20150820

Ασκήσεις λογικής, τιμιότητας και δημοκρατίας

Εάν επί επτά μήνες αναφέρεσαι στους δανειστές σου ως εταίρους και διαπραγματεύεσαι μαζί τους δηλώνοντας απόλυτη εμπιστοσύνη και μαζί την βεβαιότητα πως στο τέλος θα υπάρξει αμοιβαία συμφέρουσα συμφωνία, πού βρίσκεται η δυσκολία με την ίδια επιμονή και εμπιστοσύνη στις αρχές της διαπραγμάτευσης και της συνεργασίας να επιδιώκεις τον διάλογο με τους μέχρι πρότινος πιο κοντινούς συνεργάτες σου;
Πότε και μέσα από ποιές διαδικασίες εξαντλήθηκαν αυτά τα περιθώρια διαλόγου;
Αν δηλώνεις πως με τους πιο κοντινούς συνεργάτες σου υπάρχει διάσταση πολιτικών απόψεων και για αυτό η ρήξη είναι αναγκαστική, δεν υπονοείς ταυτόχρονα πως με τους δανειστές δεν αναγνωρίζεις κάποια ανάλογη διάσταση πολιτικών απόψεων; 
Δηλαδή η διάσταση απόψεων με τους δανειστές γεφυρώνεται, ενώ με τους συνεργάτες αυτό είναι αδύνατον;

Είναι εμφανές πως ο ελληνικός λαός, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, εμφανίζεται προσκολλημένος στο ευρωπαϊκό νόμισμα, αλλά και σε μια σειρά οπισθοδρομικών και συμφεροντολογικών αντιλήψεων. Είναι ακόμα αυτονόητο πως σε κανέναν δημοκράτη δεν αναλογεί να επιβάλει τα δικά του σχέδια με την δημιουργία τετελεσμένων και με υπόγειους σχεδιασμούς.
Όλα δείχνουν όμως πως η φημολογούμενη διάσπαση του Σύριζα δρομολογεί ένα τετελεσμένο και έναν σχεδιασμό που δεν λαμβάνει υπόψη την βούληση ενός μέρους του λαού, το οποίο, πέρα από οποιαδήποτε εξαγγελία, είδε κάποια ελπίδα κατ' αρχήν μέσα στην ίδια την δημοκρατική διαδικασία συγκρότησης αυτού του κόμματος. 

Δεν είναι όμως πρωτόγνωρο, και ούτε ξαφνιάζει, η δημοκρατία να υπάρχει ως επίφαση μέχρι την στιγμή που δεν είναι χρήσιμη πια στις όποιες επιβουλές. Σε μια τέτοια περίπτωση ο ελληνικός λαός, μαζί με την αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου των "εταίρων", θα έχει και την εμπειρία της αποκάλυψης του πραγματικού προσώπου των "σωτήρων" του.

Το μόνο όμως που μπορεί να διορθώσει μια προβληματική δημοκρατία είναι να εργαζόμαστε για να διαμορφώσουμε περισσότερη δημοκρατία. Και σε αυτό μας δίνεται η δυνατότητα να εξασκηθούμε στην σημερινή συγκυρία.

Εφαρμογή της λογικής της δημοκρατίας

Γνωρίζουμε πως οι δανειστές με πρόφαση το χρέος επιδιώκουν τον χρηματιστικό ολοκληρωτισμό. Γνωρίζουμε πως η ελληνική κοινωνία έχει εκπαιδευτεί στην ιδιοτέλεια και στον συμφεροντολογισμό.
Γνωρίζουμε πως ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ασφυκτιά μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο τόσο οικονομικά όσο και αξιακά. 
Γνωρίζουμε πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι, κυρίως νέοι, εμπλέκονται σε παραγωγικά και πολιτισμικά πειράματα.
Επιπλέον, και οι δύο αντίρροπες ομάδες στο κυβερνών κόμμα αναφέρονται στα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού.

