Ό,τι βλέπω και ζω γύρω μου μού επιβεβαιώνει πως βρίσκεται σε εξέλιξη μία οργανωμένη προσπάθεια εμείς οι άνθρωποι να γίνουμε μηχανές, να απανθρωπιστούμε, να γυρίσουμε στην πρώτιστη μορφή ζωής, μόρια που αλληλεπιδρούν μηχανικά χωρίς συναίσθηση και συνείδηση.
Συντελείται αυτή η διαδικασία αργά και δεν την αντιλαμβανόμαστε. Είμαστε ο μουδιασμένος βάτραχος στην κατσαρόλα που ολοένα ανεβάζει θερμοκρασία.
Αυτή είναι η επιταγή της εξουσίας. Να είμαστε μηχανές, όσο πιο εξειδικευμένες τόσο καλύτερα, σαν το άλογο με τις παρωπίδες, ή την παστουμένη γίδα. Να παράγουμε πλούτο που θα εξαφανίζεται από μπροστά μας, όπως για την αγελάδα εξαφανίζεται το γάλα μαζί με το μοσχάρι της. Μετριόμαστε καθημερινά αν κατεβάσαμε αρκετό γάλα, αν οι επιδόσεις μας ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της εξουσίας, μετριόμαστε αν παράγουμε, αν καταναλώνουμε, αν υπακούμε, αν αισθανόμαστε υπερβολικά.
Πρέπει να ελεγχόμαστε γιατί είμαστε ελαττωματικές μηχανές, μηχανές που μπορούν να αισθάνονται και να συναισθάνονται. Μηχανές που αντιστέκονται στην εξειδίκευση, μηχανές που αντιδρούν άθελά τους ακόμα και όταν με κάθε ειλικρίνεια προσπαθούν να βυθίζονται στην ασφάλεια της άκρατης υποτακτικότητας. Πονάμε όταν εκτελούμε εντολές και πονάμε εξίσου όταν βρισκόμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε.
Μπορούμε να αξιολογούμε τον βαθμό της υποταγής μας και να επιχαίρουμε για αυτά που μας κάνουν πιο επιτυχείς μηχανές.
Μπορούμε να κλαίμε και να θρηνούμε μόνοι, συνθλιμένοι από τα αλλότρια σταθμά της εξουσίας.
Μπορούμε να εξεγειρόμαστε, να αναζητούμε τα δικά μας μέτρα, την ανθρωπινότητά μας, την πολυπλοκότητά μας. Θρασείς και ελεύθεροι.
Σε έναν ιδανικό χώρο, έναν μίζερο διάδρομο δημόσιου κτηρίου, ανάμεσα σε ξεχασμένες ανακοινώσεις και κουρασμένα βλέμματα μία νέα γυναίκα καταθέτει αυτές τις μέρες το επαναστατικό μανιφέστο της. Θάρρος και αλήθεια μαζί παράγουν ζωή, έρωτα και ανθρωπινότητα στην πιο ατόφια μορφή τους.
Γέννα, της Μυρτώς Λουκά
ΠΟΦΠΑ, Ιπποκράτους 15, 4ος όροφος
Μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου
9:00-21:00
