Το Δέντρο και η Ανάγκη (σύντομο μονόπρακτο για το περιβάλλον)

Το Δέντρο και η Ανάγκη (σύντομο μονόπρακτο για το περιβάλλον)

Δύο ψηλόλιγνα λυγερόκορμα παιδιά, στέκονται δίπλα δίπλα.

Αριστερά το κορίτσι, δεξιά το αγόρι.

Κοιτάζουν ολόισια μπροστά, στο κενό.

Το κορίτσι, έχει τα χέρια τεντωμένα προς τον ουρανό, σχεδόν παράλληλα, με μια αβίαστη χαλαρότητα όμως. Κινείται όπως ένα δέντρο στο φύσημα του αέρα. Χωρίς σαφή κατεύθυνση, ο κορμός λιγότερο, τα χέρια περισσότερο, σαν να χορεύουν, να μπλέκονται και να ξεμπλέκονται. Μαζί, σηκώνεται λίγο στις μύτες και ξανακάθεται.
Μια γέρνει λίγο πίσω, μια λίγο μπροστά, λίγο αριστερά, λίγο δεξιά.

Το αγόρι κινεί μόνο τα χέρια από τους ώμους. Ο κορμός μένει ακλόνητος.
Δύο αργοί κύκλοι το δεξί χέρι προς τα πίσω, σαν να θέλει όμως να εκταθεί μακρυά, να ξεκολλήσει από τον ώμο ή να παρασύρει τον κορμό. Ένας ελάχιστα πιο αργός κύκλος το αριστερό χέρι προς τα εμπρός.

Περνούν έτσι κάπου δύο λεπτά.

ΑΓΟΡΙ: Τί είσαι ’σύ;

ΚΟΡΙΤΣΙ: Εγώ είμαι το δέντρο.
Πότε ήρθες;

ΑΓΟΡΙ: Χτες, και έχω ήδη πάρα πολύ δουλειά να κάνω.

ΚΟΡΙΤΣΙ: Δουλειά;

ΑΓΟΡΙ: Ναι, με έφεραν οι άνθρωποι για να τους παράγω ενέργεια.

ΚΟΡΙΤΣΙ: Ενέργεια;

ΑΓΟΡΙ: Οι άνθρωποι μαγειρεύουν, ζεσταίνουν τα σπίτια τους, ταξιδεύουν…

ΚΟΡΙΤΣΙ: Δεν βλέπω συχνά ανθρώπους.
Είναι πολλοί;

ΑΓΟΡΙ: Πάρα πολλοί.
Και τους αρέσει να φτιάχνουν πράγματα που τους χρειάζονται,
κι ακόμα περισσότερα που δεν τους χρειάζονται.

Που και που, το δεξί χέρι του αγοριού παρασέρνει τα χέρια του κοριτσιού.

ΚΟΡΙΤΣΙ: Που δεν τους χρειάζονται;

ΑΓΟΡΙ: Ναι.
Στους ανθρώπους αρέσει πολύ να φτιάχνουν πράγματα που δεν τά ’χουν στ’ αλήθεια ανάγκη.
Γι αυτό εμένα με χρειάζονται πολύ.

ΚΟΡΙΤΣΙ: Εδώ που στέκεσαι μέχρι χτες στεκόντουσαν δέντρα.
Ξέρεις πού είναι;
Είναι φίλοι μου.

ΑΓΟΡΙ: Τα πήραν οι άνθρωποι.
Τα δέντρα δεν χρειάζονται στους ανθρώπους.
Μόνο για λίγο, όταν πεθαίνουν και
γίνονται καυσόξυλα.

ΚΟΡΙΤΣΙ: Οι φίλοι μου πέθαναν;

Σιωπή για λίγο.

ΑΓΟΡΙ: Ξέρεις,
με ενοχλείς λίγο...
Μου κόβεις τον αέρα…

Σιωπή.

Έρχονται τέσσερα άτομα, σηκώνουν το δέντρο και φεύγουν.
Ένας πέμπτος φορά στο αγόρι ένα καπελάκι με καρφιτσωμένο ένα κόκκινο φως ποδηλάτου που αναβοσβήνει.

Περνά μισό λεπτό.

Εμφανίζεται το κορίτσι τρέχοντας,
πίσω και οι πέντε κομπάρσοι.
Υποκλίνονται όλοι μαζί.
Αποχωρούν.