή περισσότερο προοδευτικοί νόμοι όμως υπάρχουν και σήμερα, ενώ η ανάδειξή τους σε εργαλεία προόδου και η εξάσκηση στην χρήση τους αποτελεί ευθύνη των προοδευτικών ανθρώπων. Η εξάσκηση στην χρήση των νόμων είναι το πιο κατάλληλο εργαλείο για την χειραφέτηση των πολιτών, ενώ, ακόμα, είναι ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία προκειμένου να καταδεικνύονται με προφανή τρόπο τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κοινωνική οργάνωση που βασίζεται στην οικονομική ανισότητα.