20131220
Τα καινά δαιμόνια
Η σημαντικότερη
δυσκολία των ανθρώπων να βελτιώσουν την ζωή τους βρίσκεται στην αδυναμία της ανθρώπινης
διάνοιας στο να αποδέχεται «καινά δαιμόνια».
Ο κόσμος προκειμένου να προσφέρει την απαιτούμενη αίσθηση ασφάλειας «πρέπει» να έχει μια παγιωμένη όψη. Ακόμα
χειρότερα, η αρμοδιότητα για την διατήρηση αυτής της παγιωμένης όψης παραδίδεται, εγκαταλείπεται
πιο σωστά, στους «ειδικούς» σε αυτούς που «ξέρουν».
Μοιάζει για την ανθρώπινη διάνοια η διατήρηση της α ί σ θ η σ η ς της ασφάλειας να είναι πιο σημαντική από την ίδια την ασφάλεια.
Μοιάζει για την ανθρώπινη διάνοια η διατήρηση της α ί σ θ η σ η ς της ασφάλειας να είναι πιο σημαντική από την ίδια την ασφάλεια.
Ακούγεται παράδοξο αλλά συμβαίνει ξανά και ξανά: είναι εύκολο για έναν
«ειδικό», χρησιμοποιώντας λόγια γνωστά, ειπωμένα με πατρική ζεστασιά, να
καθοδηγήσει μια κοινότητα στην καταστροφή, ενώ είναι πολύ δύσκολο για μια
κοινότητα να διακρίνει την σημασία μιας λογικής επιλογής, όσο οφθαλμοφανής και
να είναι, η οποία θα εξασφάλιζε και θα βελτίωνε την διαβίωσή της.
20131217
Ιστορικά καθήκοντα, ανέτοιμες δυνάμεις / Θέμης Τζίμας
Προσοχή: είναι άλλο πράγμα να καταλαμβάνεις και να αξιοποιείς το πεδίο που ανοίγει ο αντίπαλος, πράγμα φυσιολογικό όταν δεν είσαι εσύ που κυριαρχείς και τελείως διαφορετικό να αποδέχεσαι τα ερωτήματα που σου θέτει και να εξαντλείσαι σε αυτά.
...
Προσπαθεί [η αριστερά] να «ιδεολογικοποιήσει» την αδυναμία της ή ακόμα χειρότερα, σε κάποιες περιπτώσεις να αποφανθεί ότι φταίει ο λαός, λες και υπήρξε ποτέ περίοδος που άνθισε η ταξική συνείδηση από μόνη της, χωρίς παρέμβαση της πρωτοπορίας.
Πλήρες κείμενο: http://www.thepressproject.gr/article/53255/Istorika-kathikonta-anetoimes-dunameis
...
Προσπαθεί [η αριστερά] να «ιδεολογικοποιήσει» την αδυναμία της ή ακόμα χειρότερα, σε κάποιες περιπτώσεις να αποφανθεί ότι φταίει ο λαός, λες και υπήρξε ποτέ περίοδος που άνθισε η ταξική συνείδηση από μόνη της, χωρίς παρέμβαση της πρωτοπορίας.
