Φίλοι και ανταγωνιστές
Στην διαπραγμάτευση μεταξύ φίλων υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο:
Ο καθένας, από ισότιμη θέση, έχει την πρόθεση να αντιμετωπίσει με κατανόηση τις επιθυμίες και τις δυσκολίες του άλλου.
Στην διαπραγμάτευση μεταξύ ανταγωνιστών υπάρχει επίσης ένα σαφές πλαίσιο:
Ο καθένας επιδιώκει να βρεθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε θέση ισχύος προκειμένου, αδιαφορώντας για τις επιθυμίες ή τις δυσκολίες του άλλου, να επιβάλει τις δικές του επιθυμίες.
Η αλληλοκατανόηση και η ενσυναίσθηση, αποτελούν τα κυριότερα στοιχεία της ανθρωπινότητάς μας και εργαλεία διαμόρφωσης του ανθρώπινου πολιτισμού. Αυτά είναι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που αξιοποιεί η προοδευτικότητα. Η ειρήνη, η ισοτιμία και η ειλικρίνεια είναι για την προοδευτικότητα ο σκοπός και το μέσον ταυτόχρονα.
Η κυριαρχικότητα και η επιβολή είναι στοιχεία της ζωικότητάς μας που μας κάνουν να μοιάζουμε με όρθιους πίθηκους. Αυτά είναι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που προσπαθεί να ιδεολογικοποιεί η οπισθοδρομικότητα. Η επιβολή, η υπεροψία και ο χειρισμός, είναι για την οπισθοδρομικότητα ο σκοπός και το μέσον ταυτόχρονα.
Όταν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες επιλέγουν την φιλία, μπορούν να διαμορφώνουν περιβάλλον ειρήνης και αξιοπρέπειας.
Όταν επιλέγουν τον ανταγωνισμό, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στην καταστροφή.
H ειρήνη και η αξιοπρέπεια δεν είναι ιδεαλισμός αλλά η μόνη ρεαλιστική επιλογή για το ανθρώπινο είδος. Η επιδίωξη της ειρήνης και της αξιοπρέπειας έχει δημιουργήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό και έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα να επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Ο ανταγωνισμός και η κυριαρχικότητα, παρ' όλο που για τις κυρίαρχες διδασκαλίες αποτελούν την νομοτελειακή συνθήκη μέσα στην οποία μπορούν να πορεύονται οι άνθρωποι, βασίζονται στην ουτοπία ότι η αύξηση, η ανάπτυξη, η μεγέθυνση που προϋποθέτει ο ανταγωνισμός μπορούν να συνεχίζονται επ' άπειρον.
Η κατσίκα που διαπραγματεύεται με τον λύκο
Ποιόν λόγο έχει μία κατσίκα να διαπραγματεύεται με τον λύκο τί θα απογίνουν τα επτά κατσικάκια;
Για να καθορίσει μαζί του αν θα φαγωθούν με μιάς ή ένα τον μήνα; Αν θα φαγωθούν αυτά για να σωθεί η ίδια ή το αντίστροφο;
Μέσα στην φυσική Ιστορία ο ρόλος των λύκων είναι γνωστός, όσο και μέσα στην κοινωνική Ιστορία ο ρόλος των κυρίαρχων είναι γνωστός. Είναι όμως;
Οι φυσικοί επιστήμονες μπορεί να γνωρίζουν πολλά για την φύση των λύκων και οι κοινωνικοί επιστήμονες μπορεί να γνωρίζουν πολλά για την φύση των ανθρώπων. Για τους πολλούς όμως, ο λύκος είναι το στερεοτυπικά καταστροφικό θηρίο, ενώ οι κυριαρχικοί άνθρωποι είναι το στερεοτυπικό πρότυπο της Αρχής που διαμορφώνει ένα πλαίσιο πατρικής ασφάλειας μέσα στην κοινωνία.
Ασφαλώς, όσο η κατσίκα διαπραγματεύεται είναι βέβαιο πως ακόμα δεν έχει φαγωθεί. Τι μπορεί όμως στ' αλήθεια να επιδιώκει; Ο λύκος δεν θα γίνει χορτοφάγος, ούτε βέβαια και η ίδια θα βγάλει κυνόδοντες για να τους χώσει στον λαιμό του και να απαλλαγεί από αυτόν.
