[To Τέλειο Κράτος, Η νύχτα των ερπετών, Ανδρέας Γεωργίου
- Η ειδικά ανθρώπινη συμπεριφορά, σελ.147
- Ο ειρηνικός ανταγωνισμός, σελ 148]
Οι Νεάντερταλ δεν επιβίωσαν παρόλη την σωματική ευρωστία τους η οποία καθιστούσε μπροστά τους τους Χόμο Σάπιενς κυριολεκτικά ανυπεράσπιστους. Ακόμα όμως και για αυτούς τους πανίσχυρους ανθρώπους για τους οποίους υποθέτουμε ότι ήταν οργανωμένοι γύρω από ένα κυρίαρχο αρσενικό, η αλληλοϋποστήριξη υπήρξε καθοριστικό χαρακτηριστικό για την επιβίωσή τους, καθώς τα οστικά ευρήματα εμφανίζουν την εικόνα αθλητών του ροντέο, με κατάγματα και τραυματισμούς από τα οποία όμως επιβίωναν.
Ποιό ήταν λοιπόν το πλεονέκτημα των Σάπιενς απέναντι σε αυτά τα ανθρώπινα όντα;
Προφανώς άλλα χαρακτηριστικά, τελείως διαφορετικά από αυτά της σωματικής δύναμης και της ζωικής κοινωνικής οργάνωσης, τα οποία ο σύγχρονος άνθρωπος αξοποιώντας τα κατάφερε, φαινομενικά τουλάχιστον, να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από τους πανίσχυρους δε σωματικά Νεάντερταλ απέμεινε μόνο ένα μικρό ποσοστό του γονιδιώματός τους στους σύγχρονους ευρωπαίους και ασιάτες, και μαζί ίσως, η μυθολογική ανάμνησή τους ως παντοδύναμους Τιτάνες οι οποίοι όμως ανατράπηκαν βίαια από τους θεούς των σύγχρονων ανθρώπων.
Κατά τον Ανδρέα Γεωργίου η ειδικά ανθρώπινη συμπεριφορά σχετίζεται ακριβώς με την απαξίωση και ύπνωση των κληροδοτημένων κυριαρχικών συμπεριφορών, και την ανάπτυξη κοινωνικών συμπεριφορών που εξώθησαν την ίδια την ανθρώπινη νόηση σε ταχεία ανάπτυξη. Όταν δε αυτή η νοητική ανάπτυξη έδωσε στους ανθρώπους την ικανότητα να παράγουν πλεόνασμα από την συστηματική χρήση της φύσης δόθηκε η δυνατότητα σε κάποιους να αρπάζουν αυτό το πλεόνασμα και να υποδουλώνουν άλλους ανθρώπους μετατρέποντάς τους σε κοπάδια τους.
Σε αυτό το σημείο ξεκινά η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον κατανοούμε σήμερα, ο οποίος κατά τον Ανδρέα Γεωργίου χαρακτηρίζεται από την αγριότητα των κυρίαρχων αρπακτικών και αποτελεί ένα πισωγύρισμα της ανθρωπότητας προς τις ζωικές της καταβολές. Πισωγύρισμα το οποίο αναπόφευκτα επιφέρει οπισθοδρόμηση τόσο των κοινωνιών όσο και της νοητικής αντίληψης κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.
Ποιό ήταν λοιπόν το πλεονέκτημα των Σάπιενς απέναντι σε αυτά τα ανθρώπινα όντα;
Προφανώς άλλα χαρακτηριστικά, τελείως διαφορετικά από αυτά της σωματικής δύναμης και της ζωικής κοινωνικής οργάνωσης, τα οποία ο σύγχρονος άνθρωπος αξοποιώντας τα κατάφερε, φαινομενικά τουλάχιστον, να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από τους πανίσχυρους δε σωματικά Νεάντερταλ απέμεινε μόνο ένα μικρό ποσοστό του γονιδιώματός τους στους σύγχρονους ευρωπαίους και ασιάτες, και μαζί ίσως, η μυθολογική ανάμνησή τους ως παντοδύναμους Τιτάνες οι οποίοι όμως ανατράπηκαν βίαια από τους θεούς των σύγχρονων ανθρώπων.
Κατά τον Ανδρέα Γεωργίου η ειδικά ανθρώπινη συμπεριφορά σχετίζεται ακριβώς με την απαξίωση και ύπνωση των κληροδοτημένων κυριαρχικών συμπεριφορών, και την ανάπτυξη κοινωνικών συμπεριφορών που εξώθησαν την ίδια την ανθρώπινη νόηση σε ταχεία ανάπτυξη. Όταν δε αυτή η νοητική ανάπτυξη έδωσε στους ανθρώπους την ικανότητα να παράγουν πλεόνασμα από την συστηματική χρήση της φύσης δόθηκε η δυνατότητα σε κάποιους να αρπάζουν αυτό το πλεόνασμα και να υποδουλώνουν άλλους ανθρώπους μετατρέποντάς τους σε κοπάδια τους.
Σε αυτό το σημείο ξεκινά η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον κατανοούμε σήμερα, ο οποίος κατά τον Ανδρέα Γεωργίου χαρακτηρίζεται από την αγριότητα των κυρίαρχων αρπακτικών και αποτελεί ένα πισωγύρισμα της ανθρωπότητας προς τις ζωικές της καταβολές. Πισωγύρισμα το οποίο αναπόφευκτα επιφέρει οπισθοδρόμηση τόσο των κοινωνιών όσο και της νοητικής αντίληψης κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.
