Και οι δύο τρόποι κοινωνικής οργάνωσης που αναφέρθηκαν πιο πριν, αυτός της ιεραρχικής δομής με τον αυστηρό καταμερισμό ειδικοτήτων και δικαιωμάτων, και αυτός της συνεργατικότητας μέσα από την ισοτιμία, δεν είναι πρωτοφανείς στον ζωικό κόσμο και ειδικά στις ανθρώπινες κοινότητες.
Η παρουσία του αρχηγού και του μάγου στις προ-πλεονάσματος κοινωνίες είναι χρηστική και η θέση τους, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και η φυσική παρουσία τους, μέσα στην κοινότητα επισφαλής. H θέση τους μέσα στην κοινότητα δεν υποδηλώνει κάποια αποδοχή ανωτερότητάς τους από μέρους των υπολοίπων, ενώ αντίθετα υποδηλώνει την αξιοποίηση των όποιων ικανοτήτων τους από το σύνολο της κοινότητας μέσα στην οποία όλοι εξακολουθούν να παραμένουν ισότιμοι προσφέροντας το κατά δύναμη.
Από την άλλη, ο μεγάλος κύκλος που ξεκίνησε με την αρπαγή του πλεονάσματος και αργότερα με την ολοκληρωτική υποταγή ανθρώπων από ανθρώπους δημιούργησε κατά καιρούς συνθήκες ακραίων ανισοτήτων και αποστέρησε από δισεκατομμύρια ανθρώπους την ακεραιότητα που προσδίδουμε εξ ορισμού στην έννοια Άνθρωπος. Φανέρωσε σε κάποιες στιγμές ακόμα και την πιθανότητα η ανθρωπότητα να εξελιχθεί σε δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων εξαρτώμενων μεταξύ τους με την σχέση κυρίαρχων και υποταγμένων.
Η ανθρωπότητα μέσα από την πορεία χιλιάδων χρόνων και διαθέτοντας πλέον τρομακτικά εργαλεία ολοκληρωτικής επιβολής μπορεί να μεταμορφωθεί σε έναν κόσμο που οποιοσδήποτε θα κατονόμαζε ως απόλυτα απάνθρωπο. Οποιοσδήποτε εκτός από τον Καταστροφικό Άνθρωπο ο οποίος βλέποντας τις επιπτώσεις της δύναμής του στους αδύναμους ικανοποιείται και προσπαθεί να αυξήσει περισσότερο τόσο την δύναμή του όσο και τις επιπτώσεις της.
Όσοι πιστεύουν στις νομοτέλειες θα ήταν καλό να εγκαταλείψουν τα αισιόδοξα σενάρια που οδηγούν αναπόφευκτα τον κόσμο προς το καλύτερο και να διακρίνουν ότι οι νομοτέλειες μπορούν να επιφέρουν ζοφερές συνέπειες και να ποδοπατήσουν κάθε καλοσυνάτη ελπίδα.
Η καλοσυνάτη ελπίδα μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο ως επιλογή των ανθρώπων, ως προϊόν του στοχασμού και των ενεργειών των ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν σε καμμιά νομοτέλεια να επιβληθεί καθορίζοντας το μέλλον τους. Καμμία καλοσυνάτη ελπίδα δεν έχει ελπίδα να επιβεβαιωθεί εάν δεν υπάρξουν άνθρωποι που θα την ανάγουν σε χειροπιαστό στόχο αλλά και, πιο πολύ, σε καθημερινό τρόπο.
Η επιδίωξη επιβεβαίωσης της καλοσυνάτης ελπίδας είναι το πρόταγμα της προοδευτικότητας. Αυτή δε η καλοσυνάτη ελπίδα και πρόταγμα της προοδευτικότητας, όπως αντηχεί από τα βάθη των αιώνων, είναι μία: ένας ειρηνικός κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι θα ζούνε με αξιοπρέπεια.
Η παρουσία του αρχηγού και του μάγου στις προ-πλεονάσματος κοινωνίες είναι χρηστική και η θέση τους, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και η φυσική παρουσία τους, μέσα στην κοινότητα επισφαλής. H θέση τους μέσα στην κοινότητα δεν υποδηλώνει κάποια αποδοχή ανωτερότητάς τους από μέρους των υπολοίπων, ενώ αντίθετα υποδηλώνει την αξιοποίηση των όποιων ικανοτήτων τους από το σύνολο της κοινότητας μέσα στην οποία όλοι εξακολουθούν να παραμένουν ισότιμοι προσφέροντας το κατά δύναμη.
Από την άλλη, ο μεγάλος κύκλος που ξεκίνησε με την αρπαγή του πλεονάσματος και αργότερα με την ολοκληρωτική υποταγή ανθρώπων από ανθρώπους δημιούργησε κατά καιρούς συνθήκες ακραίων ανισοτήτων και αποστέρησε από δισεκατομμύρια ανθρώπους την ακεραιότητα που προσδίδουμε εξ ορισμού στην έννοια Άνθρωπος. Φανέρωσε σε κάποιες στιγμές ακόμα και την πιθανότητα η ανθρωπότητα να εξελιχθεί σε δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων εξαρτώμενων μεταξύ τους με την σχέση κυρίαρχων και υποταγμένων.
Η ανθρωπότητα μέσα από την πορεία χιλιάδων χρόνων και διαθέτοντας πλέον τρομακτικά εργαλεία ολοκληρωτικής επιβολής μπορεί να μεταμορφωθεί σε έναν κόσμο που οποιοσδήποτε θα κατονόμαζε ως απόλυτα απάνθρωπο. Οποιοσδήποτε εκτός από τον Καταστροφικό Άνθρωπο ο οποίος βλέποντας τις επιπτώσεις της δύναμής του στους αδύναμους ικανοποιείται και προσπαθεί να αυξήσει περισσότερο τόσο την δύναμή του όσο και τις επιπτώσεις της.
Όσοι πιστεύουν στις νομοτέλειες θα ήταν καλό να εγκαταλείψουν τα αισιόδοξα σενάρια που οδηγούν αναπόφευκτα τον κόσμο προς το καλύτερο και να διακρίνουν ότι οι νομοτέλειες μπορούν να επιφέρουν ζοφερές συνέπειες και να ποδοπατήσουν κάθε καλοσυνάτη ελπίδα.
Η καλοσυνάτη ελπίδα μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο ως επιλογή των ανθρώπων, ως προϊόν του στοχασμού και των ενεργειών των ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν σε καμμιά νομοτέλεια να επιβληθεί καθορίζοντας το μέλλον τους. Καμμία καλοσυνάτη ελπίδα δεν έχει ελπίδα να επιβεβαιωθεί εάν δεν υπάρξουν άνθρωποι που θα την ανάγουν σε χειροπιαστό στόχο αλλά και, πιο πολύ, σε καθημερινό τρόπο.
Η επιδίωξη επιβεβαίωσης της καλοσυνάτης ελπίδας είναι το πρόταγμα της προοδευτικότητας. Αυτή δε η καλοσυνάτη ελπίδα και πρόταγμα της προοδευτικότητας, όπως αντηχεί από τα βάθη των αιώνων, είναι μία: ένας ειρηνικός κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι θα ζούνε με αξιοπρέπεια.