Πλήρες κείμενο: http://www.thepressproject.gr/article/53255/Istorika-kathikonta-anetoimes-dunameis
Η ομολογία / Ιωσήφ Στάλιν, Κώστας Γαβράς
«Με έπιασαν στις 18 Δεκεμβρίου 1937. Με πήγαν στη φυλακή του Κρασνοντάρ. Μου ζητούσαν να υπογράψω ότι ανατίναξα το γεφύρι στο Τανγκανρόκ. Εγώ δεν ήξερα ούτε πού βρισκόταν αυτό... Εκεί έφαγα πολύ ξύλο... Στις 12 το βράδυ έρχονται, με παίρνουν για ανάκριση. Με χτυπούσαν και μου έλεγαν να υπογράψω ότι χάλασα το γεφύρι. Με έβαλαν γυμνό σε μια κάμαρα να στέκω όρθιος. Οι τοίχοι γύρω ήταν γεμάτοι καρφιά. Δεν μπορούσες να ακουμπήσεις πουθενά. Εριχναν κρύο νερό πάνω μου. Πρήστηκα. Με έβγαλαν έξω να υπογράψω. Εγώ δεν υπόγραφα. Εκλειναν με το χέρι τους το κείμενο και μου έλεγαν “υπόγραψε”. Τους έλεγα “να διαβάσω τι γράφει και μετά θα το υπογράψω”. Αυτός δεν το φανέρωνε αλλά έβριζε και μου έλεγε “υπόγραψε”. “Ανοίχτε να διαβάσω για να ξέρω γιατί με έχετε εδώ” έλεγα. Τότε άρχιζε το ξύλο. Πολύ ξύλο. Με χτύπαγε ο ένας και μετά με πέταγε στον άλλο. Τα ίδια και αυτός. Μέχρι που σωριαζόμουν κάτω».
-Γιάννης Καραμανίδης, 1980.
Πηγή: http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/i-%C2%ABelliniki-epixeirisi%C2%BB-toy-stalin-toy-blasi-agtzidi
H ομολογία / Κώστας Γαβράς, 1970
http://en.wikipedia.org/wiki/L%27Aveu
-Γιάννης Καραμανίδης, 1980.
Πηγή: http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/i-%C2%ABelliniki-epixeirisi%C2%BB-toy-stalin-toy-blasi-agtzidi
H ομολογία / Κώστας Γαβράς, 1970
http://en.wikipedia.org/wiki/L%27Aveu
20131212
Φασισμός, παρθενογένεση ή νεκρανάσταση;
1. Τίποτα το καινούργιο
Ο φασισμός διαμορφώθηκε κατά την πρόσφατη ιστορία των ανθρώπων κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και σε συγκεκριμένο στάδιο κοινωνικής ανάπτυξης. Ωστόσο, ο φασισμός δεν έφερε τίποτα καινούργιο ή άγνωστο μέχρι την στιγμή της εμφάνισής του στους ανθρώπους. Ίσα- ίσα, ο φασισμός αποτελεί την νεκρανάσταση παρελθοντικών αντιλήψεων και μορφών κοινωνικής οργάνωσης τις οποίες οι άνθρωποι πάλεψαν και παλεύουν να προσπεράσουν. Πολέμαρχοι, βασιλείς, φαραώ, καίσαρες, φορείς του θείου λόγου, εκστρατείες, σταυροφορίες, γενοκτονίες, φέρουν ατόφια τα χαρακτηριστικά του φασισμού ως προς το περιεχόμενο, αλλάζοντας μόνο ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τα οποία καθορίζονται από το επίπεδο της τεχνολογικής και πολιτισμικής ανάπτυξης κάθε περιόδου.
2. Η παραπλανητική παιδεία
Οι μεταμορφώσεις που παίρνουν τα ιδεώδη του φασισμού διαμέσου της ιστορίας των ανθρώπων αποκρύπτονται περίτεχνα και επιμελώς μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε η διαχρονική απανθρωπιά και οι θηριωδίες που διαπράττουν οι ίδιοι οι άνθρωποι ενάντια σε συνανθρώπους τους να κρύβονται κάτω από μια γυαλιστερή βιτρίνα με γενικό τίτλο «ανθρώπινος πολιτισμός». Ποιος όμως και με ποιο σκοπό αποκρύπτει, για παράδειγμα, την ύπαρξη σκλάβων στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Ιστορία Δ’ τάξης Δημοτικού) ή παρουσιάζει τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό ως έναν μεγάλο αναμορφωτή* (Ιστορία Ε’ τάξης Δημοτικού);
Αποστρέφοντας ωστόσο το βλέμμα από τις αποτρόπαιες εκδοχές κοινωνικής οργάνωσης που διαμορφώνουν κατά καιρούς οι άνθρωποι δεν αναπτύσσουμε, σε συλλογικό επίπεδο, κριτήρια που θα μας επέτρεπαν να επιλέξουμε ένα διαφορετικό μέλλον.
