Αυτή η απλή διατύπωση όταν τοποθετείται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, στην σκέψη αρκετών μοιάζει με τον ορισμό της αφέλειας. Αυτό ακριβώς είναι το πρόταγμα για την προοδευτικότητα: η μετατροπή μιας καλοσυνάτης ελπίδας, μιας αφελούς ουτοπίας όπως απλά χαρακτηρίζεται, σε αυτονόητο στόχο όλο και περισσότερων ανθρώπων οι οποίοι καθημερινά θα εργάζονται, προσωπικά και συλλογικά, για την επίτευξή του.
H προοδευτικότητα έχει αυτή την στιγμή την δυνατότητα να συγκεντρώσει την ιστορική εμπειρία χιλιάδων ετών, μαζί και την εμπειρία εκατοντάδων κοινωνικών κινημάτων που προσπάθησαν να ισορροπήσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την επιθυμία για ειρήνη απέναντι σε έναν κόσμο που εκούσια δημιουργεί ολοένα και περισσότερο γιγαντούμενες και επιταχυνόμενες αντιφάσεις.
Η κινητοποίηση γύρω από την σύνταξη ενός Μανιφέστου της Προοδευτικότητας είναι σαν να φοράμε τα υποδήματά μας για να κάνουμε το πρώτο βήμα. Η θεωρία, η πράξη, ο χρόνος, ο τόπος, η σύνθεση, ο τρόπος, αποτελούν ερωτήματα που αν δεν ενταχθούν και δεν απαντηθούν μέσα σε ένα ενιαίο πλαίσιο σκέψης και επιδιώξεων θα αφήνουν τα κινήματα να χάνονται σαν τα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων το Φθινόπωρο.
H προοδευτικότητα έχει αυτή την στιγμή την δυνατότητα να συγκεντρώσει την ιστορική εμπειρία χιλιάδων ετών, μαζί και την εμπειρία εκατοντάδων κοινωνικών κινημάτων που προσπάθησαν να ισορροπήσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την επιθυμία για ειρήνη απέναντι σε έναν κόσμο που εκούσια δημιουργεί ολοένα και περισσότερο γιγαντούμενες και επιταχυνόμενες αντιφάσεις.
Όλα αυτά τα
χρόνια κάθε επινόηση, κάθε εφεύρεση ή θυσία που προέρχεται ακόμα και από τους πιο ανιδιοτελείς ανθρώπους, καταλήγει στα χέρια αυτών που με μανία και χωρίς κανέναν
ηθικό ενδοιασμό θα προσπαθήσουν να την αξιοποιήσουν για την κατοχύρωση της ιδιωτικής
ευζωίας τους και την ισχυροποίηση της κυριαρχίας τους πάνω σε άλλους ανθρώπους.
Το ίδιο και οι κόποι, η χειρωνακτική εργασία, οι πρώτες ύλες και ό,τι μπορεί να
βρίσκεται στα χέρια αδυνάτων αρπάζεται είτε με την βίαιη, είτε με την
αναγκαστική υποδούλωση. Μετά από 10.000 χιλιάδες χρόνια αυτό που σήμερα έχει
αλλάξει είναι πως, στο πρόσωπο των αιμοσταγών αρπακτικών βλέπουμε πλέον την
Νόμιμη Τάξη, τους εκπροσώπους των Θείων Εντολών, τις Διεθνείς Συνθήκες, τα Σώματα Ασφαλείας κ.ο.κ., ενώ
έχουμε ξεχάσει στα βάθη της ιστορίας την αυτονόητη ακέραιη υπόσταση του κάθε
ανθρώπου.
Η κινητοποίηση γύρω από την σύνταξη ενός Μανιφέστου της Προοδευτικότητας είναι σαν να φοράμε τα υποδήματά μας για να κάνουμε το πρώτο βήμα. Η θεωρία, η πράξη, ο χρόνος, ο τόπος, η σύνθεση, ο τρόπος, αποτελούν ερωτήματα που αν δεν ενταχθούν και δεν απαντηθούν μέσα σε ένα ενιαίο πλαίσιο σκέψης και επιδιώξεων θα αφήνουν τα κινήματα να χάνονται σαν τα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων το Φθινόπωρο.