Σε μία ιδανική περίπτωση θα σκεφτεί τεχνάσματα για να τινάξει από πάνω του τ' αλεύρια ώστε να φανεί το πραγματικό του χρώμα, θα τον κάνει να πάρει εκφράσεις που θα φανερώσουν τα φονικά δόντια του, θα δώσει χρόνο στα κατσικάκια να πάρουν δρόμο, κι αν καταφέρει να χρονοτριβήσει αρκετά με την διαπραγμάτευση, ίσως πάρει δρόμο και η ίδια αφήνοντας τον λύκο νηστικό να ψάχνει για άλλη λεία. Αν δε από καιρό το έχει σκεφτεί, αν μαζί βάλει και τα κατσικάκια στο παιχνίδι, ποιός ξέρει, ίσως μπορέσει να κλείσει τον λύκο σε κλουβί μια και καλή.
Τέτοια και πολλά άλλα συμβαίνουν στα παραμύθια.
Η αριστερά ως φορέας της προοδευτικότητας
Καθώς για την προοδευτικότητα η ειρήνη και τα θεμέλιά της που είναι η ισοτιμία και η δικαιοσύνη αποτελούν την κύρια στόχευση, η θέση της ελληνικής αριστεράς ότι η συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών αποτελεί δέσμευσή της είναι αυταπόδεικτα μία προοδευτική θέση.
Οι χειρισμοί της ελληνικής αριστεράς στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για το ελληνικό χρέος, ακόμα και αν είναι τυχαίο συνεπακόλουθο, κάνουν οφθαλμοφανείς με αριστοτεχνικό τρόπο τις αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος το οποίο -παρά τις διακηρύξεις του- διολισθαίνει στην οικονομική απολυταρχία, τον αυτοματισμό των χρηματιστηρίων, την επιδίωξη επιβολής της μιας εθνικής οικονομίας επί της άλλης, και της διατήρησης των ευρωπαϊκών ελίτ σε υψηλή θέση στην παγκόσμια πυραμίδα κυριαρχίας με τίμημα την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών.
Η αταλάντευτη θέση υπέρ της Ευρώπης των Λαών που κράτησε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση της ελληνικής αριστεράς, της δίνει το δικαίωμα -χωρίς να κατηγορηθεί για υστεροβουλία- να παρουσιάσει τα συμπεράσματά της για τα δομικά, πρακτικά και θεωρητικά, ελλείματα που καθιστούν την Ευρωπαϊκή Ένωση εχθρική για τους λαούς της και την δημοκρατία. Μπορεί ακόμα, με μεγαλύτερη ευκολία από ποτέ, να αποδομήσει την "πατρική ασφάλεια" που αποπνέει το στερεότυπο της Αρχής στο πρόσωπο του όποιου/όποιας Γιούνκερ, Μέρκελ, Σαμαρά ή Στουρνάρα.
Αυτά όλα όμως, ίσως να είναι μια εύκολη δουλειά.
Υπάρχει μια άλλη, πολύ πιο δύσκολη δουλειά, την οποία αυτός που θα αναλάβει την αποδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος θα πρέπει αναγκαστικά να επωμιστεί:
Σε ποιό επίπεδο και με ποιά εργαλεία θα εξασφαλιστεί η συνεργασία και η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών;
Πώς θα γίνει ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της Ισοτιμίας τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό -γιατί όχι, και σε παγκόσμιο επίπεδο;
Σε ποιά παραγωγική βάση θα στηριχτεί για να πετύχει η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ειρήνη και η ισοτιμία;
Πώς θα διδαχτούν οι πολίτες και οι κοινωνίες τα πλεονεκτήματα της φιλίας απέναντι στην καταστροφικότητα του ανταγωνισμού ή ακόμα καλύτερα, ποιός θα γίνει ο ίδιος το παράδειγμα που απαξιώνει την κυριαρχικότητα και προάγει την συνεργασία;
Στην διαπραγμάτευση μεταξύ φίλων υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο:
Ο καθένας, από ισότιμη θέση, έχει την πρόθεση να αντιμετωπίσει με κατανόηση τις επιθυμίες και τις δυσκολίες του άλλου.
