20141106

Αναγκαίες παραδοχές

Για να έχουν οι προσπάθειες των προοδευτικών ανθρώπων υπόβαθρο, δύναμη και συνέχεια είναι υποχρεωμένες να αναζητούν συνεχώς και να χρησιμοποιούν ως αφετηρίες για την ερμηνεία του κόσμου, όσα μέσα από την διαρκή διαδικασία διεύρυνσης της νόησης αποκαλύπτουν οι επιστήμες.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, πριν από την διατύπωση οποιασδήποτε ηθικής, κοινωνικής, οικονομικής ή κάθε άλλης θεωρίας για το μέλλον των κοινωνιών, οι προοδευτικοί άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να θεμελιώνουν τους προβληματισμούς τους στις παραδοχές τις οποίες οι σύγχρονες επιστήμες και οι διευρυνόμενες γνώσεις μας για το κόσμο μάς επιτρέπουν να αναγνωρίζουμε.

Πρώτες από όλες αυτές τις παραδοχές είναι αυτές που αφορούν την ανθρώπινη φυσιολογία. Μερικές τέτοιες παραδοχές, οι οποίες αφορούν την ανθρώπινη φυσιολογία και αναγνωρίζονται σε επίπεδο ατόμου ή συνόλων, από τις πιο δυσάρεστες ίσως, είναι και οι παρακάτω:

1. 
Οι άνθρωποι, παρόλο που θεωρούμε τους εαυτούς μας ευφυείς, παραβλέπουμε πως μόνο ένα πολύ ανόητο ον θα μπορούσε να προκαλεί τόση πολλή δυστυχία και τόσο πολύ πόνο στον εαυτό του και στους γύρω του όσο εμείς.

2. 
Οι άνθρωποι διαθέτουμε την συνείδηση, ένα μοναδικό χαρακτηριστικό το οποίο θεωρούμε πως μας δίνει την δυνατότητα να κρίνουμε και να επιλέγουμε για όλα τα θέματα που αφορούν την ύπαρξή μας. Αυτή η συνείδηση όμως, σε σχέση με τον χρόνο ύπαρξης και εξέλιξής της, θα μπορούσαμε να πούμε πως έχει διανύσει μόλις μια στιγμή του χρόνου. Παραμένει δηλαδή μια πρωτόγονη συνείδηση που μόλις ξεμύτισε από την σκοτεινή ζωικότητα προσπαθώντας να ορθωθεί και να ορίσει το περιεχόμενο της ανθρωπινότητας.
Η πρωτόγονη φύση της ανθρώπινης συνείδησης είναι αναγκαστικά παρούσα ακόμα και στις πιο καλλιεργημένες εκφάνσεις της, πράγμα που αποφεύγουμε να παραδεχτούμε. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η πρωτόγονη συνείδηση, εφόσον επιδιώκει την διεύρυνση της ανθρωπινότητάς της και εφόσον αξιοποιεί τις δυνατότητες που προσφέρει η νοητική καλλιέργεια, μπορεί να διευρύνει, ίσως ακόμα και απεριόριστα, την αντίληψή της για το άτομο και τον κόσμο.

3. 
Οι πεποιθήσεις μας περί ηθικής και αισθητικής αποτελούν προϊόντα επιλογών οι οποίες έχουν διαμορφωθεί και εγκαθιδρυθεί ως εκφράσεις ενός σύνθετου πλέγματος ατομικών και συλλογικών επιδιώξεων. Καμμία τέτοια πεποίθηση δεν είναι αιώνια, ωστόσο γενικές τάσεις, όπως για παράδειγμα οι πεποιθήσεις που διαμορφώνονται από την επιθυμία για ειρηνική ζωή ή οι πεποιθήσεις που διαμορφώνονται από την επιθυμία για φόνο και βία, διαγράφουν γενικές κατηγορίες των προαιώνιων αντιφάσεων του ανθρώπινου όντος. Έτσι, απόψεις για το σωστό και το λάθος, το δίκαιο και το άδικο, το αξιοπρεπές και το αναξιοπρεπές, το ωραίο και το άσχημο παρουσιάζονται ως επιλογές συγκεκριμένων ατόμων ή κοινωνιών μέσα σε συγκεκριμένο χωροχρόνο.

4.
 Τα επιτεύγματα των ανθρώπων στις επιστήμες και στις τεχνολογίες δεν σχετίζονται καθόλου με την ανάπτυξη της ανθρωπινότητας και την απομάκρυνσή μας από την κατάσταση του ζώου. Κάθε άλλο μάλιστα. Όταν τα επιτεύγματα αυτά υπηρετούν την επιδίωξη κάποιων να κυριαρχούν πάνω σε άλλους, η ανθρωπότητα ολόκληρη απομακρύνεται από την προσπάθεια εξανθρωπισμού της και βυθίζεται σε μια ζωικότητα που όμοιά της δεν έχει υπάρξει. Γιατί κανένα ζώο μέχρι τώρα δεν διέθετε τόσο ισχυρά όπλα κυριαρχίας και τόσο ισχυρούς μηχανισμούς επιβολής καταναγκασμών πάνω σε άλλα ζώα του είδους του.
Για τους προοδευτικούς ανθρώπους το επίπεδο εξανθρωπισμού-εκπολιτισμού των ανθρώπων και των κοινωνιών μπορεί να καθορίζεται αποκλειστικά από το επίπεδο καλλιέργειας της ατομικής συνείδησης η οποία, μέσα από μια ενιαία προσπάθεια επιδιώκει την αρμονία με τον εαυτό, με τους άλλους και με το ευρύτερο περιβάλλον.

Ακολουθεί συνέντευξη ανώνυμου στρατολόγου του Ισλαμικού Χαλιφάτου στην διαδικτυακή έκδοση του Der Spiegel, 28.10.2014:
http://www.spiegel.de/international/world/islamic-state-interview-with-an-extremist-recruiter-a-999557.html
Ελληνική μετάφραση http://tvxs.gr/news/kosmos/synenteyksi-me-enan-tzixantisti-i-dimokratia-einai-gia-toys-apistoys