Η χωροθέτηση στα έδρανα του κοινοβουλίου, πολύ μικρή σημασία έχει για τα εκατομμύρια των ανθρώπων τα οποία γεννιούνται και πεθαίνουν ως αναλώσιμα κοπάδια που προορίζονται να αποφέρουν κέρδη και δύναμη στους ισχυρούς.
Η αριστερή πτέρυγα των κοινοβουλευτικών εδράνων, η οποία ευαγγελίζεται την απελευθέρωση των ανθρώπων από αυτόν τον ζυγό, μοιάζει να έχει συστηματοποιήσει, μέσα από κάθε είδους μυθεύματα, την εκτροπή και απενεργοποίηση των κοινωνικών επιδιώξεων που έχουν ως στόχο την διαμόρφωση και εφαρμογή κανόνων ισοτιμίας μεταξύ των ανθρώπων.
Αυτή η αριστερή πτέρυγα, είτε κινείται στην σφαίρα του "εφικτού", είτε του "ανέφικτου", είτε στο επίπεδο του λόγου, είτε στο επίπεδο της πράξης, δεν έχει να παρουσιάσει κανένα πειστικό υπόδειγμα για το όποιο απελευθερωτικό όραμά της. Δεν έχει παρουσιάσει καν ένα πλαίσιο, ένα μανιφέστο, που να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες της κοινωνίας και την εμπειρία από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες χιλιάδων κινημάτων ανά την υφήλιο.
Αντίθετα, διαμορφώνει τον ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό μετά τον άλλο, όπου ο καθένας τους δεν έχει άλλη έγνοια παρά μονάχα την αυτοσυντήρησή του, αφήνοντας τους μηχανισμούς καταπίεσης να ενισχύονται ανεξέλεγκτα διαμορφώνοντας πανίσχυρα όσο και τρομακτικά κέντρα κυριαρχίας.
...
Η αριστερή πτέρυγα των κοινοβουλευτικών εδράνων, η οποία ευαγγελίζεται την απελευθέρωση των ανθρώπων από αυτόν τον ζυγό, μοιάζει να έχει συστηματοποιήσει, μέσα από κάθε είδους μυθεύματα, την εκτροπή και απενεργοποίηση των κοινωνικών επιδιώξεων που έχουν ως στόχο την διαμόρφωση και εφαρμογή κανόνων ισοτιμίας μεταξύ των ανθρώπων.
Αυτή η αριστερή πτέρυγα, είτε κινείται στην σφαίρα του "εφικτού", είτε του "ανέφικτου", είτε στο επίπεδο του λόγου, είτε στο επίπεδο της πράξης, δεν έχει να παρουσιάσει κανένα πειστικό υπόδειγμα για το όποιο απελευθερωτικό όραμά της. Δεν έχει παρουσιάσει καν ένα πλαίσιο, ένα μανιφέστο, που να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες της κοινωνίας και την εμπειρία από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες χιλιάδων κινημάτων ανά την υφήλιο.
Αντίθετα, διαμορφώνει τον ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό μετά τον άλλο, όπου ο καθένας τους δεν έχει άλλη έγνοια παρά μονάχα την αυτοσυντήρησή του, αφήνοντας τους μηχανισμούς καταπίεσης να ενισχύονται ανεξέλεγκτα διαμορφώνοντας πανίσχυρα όσο και τρομακτικά κέντρα κυριαρχίας.
...