Στην διαπραγμάτευση μεταξύ ανταγωνιστών υπάρχει επίσης ένα σαφές πλαίσιο:
Ο καθένας επιδιώκει να βρεθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε θέση ισχύος προκειμένου, αδιαφορώντας για τις επιθυμίες ή τις δυσκολίες του άλλου, να επιβάλει τις δικές του επιθυμίες.
Η αλληλοκατανόηση και η ενσυναίσθηση, αποτελούν τα κυριότερα στοιχεία της ανθρωπινότητάς μας και εργαλεία διαμόρφωσης του ανθρώπινου πολιτισμού. Αυτά είναι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που αξιοποιεί η προοδευτικότητα. Η ειρήνη, η ισοτιμία και η ειλικρίνεια είναι για την προοδευτικότητα ο σκοπός και το μέσον ταυτόχρονα.
Η κυριαρχικότητα και η επιβολή είναι στοιχεία της ζωικότητάς μας που μας κάνουν να μοιάζουμε με όρθιους πίθηκους. Αυτά είναι τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που προσπαθεί να ιδεολογικοποιεί η οπισθοδρομικότητα. Η επιβολή, η υπεροψία και ο χειρισμός, είναι για την οπισθοδρομικότητα ο σκοπός και το μέσον ταυτόχρονα.
Όταν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες επιλέγουν την φιλία, μπορούν να διαμορφώνουν περιβάλλον ειρήνης και αξιοπρέπειας.
Όταν επιλέγουν τον ανταγωνισμό, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στην καταστροφή.
H ειρήνη και η αξιοπρέπεια δεν είναι ιδεαλισμός αλλά η μόνη ρεαλιστική επιλογή για το ανθρώπινο είδος. Η επιδίωξη της ειρήνης και της αξιοπρέπειας έχει δημιουργήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό και έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα να επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Ο ανταγωνισμός και η κυριαρχικότητα, παρ' όλο που για τις κυρίαρχες διδασκαλίες αποτελούν την νομοτελειακή συνθήκη μέσα στην οποία μπορούν να πορεύονται οι άνθρωποι, βασίζονται στην ουτοπία ότι η αύξηση, η ανάπτυξη, η μεγέθυνση που προϋποθέτει ο ανταγωνισμός μπορούν να συνεχίζονται επ' άπειρον.
Η κατσίκα που διαπραγματεύεται με τον λύκο
Ποιόν λόγο έχει μία κατσίκα να διαπραγματεύεται με τον λύκο τί θα απογίνουν τα επτά κατσικάκια;
Για να καθορίσει μαζί του αν θα φαγωθούν με μιάς ή ένα τον μήνα; Αν θα φαγωθούν αυτά για να σωθεί η ίδια ή το αντίστροφο;
Μέσα στην φυσική Ιστορία ο ρόλος των λύκων είναι γνωστός, όσο και μέσα στην κοινωνική Ιστορία ο ρόλος των κυρίαρχων είναι γνωστός. Είναι όμως;
Οι φυσικοί επιστήμονες μπορεί να γνωρίζουν πολλά για την φύση των λύκων και οι κοινωνικοί επιστήμονες μπορεί να γνωρίζουν πολλά για την φύση των ανθρώπων. Για τους πολλούς όμως, ο λύκος είναι το στερεοτυπικά καταστροφικό θηρίο, ενώ οι κυριαρχικοί άνθρωποι είναι το στερεοτυπικό πρότυπο της Αρχής που διαμορφώνει ένα πλαίσιο πατρικής ασφάλειας μέσα στην κοινωνία.
Ασφαλώς, όσο η κατσίκα διαπραγματεύεται είναι βέβαιο πως ακόμα δεν έχει φαγωθεί. Τι μπορεί όμως στ' αλήθεια να επιδιώκει; Ο λύκος δεν θα γίνει χορτοφάγος, ούτε βέβαια και η ίδια θα βγάλει κυνόδοντες για να τους χώσει στον λαιμό του και να απαλλαγεί από αυτόν.