3. Ο πλούτος ως μέσο επιβολής και κυριαρχίας
Ασφαλώς κάθε εξουσία διαμορφώνεται έχοντας ως γνώμονα, αν όχι αποκλειστικό σίγουρα κεντρικό, οικονομικά συμφέροντα. Εύκολα, ωστόσο, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως τα οικονομικά συμφέροντα αυτών που έχουν την δύναμη να «κινούν τα νήματα» δεν σχετίζονται με τον βιοπορισμό των ίδιων και των οικογενειών τους, αφού αυτός είναι ήδη εξασφαλισμένος για πολλές μελλοντικές γενιές. Τι κινητοποιεί λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους να επιδιώκουν συνέχεια την αύξηση του πλούτου τους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που οι επιδιώξεις τους έχουν στους άλλους ανθρώπους; Η αύξηση του πλούτου πέραν των βιοποριστικών αναγκών, σχετίζεται αποκλειστικά με την επέκταση της κυριαρχίας και την εδραίωση της εξουσίας. Ο πλούτος αποτελεί ένα από τα μέσα με τα οποία επιβάλλεται και εδραιώνεται η εξουσία ενώ σπάνια αποτελεί αυτοσκοπό. Οι επιπτώσεις δε των ανταγωνισμών για κυριαρχία πάνω στους ασθενέστερους δεν αποτελούν μια παράπλευρη απώλεια αλλά αντίθετα είναι μέρος του αρχικού σκοπού.
4. Η οικονομική και πολιτική εξουσία
Η οικονομική εξουσία, από μόνη της, θα ήταν ανίσχυρη να επεκταθεί με τον τρόπο που πετυχαίνει την επέκτασή της όταν συνεργάζεται με την πολιτική εξουσία. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. Το ίδιο ισχύει και με άλλες μορφές εξουσίας που συνεργάζονται με την οικονομική και πολιτική εξουσία όπως για παράδειγμα η εκκλησιαστική. Για κάθε συμμέτοχο στο ευρύτερο πλέγμα της εξουσίας το ζητούμενο δεν είναι απαραίτητα ο πλούτος αλλά κατά κύριο λόγο η ίδια η εξουσία. Η εξουσία όταν απελευθερώνεται από φραγμούς μπορεί να επιδείξει ένα αποτρόπαιο πρόσωπο. Όπως και κάποιοι άνθρωποι όταν απελευθερώνονται από φραγμούς μπορεί να αναπτύξουν απάνθρωπες συμπεριφορές, ειδικά όταν έχουν διδαχθεί πως ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι ο ανταγωνισμός και η επιβολή.
5. Από το ζώο στον άνθρωπο και αντίστροφα
Η χρήση και εξόντωση των ασθενέστερων αποτελεί ένα μέρος της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας των δυνατών. Η αναλγησία στον ανταγωνιστικό κόσμο που διαμορφώνουμε διδάσκεται ως αυτονόητο χαρακτηριστικό της ζωικής "ανθρώπινης φύσης", όπως και η απανθρωπιά ανάγεται σε πλεονέκτημα. Ακυρώνοντας κάθε γνώση για την ανθρώπινη εξέλιξη που λέει ότι η ανθρώπινη φύση ε ί ν α ι ο πολιτισμός [εννοώντας την επιδίωξη της ειρήνης και της συνεργασίας], οι κυριαρχικές πολεμικές κοινωνίες επιμένουν να διδάσκουν πως οι καταστροφές που επιφέρουν στην ανθρωπότητα, η απαξίωση της ζωής και του πλανήτη, αποτελούν κάποιου είδους κορύφωσης της πολιτισμικής εξέλιξης της ανθρωπότητας.
