Τα καινά δαιμόνια

Η σημαντικότερη δυσκολία των ανθρώπων να βελτιώσουν την ζωή τους βρίσκεται στην αδυναμία της ανθρώπινης διάνοιας στο να αποδέχεται «καινά δαιμόνια». 

Ο κόσμος προκειμένου να προσφέρει την απαιτούμενη αίσθηση ασφάλειας «πρέπει» να έχει μια παγιωμένη όψη. Ακόμα χειρότερα, η αρμοδιότητα για την διατήρηση αυτής της παγιωμένης όψης παραδίδεται, εγκαταλείπεται πιο σωστά, στους «ειδικούς» σε αυτούς που «ξέρουν». 
Μοιάζει για την ανθρώπινη διάνοια η διατήρηση της  α ί σ θ η σ η ς  της ασφάλειας να είναι πιο σημαντική από την ίδια την ασφάλεια. 

Ακούγεται παράδοξο αλλά συμβαίνει ξανά και ξανά: είναι εύκολο για έναν «ειδικό», χρησιμοποιώντας λόγια γνωστά, ειπωμένα με πατρική ζεστασιά, να καθοδηγήσει μια κοινότητα στην καταστροφή, ενώ είναι πολύ δύσκολο για μια κοινότητα να διακρίνει την σημασία μιας λογικής επιλογής, όσο οφθαλμοφανής και να είναι, η οποία θα εξασφάλιζε και θα βελτίωνε την διαβίωσή της.