20171220

Η έννοια της εξέλιξης στις κυριαρχικές κοινωνίες ή αλλιώς, ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού;

Ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού.
Αυτή η πρόταση αστοχεί σε δύο κρίσιμα σημεία.

1.
Καπιταλισμός είναι η μορφή που πήραν εξαιτίας της εξέλιξης της τεχνολογίας και των παραγωγικών εργαλείων τα κοινωνικά δίπολα καταναγκαστών και καταναγκαζόμενων.
Οι κυριαρχικές κοινωνίες των καταναγκαστών, είτε βρισκόμαστε στην εποχή του χαλκού, είτε της ψηφιακής τεχνολογίας, χρησιμοποιούν τα όπλα τους για να καταναγκάζουν τις υποτελείς σε αυτές κοινωνίες. Τα πραγματικά μέσα παραγωγής, από την εποχή που κάποιες κοινωνίες επινόησαν την υποδούλωση και τον καταναγκασμό άλλων κοινωνιών, είναι τα όπλα των κυρίαρχων σε συνδυασμό με τα ανθρώπινα κοπάδια των υποταγμένων σε αυτές κοινωνιών.
Οι κυριαρχικές κοινωνίες των καταναγκαστών δημιούργησαν και επέβαλλαν ένα περιβάλλον ακραίου ανταγωνισμού με αντίκρυσμα είτε την κυριαρχία, είτε την υποταγή, είτε την ολοκληρωτική καταστροφή. Η μεγέθυνση σε αυτό το περιβάλλον υπάρχει ως θεμελιώδης ανάγκη όχι μόνο για την επικράτηση αλλά και για την ίδια την επιβίωση των κυρίαρχων.
Ο ιμπεριαλισμός, ως ισχυροποίηση, μεγέθυνση και επέκταση, αποτελεί έννοια συνυφασμένη με την ύπαρξη και την συντήρηση κάθε πολεμικής κυριαρχικής κοινωνίας. Ο τρόπος με τον οποίο οι κυριαρχικές κοινωνίες είναι αλυσσοδεμένες με τον ανταγωνισμό και την μεγέθυνση υπήρξε η αιτία που καθόρισε την εξάπλωσή τους σε ολόκληρη την υφήλιο ως αναπόφευκτη. Κάθε κοινωνία που βρέθηκε σε γειτονία με μία πολεμική κυριαρχική κοινωνία βρέθηκε αντιμέτωπη με την πιθανότητα είτε να αντιπαρατεθεί συγκεντρώνοντας και η ίδια ισχύ υποτάσσοντας την περιφέρειά της, είτε να υποταγεί, είτε να μετεγκατασταθεί σε απομακρυσμένους τόπους υποτάσσοντας τους γηγενείς πληθυσμούς. Ο ιμπεριαλισμός αποτελεί την έκφραση του πιο κρίσιμου ίσως αυτοματισμού που δημιουργεί η επινόηση του πολέμου και της υποδούλωσης ως μέσων παραγωγής.

... Περίπου πριν 3.000 χρόνια οι Ασσύριοι βασιλείς έστελναν τους στρατούς τους για να προσαρτούν νέα εδάφη. Για περισσότερο από 300 χρόνια η Μεσοποταμία και εδάφη προς τα ανατολικά και τα δυτικά αποτέλεσαν μέρος της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Η κατάκτηση ξένων εδαφών έφερνε πλούτο. Οι περιοχές που είχαν κατακτηθεί από τον ασσυριακό στρατό ήταν υποχρεωμένες να αποδίδουν φόρους στον βασιλιά κάθε χρόνο. Εάν επαναστατούσαν ενάντια στην αρχή του, ή αρνιόντουσαν να πληρώσουν φόρους, ο βασιλιάς έστελνε τον στρατό του εναντίον τους. Υπήρχαν λίγοι στρατοί που θα μπορούσαν να νικήσουν τον ασσυριακό καθώς ήταν καλά εκπαιδευμένος και εξοπλισμένος. ...

