Γιατί μιλάμε μόνο για τον κατώτατο μισθό;
Ας μιλήσουμε, τώρα, και για τον ανώτατο.
Με τι αναλογία θα λέγατε;
1:2; 1:3; 1:5; 1:10; 1:20;
Με ποιό τρόπο δικαιολογούμε την μηνιαία αμοιβή ενός εργαζόμενου με 500 ευρώ, ενός άλλου με 5.000 ευρώ και ενός άλλου με 50.000 ευρώ;
Ποιά είναι η αξία της εργασίας του ενός, ή μήπως της ίδιας της ζωής του ενός, και ποιά του άλλου;
Εκείνου που παίρνει τα 5.000 ευρώ ή του άλλου που παίρνει τα 50.000 ευρώ θα υπήρχαν τόσο οι θέσεις εργασίας τους, όσο και οι παχυλοί μισθοί εάν κάποιοι, πολλοί περισσότεροι, δεν έκαναν εργασίες στις οποίες να βασίζεται η οικονομία και η κοινωνία ολόκληρη;
Αν η ύπαρξη μιας κοινωνίας προϋποθέτει την ύπαρξη όλων των θέσεων εργασίας και των ειδικοτήτων τότε ποιά ανάγκη διατηρεί αυτή την ανισομέρεια; Μήπως αυτή η ανισομέρεια εκτός από άδικη είναι και βλαβερή καθώς επιτρέπει σε ανθρώπους να δημιουργούν ισχυρές συντεχνίες βασισμένες στην συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας;
Ας μην μιλάμε μόνο για τον κατώτατο μισθό. Ας μιλήσουμε και για τον ανώτατο.
