Δεν "φταίει ο Καπιταλισμός", ή αλλιώς, για να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο θα πρέπει να διευρύνουμε διαρκώς την αντίληψή μας για αυτόν.
Ο Καπιταλισμός είναι η σύγχρονη εκδοχή του πολιτισμού που εδραιώνεται στην αποδοχή πως, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιούνται από άλλους ανθρώπους ως τα κοπάδια που θα τους αποφέρουν πλούτο και εξουσία.
Ο Καπιταλισμός δεν ξεφύτρωσε ξαφνικά μέσα σε έναν δίκαιο κόσμο για να τον καταστρέψει, και βέβαια, δεν έχει καμμία δαιμονική υπόσταση. Αποτελεί το πιο ανεπτυγμένο στάδιο μιας πολιτισμικής πορείας η οποία ξεκινά όταν κάποιοι άνθρωποι με την χρήση φονικής βίας έκλεψαν την παραγωγή κάποιων ανθρώπων και στην συνέχεια σκέφτηκαν να κλέψουν τις ίδιες τις ζωές αυτών των ανθρώπων. Δεν αρκέστηκαν, δηλαδή, να κλέψουν και να λεηλατήσουν τα κοπάδια άλλων ανθρώπων, αλλά σκέφτηκαν να μετατρέψουν τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους σε κοπάδια τους.
Οι άνθρωποι στην συνείδηση των οποίων η φονική βία και η λεηλασία ήταν αποδεκτές, είχαν πλέον την δυνατότητα με τέτοιους τρόπους να αυξάνουν τον πλούτο και την εξουσία τους απεριόριστα. Αυτή η επινόηση την κλοπής ανθρώπινων υπάρξεων έβαλε το θεμέλιο για την ανάπτυξη ενός πολιτισμού που θαυμάζει ως αγαθά και δικαιώματα των ισχυρών, την αρπαγή, τον πλούτο και την εξουσία. Έκτοτε κάθε άνθρωπος ή οντότητα, φορέας αυτού του πολιτισμού, όσο περισσότερα κοπάδια ανθρώπων μπορεί να κατέχει, τόσο περισσότερο πλούτο και περισσότερη εξουσία μπορεί να συγκεντρώνει.
Αυτό δε ακριβώς είναι που συμβαίνει, όχι εξαιτίας της ακόρεστης επιθυμίας για πλούτο και εξουσία που μπορεί να καταβάλει οποιονδήποτε άνθρωπο ο οποίος γαλουχείται μέσα σε ένα ανάλογο πολιτισμικό περιβάλλον, αλλά εξαιτίας της πραγματικής ανάγκης που έχει μια τέτοια οντότητα προκειμένου να αυτοσυντηρείται και να αμύνεται στις επιβουλές άλλων ανάλογων οντοτήτων. Η Ιστορία της ανθρωπότητας, όπως την γνωρίζουμε και διδάσκουμε, αφορά την αδιάκοπη προσπάθεια για ισχυροποίηση κυριαρχικών οντοτήτων προκειμένου να επιβληθούν ή να συντηρηθούν, πράγμα που άλλοτε καταφέρνουν και άλλοτε όχι, με αντίτιμο συχνά τον αφανισμό τους.
Ο Καπιταλισμός αποτελεί την κυριότερη σύγχρονη έκφανση ενός πολιτισμού, ο οποίος έχει εδραιωθεί πάνω στην λεηλασία ανθρώπινων υπάρξεων και πάνω στην μετατροπή ανθρώπων σε κοπάδια άλλων ανθρώπων. Είναι όμως μεγάλη πλάνη να πιστεύουμε πως ο Καπιταλισμός αποτελεί την κορύφωση αυτού του πολιτισμού ή πως αποτελεί την μοναδική έκφανσή του. Όπως είναι τελείως αποπροσανατολιστικό να λέμε πως "ο Καπιταλισμός γεννά τον Φασισμό" γιατί ακόμα και με μια απλή παρατήρηση μπορούμε να διακρίνουμε πως, ό,τι αποτελεί το περιεχόμενο και την εικόνα του φασισμού αποτελεί ταυτόχρονα την διαχρονική περιγραφή του πολιτισμικού πλαισίου που ορίζει πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να αποτελούν κοπάδια άλλων ανθρώπων.
Η μεγέθυνση, η αύξηση και η ανάπτυξη, από τις μυθολογικές επιταγές του "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε" μέχρι αυτό που αναγνωρίζουμε σήμερα ως "πάθος για κέρδος" ή αλλού ως "καθήκον προς την πατρίδα και τον ηγέτη" αποτελούν το ιδεολογικό πλαίσιο, την περισσότερο ή λιγότερο κρυμμένη πραγματικότητα ενός βάρβαρου πολιτισμού, που επιβάλλει την δυσαρμονία στις ανθρώπινες κοινωνίες και στην φύση, λεηλατώντας τις ζωές μας.
Η ανάγνωση του Καπιταλισμού ως την αιτία των κοινωνικών ανισοτήτων και όχι ως ενός παράγωγου ενός ευρύτερου πολιτισμού που έχει επιβληθεί βαθιά στις συνειδήσεις των ανθρώπων προσφέρει ελάχιστα στην ανατροπή αυτού του πολιτισμού και εντέλει του Καπιταλισμού.
...
Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα / ΟΗΕ 1948
...
Ο Καπιταλισμός είναι η σύγχρονη εκδοχή του πολιτισμού που εδραιώνεται στην αποδοχή πως, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιούνται από άλλους ανθρώπους ως τα κοπάδια που θα τους αποφέρουν πλούτο και εξουσία.
Ο Καπιταλισμός δεν ξεφύτρωσε ξαφνικά μέσα σε έναν δίκαιο κόσμο για να τον καταστρέψει, και βέβαια, δεν έχει καμμία δαιμονική υπόσταση. Αποτελεί το πιο ανεπτυγμένο στάδιο μιας πολιτισμικής πορείας η οποία ξεκινά όταν κάποιοι άνθρωποι με την χρήση φονικής βίας έκλεψαν την παραγωγή κάποιων ανθρώπων και στην συνέχεια σκέφτηκαν να κλέψουν τις ίδιες τις ζωές αυτών των ανθρώπων. Δεν αρκέστηκαν, δηλαδή, να κλέψουν και να λεηλατήσουν τα κοπάδια άλλων ανθρώπων, αλλά σκέφτηκαν να μετατρέψουν τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους σε κοπάδια τους.
Οι άνθρωποι στην συνείδηση των οποίων η φονική βία και η λεηλασία ήταν αποδεκτές, είχαν πλέον την δυνατότητα με τέτοιους τρόπους να αυξάνουν τον πλούτο και την εξουσία τους απεριόριστα. Αυτή η επινόηση την κλοπής ανθρώπινων υπάρξεων έβαλε το θεμέλιο για την ανάπτυξη ενός πολιτισμού που θαυμάζει ως αγαθά και δικαιώματα των ισχυρών, την αρπαγή, τον πλούτο και την εξουσία. Έκτοτε κάθε άνθρωπος ή οντότητα, φορέας αυτού του πολιτισμού, όσο περισσότερα κοπάδια ανθρώπων μπορεί να κατέχει, τόσο περισσότερο πλούτο και περισσότερη εξουσία μπορεί να συγκεντρώνει.
Αυτό δε ακριβώς είναι που συμβαίνει, όχι εξαιτίας της ακόρεστης επιθυμίας για πλούτο και εξουσία που μπορεί να καταβάλει οποιονδήποτε άνθρωπο ο οποίος γαλουχείται μέσα σε ένα ανάλογο πολιτισμικό περιβάλλον, αλλά εξαιτίας της πραγματικής ανάγκης που έχει μια τέτοια οντότητα προκειμένου να αυτοσυντηρείται και να αμύνεται στις επιβουλές άλλων ανάλογων οντοτήτων. Η Ιστορία της ανθρωπότητας, όπως την γνωρίζουμε και διδάσκουμε, αφορά την αδιάκοπη προσπάθεια για ισχυροποίηση κυριαρχικών οντοτήτων προκειμένου να επιβληθούν ή να συντηρηθούν, πράγμα που άλλοτε καταφέρνουν και άλλοτε όχι, με αντίτιμο συχνά τον αφανισμό τους.
Ο Καπιταλισμός αποτελεί την κυριότερη σύγχρονη έκφανση ενός πολιτισμού, ο οποίος έχει εδραιωθεί πάνω στην λεηλασία ανθρώπινων υπάρξεων και πάνω στην μετατροπή ανθρώπων σε κοπάδια άλλων ανθρώπων. Είναι όμως μεγάλη πλάνη να πιστεύουμε πως ο Καπιταλισμός αποτελεί την κορύφωση αυτού του πολιτισμού ή πως αποτελεί την μοναδική έκφανσή του. Όπως είναι τελείως αποπροσανατολιστικό να λέμε πως "ο Καπιταλισμός γεννά τον Φασισμό" γιατί ακόμα και με μια απλή παρατήρηση μπορούμε να διακρίνουμε πως, ό,τι αποτελεί το περιεχόμενο και την εικόνα του φασισμού αποτελεί ταυτόχρονα την διαχρονική περιγραφή του πολιτισμικού πλαισίου που ορίζει πως κάποιοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να αποτελούν κοπάδια άλλων ανθρώπων.
Η μεγέθυνση, η αύξηση και η ανάπτυξη, από τις μυθολογικές επιταγές του "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε" μέχρι αυτό που αναγνωρίζουμε σήμερα ως "πάθος για κέρδος" ή αλλού ως "καθήκον προς την πατρίδα και τον ηγέτη" αποτελούν το ιδεολογικό πλαίσιο, την περισσότερο ή λιγότερο κρυμμένη πραγματικότητα ενός βάρβαρου πολιτισμού, που επιβάλλει την δυσαρμονία στις ανθρώπινες κοινωνίες και στην φύση, λεηλατώντας τις ζωές μας.
Η ανάγνωση του Καπιταλισμού ως την αιτία των κοινωνικών ανισοτήτων και όχι ως ενός παράγωγου ενός ευρύτερου πολιτισμού που έχει επιβληθεί βαθιά στις συνειδήσεις των ανθρώπων προσφέρει ελάχιστα στην ανατροπή αυτού του πολιτισμού και εντέλει του Καπιταλισμού.
...
Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα / ΟΗΕ 1948
...
 |
| Σύνορα Αυστρίας-Σλοβενίας, 26 Οκτωβρίου 2015 |