Σε μία ιδανική περίπτωση θα σκεφτεί τεχνάσματα για να τινάξει από πάνω του τ' αλεύρια ώστε να φανεί το πραγματικό του χρώμα, θα τον κάνει να πάρει εκφράσεις που θα φανερώσουν τα φονικά δόντια του, θα δώσει χρόνο στα κατσικάκια να πάρουν δρόμο, κι αν καταφέρει να χρονοτριβήσει αρκετά με την διαπραγμάτευση, ίσως πάρει δρόμο και η ίδια αφήνοντας τον λύκο νηστικό να ψάχνει για άλλη λεία. Αν δε από καιρό το έχει σκεφτεί, αν μαζί βάλει και τα κατσικάκια στο παιχνίδι, ποιός ξέρει, ίσως μπορέσει να κλείσει τον λύκο σε κλουβί μια και καλή.
Τέτοια και πολλά άλλα συμβαίνουν στα παραμύθια.
Η αριστερά ως φορέας της προοδευτικότητας
Καθώς για την προοδευτικότητα η ειρήνη και τα θεμέλιά της που είναι η ισοτιμία και η δικαιοσύνη αποτελούν την κύρια στόχευση, η θέση της ελληνικής αριστεράς ότι η συνεργασία των ευρωπαϊκών λαών αποτελεί δέσμευσή της είναι αυταπόδεικτα μία προοδευτική θέση.
Οι χειρισμοί της ελληνικής αριστεράς στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για το ελληνικό χρέος, ακόμα και αν είναι τυχαίο συνεπακόλουθο, κάνουν οφθαλμοφανείς με αριστοτεχνικό τρόπο τις αντιφάσεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος το οποίο -παρά τις διακηρύξεις του- διολισθαίνει στην οικονομική απολυταρχία, τον αυτοματισμό των χρηματιστηρίων, την επιδίωξη επιβολής της μιας εθνικής οικονομίας επί της άλλης, και της διατήρησης των ευρωπαϊκών ελίτ σε υψηλή θέση στην παγκόσμια πυραμίδα κυριαρχίας με τίμημα την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών.
Η αταλάντευτη θέση υπέρ της Ευρώπης των Λαών που κράτησε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση της ελληνικής αριστεράς, της δίνει το δικαίωμα -χωρίς να κατηγορηθεί για υστεροβουλία- να παρουσιάσει τα συμπεράσματά της για τα δομικά, πρακτικά και θεωρητικά, ελλείματα που καθιστούν την Ευρωπαϊκή Ένωση εχθρική για τους λαούς της και την δημοκρατία. Μπορεί ακόμα, με μεγαλύτερη ευκολία από ποτέ, να αποδομήσει την "πατρική ασφάλεια" που αποπνέει το στερεότυπο της Αρχής στο πρόσωπο του όποιου/όποιας Γιούνκερ, Μέρκελ, Σαμαρά ή Στουρνάρα.
Αυτά όλα όμως, ίσως να είναι μια εύκολη δουλειά.
Υπάρχει μια άλλη, πολύ πιο δύσκολη δουλειά, την οποία αυτός που θα αναλάβει την αποδόμηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος θα πρέπει αναγκαστικά να επωμιστεί:
Σε ποιό επίπεδο και με ποιά εργαλεία θα εξασφαλιστεί η συνεργασία και η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών;
Πώς θα γίνει ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της Ισοτιμίας τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό -γιατί όχι, και σε παγκόσμιο επίπεδο;
Σε ποιά παραγωγική βάση θα στηριχτεί για να πετύχει η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ειρήνη και η ισοτιμία;
Πώς θα διδαχτούν οι πολίτες και οι κοινωνίες τα πλεονεκτήματα της φιλίας απέναντι στην καταστροφικότητα του ανταγωνισμού ή ακόμα καλύτερα, ποιός θα γίνει ο ίδιος το παράδειγμα που απαξιώνει την κυριαρχικότητα και προάγει την συνεργασία;
