Ο φασισμός δεν είναι το τελευταίο χαρτί των καπιταλιστών. Αποτελεί την ιστορική προέλευση της εκμετάλλευσης και το ιδανικό χαρτί κάθε εκμεταλλευτή από την στιγμή που επινοήθηκε ο καταναγκασμός και η εκμετάλλευση. Οι εκμεταλλευτές δεν θα διστάσουν να εκμαυλίσουν το κράτος και το πολιτικό σύστημα που φτιάχτηκε για να τους υπηρετεί υποτακτικά, προκειμένου να αισθανθούν ελεύθεροι από κάθε έλεγχο, κάθε επιτήρηση και αδιάκριτη ματιά.
Εναλλαγή ρόλων σε μία καλοστημένη παράσταση
Το πολιτικό και ανώτερο διοικητικό προσωπικό απολαμβάνουν προνόμια ώστε να αισθάνονται την θαλπωρή των αφεντικών, να νοιώθουν πως ανήκουν στην ανώτερη οικογένεια των αρπακτικών, να κοιτούν τον λαό αφυψηλού.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια για αυτά τα προνόμια και την διαφθορά εκδηλώνεται με την απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος. Η απαξίωση της πολιτικής μετατρέπει τον λαό σε αγέλη, εδραιώνει τον φασισμό με όποιο όνομα ή σχήμα.
Όπως θα το περιγράφουν οι ίδιοι οι εκμεταλλευτές με τις γελοίες ορολογίες τους, μία κατάσταση "γουίν-γουίν".
Διάρρηξη του αδιεξόδου
Η απάντηση σε αυτό το αδιέξοδο βρίσκεται αποκλειστικά στην αναζήτηση της δημοκρατίας. Στο πλαίσιο της δημοκρατίας η υπεροπλία των εκμεταλλευτών εκδηλώνεται στο ιδεολογικό πεδίο. Όσο και αν ακούγεται παράξενο η προοδευτικότητα σέρνεται ψελίζοντας πίσω από τα προτάγματα των καπιταλιστών χωρίς να αρθρώνει τα δικά της προτάγματα με γενναιότητα. Η μεγάλη ιδιοκτησία είναι ιερή, όχι όμως και ο μισθός του εργαζόμενου, η εφορία γνωρίζει τα πάντα για τους ασθενέστερους αλλά τίποτα για τους ισχυρούς, και ούτω καθεξής. Για να προτάξει ισχυρό λόγο απέναντι στην ιδεολογική κυριαρχία των εκμεταλλευτών η προοδευτικότητα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει με γενναιότητα τα εργαλεία που έχει στην διάθεσή της.
Πολιτική
Οι εκμεταλλευτές επιδιώκουν το πολιτικό και διοικητικό προσωπικό να λειτουργεί κατεικόνα τους, δηλαδή έχοντας ως πρότυπο την κλοπή και ως θεότητα το κέρδος. Θεμελιώδης μέριμνα για την προοδευτικότητα είναι ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής στην συνείδηση των εκμεταλλευόμενων. Η πολιτική διδάσκεται ήδη από τις πρώτες τάξεις του σχολείου ως κάτι αφόρητα βαρετό, ενώ για κάθε υγιή συναισθηματικά ενήλικο αποτελεί μία αποκρουστική διαδικασία στην οποία επιδιώκουν να εμπλακούν όσοι είναι τόσο καιροσκόποι ώστε να μην ενοχλούνται να εξομοιωθούν με τα πίτουρα και να τους φάνε οι κότες. Η πολιτική πρέπει μέσα από απλά λόγια να ξεγυμνώνεται στην βασική της αντίθεση που είναι η ύπαρξη εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Πώς εκπροσωπούνται οι εκμεταλλευόμενοι, πώς εκφράζονται τα συμφέροντά τους, ποιός χρειάζεται την διαφθορά, υπάρχουν εργαλεία κοινωνικού ελέγχου, χρειάζονται οι ανισότητες;
Παράδειγμα
Το βασικό εργαλείο για κάθε επιχείρημα είναι το παράδειγμα. Ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικό ήθος ή πολιτική διαχείριση. Ποιό είναι το ζητούμενο στην πολιτική; Η διαφάνεια; Τότε θα πρέπει όσοι ασχολούνται με αυτήν στο όνομα της προοδευτικότητας να αποτελούν πρότυπο διαφάνειας. Η δραστηριοποίηση με γνώμονα το δημόσιο όφελος και όχι για την καρριέρα και το ιδιωτικό όφελος; Τότε θα πρέπει όσοι ασχολούνται με την πολιτική στο όνομα της προοδευτικότητας να απαρνούνται τα προνόμια που τους παραχωρεί με σκοπό τον εκμαυλισμό τους το κράτος των εκμεταλλευτών. Οι εκπρόσωποι των εκμεταλλευόμενων θα πρέπει να ζούν όπως ο ασθενέστερος άνθρωπος. Αν στην "κοινωνία" υπάρχουν άστεγοι, θα πρέπει να ζουν ακόμα και σαν άστεγοι. Τα εισοδήματα από την πολιτική τους θέση θα πρέπει να διατίθενται με διαφανείς διαδικασίες σε κοινωνικές πρωτοβουλίες, όπως εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και κέντρα κοινωνικής έρευνας, ακόμα και σε πρότυπες παραγωγικές μονάδες. Το πολιτικό προσωπικό που εκπροσωπεί την προοδευτικότητα θα πρέπει να απαρνείται κάθε προνόμιο, συντάξεις κλπ., ενισχύοντας τέτοια εγχειρήματα.