6. Ο φασισμός, οι κυριαρχικές πολεμικές κοινωνίες και ο ανθρώπινος πολιτισμός
Ο φασισμός όπως τον γνωρίσαμε στον περασμένο αιώνα, και τον βιώνουμε ξανά σήμερα σε νηπιακή κατάσταση, είναι η αφτιασίδωτη έκφραση των επιδιώξεων των κυριαρχικών πολεμικών κοινωνιών από την πρώτη στιγμή που επινοήθηκε η υποταγή και χρήση άλλων ανθρώπων μέχρι σήμερα. Η αντιπαράθεση με τον φασισμό αποκτά ουσιαστικό νόημα όταν τίθεται στην βάση της αντιπαράθεσης του ανθρώπινου πολιτισμού με αυτούς που προσπαθούν να τον καταργήσουν. Η τοποθέτηση στο κατώτερο στάδιο της πολιτισμικής κλίμακας όσων με την βία, τον πλούτο και τα ψέματα προσπαθούν να κυριαρχούν και να επιβάλλονται πάνω σε συνανθρώπους τους, και η απονομιμοποίησή τους σε ηθικό επίπεδο, αποτελεί την αφετηρία για κάθε προσπάθεια επαναφοράς της ανθρώπινης εξέλιξης στο πλαίσιο του πολιτισμού. Προέχει έτσι να αναζητούμε και να διατυπώνουμε τα όρια μεταξύ πολιτισμού και απανθρωπιάς, ακυρώνοντας τα κριτήρια που θέτουν οι κυριαρχικές κοινωνίες από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα, και αντικαθιστώντας τα με κριτήρια που προάγουν την ειρήνη και την συνεργασία. Για να νικήσουμε τον φασισμό θα πρέπει εντέλει να αρνηθούμε την θεμελίωση των μελλούμελων Παρθενώνων πάνω στο αίμα Μηλίων.
Fascism, dominant warring societies and human civilization
Fascism as we have acknowledged it during the 20th century, and we are experiencing it again in an embryonic state, is the pure expression of the pursuits of the dominant warring societies, ever since the submission and use of humans was invented.
Confrontation with fascism becomes meaningful when it is based on the confrontation of human civilization against those who try to abolish it. The ranking at the lowest level of the cultural evaluation of those who by violence, wealth and deception, try to dominant and impose their will upon others, and their moral invalidation, constitutes the start for any effort to reset human evolution towards human civilization.
We have to search for and state the limits between civilization and inhumanity by invalidating the criteria that are set by the dominant warring societies ever since the Homer era, replacing them by criteria that promote peace and cooperation. In order to win fascism we should finally refuse the foundation of the future Parthenons on the blood of the citizens of Melos.
* H Στάση του Νίκα στο βιβλίο Ιστορίας της Ε' Δημοτικού αναφέρεται υπό τον τίτλο «Οι Δήμοι αναστατώνουν την πρωτεύουσα». Σε αυτό το κεφάλαιο η επιλογή του εξεγερμένου λαού να ορίσει νέο ηγέτη σχολιάζεται λίγο-πολύ ως ανήκουστη συμπεριφορά:
«Οι στασιαστές αντί να πειθαρχήσουν, "επιστράτευσαν" έναν αξιωματούχο του παλατιού, τον Υπάτιο, τον μετέφεραν στον ιππόδρομο και τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα!»
Το μάθημα καταλήγει με την διαπίστωση ότι τελικά «κανείς δεν νίκησε» αφού «και το γόητρο του αυτοκράτορα πληγώθηκε βαριά.»
Και όλοι έχουμε εμπεδώσει, ή οφείλουμε να εμπεδώσουμε, πως το γόητρο ενός αυτοκράτορα είναι πάνω κάτω ισοδύναμο με 30 χιλιάδες δολοφονημένους, την κατάργηση της ανεξιθρησκείας, την απαγόρευση της διδασκαλίας της φιλοσοφίας, μαζί και με μερικά ακόμα επουσιώδη που κατά καιρούς απαιτούν ορισμένοι «απείθαρχοι».