Με βάση αυτά που μάθαμε τον τελευταίο καιρό για την διαπραγμάτευση με και χωρίς εκβιασμούς, ποιά θα μπορούσε να είναι μία λύση δημοκρατικού συμβιβασμού;

Εφόσον η πλειοψηφία του λαού εμφανίζεται τόσο εναντίον της λιτότητας όσο όμως και υπέρ της παραμονής στην ευζωζώνη, η δημοκρατική επιλογή είναι, είτε να πειστεί αυτός ο λαός για την ανάγκη της λιτότητας, είτε να πειστεί να δεχτεί την αποχώρηση από την ευρωζώνη ή ακόμα και την ΕΕ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η αποδοχή που δείχνει ο λαός στην επιλογή της λιτότητας, η οποία χωρίς αμφιβολία είναι πρόσκαιρη, θα ήταν αποτρόπαιο να την αξιοποιήσει μία φιλολαϊκή κυβέρνηση για να τον παραδώσει με την θέλησή του δέσμιο στις οικονομικές ολιγαρχίες. 
Αυτή δε η πρόσκαιρη αποδοχή, το πιθανότερο είναι να μεταφράζεται ως εξής:
"Κατανοώ την δυσκολία που έχει προκύψει, για αυτό κάνω υπομονή και περιμένω να δω την διέξοδο που θα μου προτείνεις για να βγω από αυτή την κατάσταση".

Μέσα σε αυτή την συγκυρία, οι δύο τάσεις του Σύριζα εμφανίζονται, η μία να λέει "θα διαχειριστούμε καλύτερα την φτωχοποίηση του λαού και το ξεπούλημα της χώρας" και η άλλη "να αποδεσμευτούμε τώρα πλήρως από την μέγγενη στην οποία μας έχουν τοποθετήσει".

Έχοντας σαν πρώτη επιδίωξη την διαφύλαξη των κανόνων δημοκρατίας που ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους να συμπαραταχθούν με τον Σύριζα, και με γνώμονα την κατανόηση της πίστωσης χρόνου που δίνεται από τον λαό στην κυβέρνηση, θα περίμενε κανείς να υπάρξει ένας συμβιβασμός ο οποίος θα μπορούσε να προτείνει, για παράδειγμα, κάτι σαν αυτό:
"Εμείς που όχι μόνο δεν πιστεύουμε στην λιτότητα, αλλά πολύ περισσότερο πιστεύουμε στην ισοτιμία όλων των ανθρώπων και επιδιώκουμε την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπων από ανθρώπους, έχοντας αναλάβει αυτή την διακυβέρνηση κάτω από τις συνθήκες που γνωρίζετε, θα υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι στους δανειστές καθώς αυτό εκπορεύεται από την επιθυμία όλων εσάς να παραμείνουμε στην ευρωζώνη.

Εμείς όμως, καθώς έχουμε διακρίνει πως είναι αδύνατον μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης να ασκήσουμε την πολιτική που ανταποκρίνεται στις αξίες μας, πράγμα που φαίνεται απίθανο να αλλάξει για πολλά χρόνια από σήμερα, δεν θα χάνουμε ευκαιρία να σας αποκαλύπτουμε αυτούς τους μηχανισμούς που στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού αλλά και κάθε λαού.

Δεσμευόμαστε δε, πως όταν έρθει η ώρα να προκηρυχθούν εκλογές, πράγμα που θα θέλαμε να είσαστε εσείς αυτοί που θα το αποφασίσετε και όχι εμείς, το πρόγραμμά μας θα είναι ακριβώς αυτό, δηλαδή η αποδέσμευση από την ευρωζώνη και η εφαρμογή της ισοτιμίας στο μεγαλύτερο δυνατό εύρος που θα συναποφασίζει κάθε φορά η κοινωνία, και για ένα τέτοιο πρόγραμμα θα σας καλέσουμε να μας υπερψηφίσετε ή να μας καταψηφίσετε".