2.
Ελάχιστη σημασία έχει το ποιό είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Όπως ελάχιστη σημασία είχε το ποιό ήταν το ανώτατο στάδιο της φεουδαρχίας. Οι καταναγκαζόμενες κοινωνίες στην φεουδαρχική οργάνωση δεν θα μπορούσαν να μαντέψουν τον τρόπο με τον οποίο η εξέλιξη των τεχνολογιών θα επιδρούσε στην εξέλιξη των κοινωνιών και θα ήταν μεγάλη παραδοξότητα να προσβλέπαν σε μία προς όφελός τους κατάρρευση των φεουδαρχικών δομών.
Οι κοινωνίες των καταναγκαστών μετασχηματίζονται συνεχώς, συνήθως αλληλοσπαρασώμενες και κατατρώγοντας τα ανθρώπινα κοπάδια τους, κάθε φορά όμως που τα γνωσιακά και τεχνολογικά επιτεύγματα το επιτρέπουν εξαπλώνονται κυριολεκτικά ή μεταφορικά σε νέα πεδία. Τα δίπολα καταναγκαστών και καταναγκαζόμενων, εντάσσονται σε έθνη, κράτη, αυτοκρατορίες και ενώσεις που επιβάλλουν νέα δίπολα μέσω "συμμαχιών" ή πολέμων. Η γενική εικόνα παραμένει συγκεχυμένη και παραπλανητική καθώς, για παράδειγμα, η καταναγκαζόμενη κοινωνία του ελληνικού κράτους απολαμβάνει ένα μερίδιο από τα προνόμια που προσφέρει η εκμετάλλευση της καταναγκαζόμενης κοινωνίας του βιετναμέζικου κράτους. Τόσο ο ανταγωνισμός όσο και ο καταναγκασμός διαχέονται αυτοποιημένα σε όλα τα πεδία των ανθρώπινων σχέσεων δημιουργώντας αδιάκοπα νέα δεδομένα, αλλά και νέους αυτοματισμούς, στα πεδία της ηθικής και πολιτισμικής πραγματικότητας.
Ο πυρήνας της κοινωνικής μας οργάνωσης δεν βρίσκεται στην ύπαρξη του Κεφαλαίου, αλλά στην ύπαρξη του καταναγκασμού. Οι κυριαρχικές κοινωνίες που εισήγαγαν και επέβαλαν τον καταναγκασμό στην υφήλιο, πρώτα από όλα φρόντισαν να αλυσσοδέσουν τον Προμηθέα και να οικειοποιηθούν την γνώση και τις τεχνολογίες. Είναι βέβαιο πως το Κεφάλαιο, αργά ή γρήγορα, θα αποδιοργανωθεί ολότελα από τις μορφές που έχει πάρει μέχρι σήμερα, όπως κάποτε αποδιοργανώθηκαν ολότελα οι φεουδαρχικές κοινωνίες. Αλλά το Κεφάλαιο δεν αποτελεί κάτι περισσότερο από ένα γνωσιακό, τεχνολογικό επίτευγμα η χρήση του οποίου σε μία δεδομένη στιγμή αναδιοργάνωσε τα δίπολα καταναγκαστών καταναγκαζόμενων, πράγμα που επίσης έκανε η πυρίτιδα και τόσα άλλα από τα γνωσιακά και τεχνολογικά επιτεύγματα των ανθρώπων που καρπώνονται κάθε φορά οι κυρίαρχοι.

Τα φυσικά μέσα που δομούν το εκάστοτε δίπολο μεταξύ κυριαρχικών κοινωνιών και υποτελών κοινωνιών, αποτελούν τα πρόσκαιρα εργαλεία ενός αυτοματισμού που ενεργοποιείται από επιλογές που κάνουν άνθρωποι στο πεδίο της ηθικής και του πολιτισμού. Η επιλογή που κάνουν οι κυρίαρχοι ισχυρίζεται ευθέως ή κεκαλυμμένα πως, άνθρωποι μπορούν να ζουν ως παραγωγικά κοπάδια άλλων ανθρώπων, και πως, τα όπλα και η φονική βία είναι το αναγκαίο μέσο για να επιτυγχάνεται αυτή η επιδίωξη.
Θα ήταν συνετό να θεωρούμε βέβαιο πως όσοι επιλέγουν να επιδιώκουν την κυριαρχία, στην αγωνιώδη προσπάθειά τους για κυριαρχία και μεγέθυνση θα επιδιώκουν ταυτόχρονα να καρπώνονται και να αξιοποιούν κάθε γνωσιακό και τεχνολογικό επίτευγμα προς όφελός τους, όπως και θα συνεχίσουν να αδιαφορούν για τις καταστροφές που επιφέρουν πρώτα στους υποτελείς τους αλλά συχνά και στον εαυτό τους.