"Αρνιόμαστε επίσης το διαχωρισμό επιστήμης και ιδεολογίας, που είναι ο πιο ολέθριος απ' όλους επειδή εκκρίνεται από μας τους ίδιους. Δεν θέλουμε να κυβερνιόμαστε παθητικά ούτε κι από τους νόμους της επιστήμης όπως δεν το θέλουμε κι από τους νόμους της οικονομίας ή από τις επιταγές της τεχνικής. Η επιστήμη είναι μια τέχνη που η πρωτοτυπία της βρίσκεται στο ότι οι εφαρμογές της είναι δυνατό να γίνονται έξω από τον εαυτό της.
Ωστόσο η επιστήμη δεν μπορεί να ορίζει κανονισμούς παρά μόνο για τον εαυτό της. Αρνιόμαστε τον μυθευτικό ιμπεριαλισμό της, που παρέχει το έδαφος για όλες τις καταχρήσεις και τα πισωδρομίσματα, περιλαμβανομένων κι εκείνων που γίνονται μέσα στους κόλπους της και προτείνουμε να βάλουμε στη θέση του μια πραγματική επιλογή ανάμεσα στις δυνατές λύσεις που μας προσφέρει η επιστήμη".
- "Ποιό Πανεπιστήμιο; Ποιά κοινωνία; Συλλογή κειμένων από το Κέντρο Ταξινόμησης Πανεπιστημιακών Πληροφοριών" Παρίσι, 1968, σελ. 148. Αντιγραφή από το "Δοκίμιο για την Απελευθέρωση" του Χέρμπερτ Μαρκούζε, Εκδόσεις Διογένης 1971, σελ. 35.
Στο μέλλον η προοδευτικότητα θα κοκκινίζει από ντροπή για την στάση της απέναντι στην πανδημία του 2020. Ακόμα και με την παρέλευσή της, παραμένει ολοκληρωτικά υποταγμένη στην υγειονομική τρομοκρατία και εξακολουθεί να μην θέτει μείζονα ερωτήματα και να μην αναζητά επιτακτικά απαντήσεις, όπως: Από πού προήλθε ο ιός; Ποιός είναι ο δημόσιος έλεγχος στα ανά τον κόσμο κρατικά χρηματοδοτούμενα βιολογικά εργαστήρια; Γιατί αποδυναμώθηκε το σύστημα υγείας ενώ ενισχύθηκε το αστυνομικό Κράτος; Ποιό είναι το περιεχόμενο των συμφωνιών των φαρμακευτικών εταιρειών με τα Κράτη και την ΕΕ; Γιατί προωθούνται φαρμακευτικά προϊόντα με υποχρεωτικό τρόπο σε ανθρώπους που δεν τα χρειάζονται; Γιατί καταπνίχθηκε ο επιστημονικός διάλογος σε κρίσιμες στιγμές; Γιατί παρακάμφθηκαν θεσμοθετημένοι επιστημονικοί ελεγκτικοί φορείς και αντικαταστάθηκαν με διορισμένα όργανα; Ποιό είναι το πραγματικό μέγεθος των παρενεργειών από τα φάρμακα που προωθήθηκαν;
Πέρα όμως από αυτά τα σημαντικά πρακτικά ερωτήματα η προοδευτικότητα όφειλε και οφείλει να θέτει και άλλα που αφορούν ευρύτερα την ηθική και την συνείδηση, όπως: Ο φόβος μπορεί να κυριαρχεί πάνω στην ελευθερία; Οι απόψεις, ακόμα και οι επιστημονικές, μπορούν να δαιμονοποιούνται όταν το απαιτεί το Κράτος και όταν το επιβάλλουν τα Μέσα Ενημέρωσης; Δικαιούται ένας άνθρωπος να μην υποτάσσεται στον φόβο ειδικά εφόσον έχει επίγνωση του κινδύνου; Δικαιούται ένας άνθρωπος να αντιστέκεται στον κρατικό και εταιρικό έλεγχο του σώματός του;
Καθώς η προοδευτικότητα δεν έθεσε και δεν θέτει κανένα από αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα αυτό που πραγματικά τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι η ύπαρξή της.