Ισότητα
Ένα ακόμα πετυχημένο εργαλείο των εκμεταλλευτών είναι τα επιμέρους προνόμια και η διάσπαση των εκμεταλλευόμενων. Είναι θεμελιώδες, πέρα από την ακύρωση των ίδιων των εκμεταλλευτών, οι επιδιώξεις να αφορούν το σύνολο των εκμεταλλευόμενων εξισώνοντάς τους.
Ενοποίηση στόχων και μέσων
Αν στόχος είναι η ισότητα, τότε αυτή θα πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε εφικτό επίπεδο σε παρόντα χρόνο. Αν το ζητούμενο είναι η διαφάνεια, αυτή θα πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε εφικτό επίπεδο στο παρόν. Το ίδιο για την δημοκρατία, την πολυφωνία, την ελευθερία του λόγου, την συνεργασία, τον κοινωνικό έλεγχο, κλπ. Ο "σκοπός που αγιάζει τα μέσα" αποτελεί μία νοσηρή και κακόβουλη υποκρισία που δεν έχει ποτέ καλό τέλος.
Ενότητα
Η επιδίωξη και επίτευξη της ενότητας των ανθρώπων είναι ο υπέρτατος σκοπός. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από μία ανθρωπότητα που συνεργάζεται με αλληλοσεβασμό θέτοντας στόχους και όρια. Η ενότητα μπορεί και πρέπει να εξασκείται σε κάθε βήμα της πολιτικής πράξης. Διαρκής πρόσκληση για σύμπραξη, επιμονή σε κάθε ζήτημα αρχής και υποχωρητικότητα σε οτιδήποτε ανούσιο, εισαγωγή νέου πολιτικού ήθους πέρα από ταμπέλες και στεγανά. Αναζήτηση και συνεργασία με κάθε μικρή ή μεγαλύτερη κοινωνική πρωτοβουλία και ενσωμάτωσή της σε ένα ευρύτερο πολιτικό κίνημα.
Προσοχή, Κράτος!
Το Κράτος μπορεί να είναι παντού. Το χρηματοδοτούμε αδρά για να έχει υπαλλήλους σε κάθε κίνημα και κάθε λαϊκή συνέλευση, ανθρώπους διαβασμένους και ικανούς να βγάλουν φλογερούς λόγους και να κατευθύνουν το κίνημα με τον τρόπο που θέλουν οι εκμεταλλευτές. Η ασφάλεια των κινημάτων μπορεί να εξασφαλίζεται μέσα από την αυστηρή τήρηση των συνταγματικών αρχών τους, και την απώθεση των προσδιοκιών τους σε συλλογικότητες παρά σε προσωπικότητες.
Επίλογος
Αν νοιώθουμε στον σβέρκο μας τα χνώτα ενός τεχνολογικά πανίσχυρου εκμεταλλευτικού Κράτους, ικανού να επιβάλλει την χυδαιότητα των εκμεταλλευτών με κάθε βία, κάθε τρόμο, ή μύχιο φόβο, αλλά και με την οικειοποίηση και κατάχρηση κάθε ανθρώπινου επιτεύγματος τότε θα πρέπει να κουνηθούμε από την θέση μας και τις βεβαιότητές μας. Ένας φασισμός, τεχνολογικά εξοπλισμένος με κάθε ανθρώπινο επίτευγμα, πιό αδίστακτος και θρασύς από ποτέ, ορθώνεται μπροστά στο μέλλον των ανθρώπων και είναι απίθανο να έχει την παραμικρή πρόθεση να καταρρεύσει από μόνος του.
