Δεν διαφαίνεται η ύπαρξη κάποιου λάθους στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που οι εξελίξεις έχουν κλείσει ήδη την αριστερή παρένθεση κατ' επιταγή κέντρων εντός και εκτός συνόρων, και αυτό είτε κυβερνήσει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να αποτελεί αριστερό κόμμα κυρίως για έναν λόγο: η ηγεσία του επέλεξε τους τακτικισμούς που χρησιμοποιεί και ο τελευταίος πολιτικάντης για να προσκολλάται στην εξουσία, από το να προβάλει στον λαό την γνώση που είναι αυτή την στιγμή ικανή να τον ριζοσπαστικοποιήσει.
Εξακολουθεί αυτή η ηγετική ομάδα να κοροϊδεύει τον λαό λέγοντας πως η συμπόρευση με το μνημόνιο αποτελεί μια αναγκαία κίνηση τακτικής. Πολλοί ίσως θα ήταν διατεθειμένοι να αποδεχτούν μια τέτοια κίνηση τακτικής. Η μετατροπή όμως του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ακόμα αρχηγικό κόμμα και, κυρίως, το φροντισμένο λεξιλόγιο που πλέον χρησιμοποιεί περισσότερο από ποτέ για να συσκοτίζει αντί να διαφωτίζει την εικόνα της ταξικής αντιπαράθεσης, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες.
Οι ενέργειες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεθοδευμένες και αποτελούν προϊόν επιλογών, ενώ το όποιο λάθος βρίσκεται στην επιλογή όσων διαβλέψαμε στον ΣΥΡΙΖΑ την επιδίωξη ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας.
Μέσα όμως από αυτό το λάθος και τις όποιες αντιφάσεις προκύπτουν σημαντικά συμπεράσματα:
1. H ενότητα των κινημάτων αυξάνει την αξιοπιστία τους με γεωμετρική πρόοδο καθώς η ικανότητα της σύνθεσης αποτελεί τεκμήριο και εγγύηση για την δημοκρατία.
2. Μέσα στα κινήματα υπάρχουν πάντα άνθρωποι και ομάδες που θα φανούν πρόθυμοι σε μία κρίσιμη στιγμή να υπηρετήσουν σκοπιμότητες ακόμα και ολότελα αντίθετες προς τις αφετηρίες των κινημάτων αυτών.
3. Η θέση εξουσίας αποτελεί αυτή την στιγμή απλώς ένα από τα μέσα με τα οποία τα κινήματα μπορούν να διαχέουν τα ριζοσπαστικά μηνύματά τους στην κοινωνία.
4. Σε κάθε περίπτωση, επιδίωξη παραμένει η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας με στόχο την κατάργηση των ανισοτήτων και όχι η διαχείριση του συστήματος ανισοτήτων από θέση εξουσίας.
5. Καθοριστικός παράγοντας στην πορεία των κινημάτων, είτε βρεθούν στην εξουσία είτε όχι, είναι η ικανότητά τους να διαμορφώνουν κανόνες προστασίας από τα σύνδρομα που δημιουργούνται στην ηγεσία και την εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να αποτελεί αριστερό κόμμα κυρίως για έναν λόγο: η ηγεσία του επέλεξε τους τακτικισμούς που χρησιμοποιεί και ο τελευταίος πολιτικάντης για να προσκολλάται στην εξουσία, από το να προβάλει στον λαό την γνώση που είναι αυτή την στιγμή ικανή να τον ριζοσπαστικοποιήσει.
Εξακολουθεί αυτή η ηγετική ομάδα να κοροϊδεύει τον λαό λέγοντας πως η συμπόρευση με το μνημόνιο αποτελεί μια αναγκαία κίνηση τακτικής. Πολλοί ίσως θα ήταν διατεθειμένοι να αποδεχτούν μια τέτοια κίνηση τακτικής. Η μετατροπή όμως του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ακόμα αρχηγικό κόμμα και, κυρίως, το φροντισμένο λεξιλόγιο που πλέον χρησιμοποιεί περισσότερο από ποτέ για να συσκοτίζει αντί να διαφωτίζει την εικόνα της ταξικής αντιπαράθεσης, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες.
Οι ενέργειες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεθοδευμένες και αποτελούν προϊόν επιλογών, ενώ το όποιο λάθος βρίσκεται στην επιλογή όσων διαβλέψαμε στον ΣΥΡΙΖΑ την επιδίωξη ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας.
Μέσα όμως από αυτό το λάθος και τις όποιες αντιφάσεις προκύπτουν σημαντικά συμπεράσματα:
1. H ενότητα των κινημάτων αυξάνει την αξιοπιστία τους με γεωμετρική πρόοδο καθώς η ικανότητα της σύνθεσης αποτελεί τεκμήριο και εγγύηση για την δημοκρατία.
2. Μέσα στα κινήματα υπάρχουν πάντα άνθρωποι και ομάδες που θα φανούν πρόθυμοι σε μία κρίσιμη στιγμή να υπηρετήσουν σκοπιμότητες ακόμα και ολότελα αντίθετες προς τις αφετηρίες των κινημάτων αυτών.
3. Η θέση εξουσίας αποτελεί αυτή την στιγμή απλώς ένα από τα μέσα με τα οποία τα κινήματα μπορούν να διαχέουν τα ριζοσπαστικά μηνύματά τους στην κοινωνία.
4. Σε κάθε περίπτωση, επιδίωξη παραμένει η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας με στόχο την κατάργηση των ανισοτήτων και όχι η διαχείριση του συστήματος ανισοτήτων από θέση εξουσίας.
5. Καθοριστικός παράγοντας στην πορεία των κινημάτων, είτε βρεθούν στην εξουσία είτε όχι, είναι η ικανότητά τους να διαμορφώνουν κανόνες προστασίας από τα σύνδρομα που δημιουργούνται στην ηγεσία και την εξουσία.