Ο φασισμός διαμορφώθηκε κατά την πρόσφατη ιστορία των ανθρώπων κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και σε συγκεκριμένο στάδιο κοινωνικής ανάπτυξης. Ωστόσο, ο φασισμός δεν έφερε τίποτα καινούργιο ή άγνωστο μέχρι την στιγμή της εμφάνισής του στους ανθρώπους. Ίσα- ίσα, ο φασισμός αποτελεί την νεκρανάσταση παρελθοντικών αντιλήψεων και μορφών κοινωνικής οργάνωσης τις οποίες οι άνθρωποι πάλεψαν και παλεύουν να προσπεράσουν. Πολέμαρχοι, βασιλείς, φαραώ, καίσαρες, φορείς του θείου λόγου, εκστρατείες, σταυροφορίες, γενοκτονίες, φέρουν ατόφια τα χαρακτηριστικά του φασισμού ως προς το περιεχόμενο, αλλάζοντας μόνο ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τα οποία καθορίζονται από το επίπεδο της τεχνολογικής και πολιτισμικής ανάπτυξης κάθε περιόδου.
2. Η παραπλανητική παιδεία
Οι μεταμορφώσεις που παίρνουν τα ιδεώδη του φασισμού διαμέσου της ιστορίας των ανθρώπων αποκρύπτονται περίτεχνα και επιμελώς μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι ώστε η διαχρονική απανθρωπιά και οι θηριωδίες που διαπράττουν οι ίδιοι οι άνθρωποι ενάντια σε συνανθρώπους τους να κρύβονται κάτω από μια γυαλιστερή βιτρίνα με γενικό τίτλο «ανθρώπινος πολιτισμός». Ποιος όμως και με ποιο σκοπό αποκρύπτει, για παράδειγμα, την ύπαρξη σκλάβων στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Ιστορία Δ’ τάξης Δημοτικού) ή παρουσιάζει τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό ως έναν μεγάλο αναμορφωτή* (Ιστορία Ε’ τάξης Δημοτικού);
Αποστρέφοντας ωστόσο το βλέμμα από τις αποτρόπαιες εκδοχές κοινωνικής οργάνωσης που διαμορφώνουν κατά καιρούς οι άνθρωποι δεν αναπτύσσουμε, σε συλλογικό επίπεδο, κριτήρια που θα μας επέτρεπαν να επιλέξουμε ένα διαφορετικό μέλλον.
Ασφαλώς κάθε εξουσία διαμορφώνεται έχοντας ως γνώμονα, αν όχι αποκλειστικό σίγουρα κεντρικό, οικονομικά συμφέροντα. Εύκολα, ωστόσο, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως τα οικονομικά συμφέροντα αυτών που έχουν την δύναμη να «κινούν τα νήματα» δεν σχετίζονται με τον βιοπορισμό των ίδιων και των οικογενειών τους, αφού αυτός είναι ήδη εξασφαλισμένος για πολλές μελλοντικές γενιές. Τι κινητοποιεί λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους να επιδιώκουν συνέχεια την αύξηση του πλούτου τους, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που οι επιδιώξεις τους έχουν στους άλλους ανθρώπους; Η αύξηση του πλούτου πέραν των βιοποριστικών αναγκών, σχετίζεται αποκλειστικά με την επέκταση της κυριαρχίας και την εδραίωση της εξουσίας. Ο πλούτος αποτελεί ένα από τα μέσα με τα οποία επιβάλλεται και εδραιώνεται η εξουσία ενώ σπάνια αποτελεί αυτοσκοπό. Οι επιπτώσεις δε των ανταγωνισμών για κυριαρχία πάνω στους ασθενέστερους δεν αποτελούν μια παράπλευρη απώλεια αλλά αντίθετα είναι μέρος του αρχικού σκοπού.
4. Η οικονομική και πολιτική εξουσία
Η οικονομική εξουσία, από μόνη της, θα ήταν ανίσχυρη να επεκταθεί με τον τρόπο που πετυχαίνει την επέκτασή της όταν συνεργάζεται με την πολιτική εξουσία. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. Το ίδιο ισχύει και με άλλες μορφές εξουσίας που συνεργάζονται με την οικονομική και πολιτική εξουσία όπως για παράδειγμα η εκκλησιαστική. Για κάθε συμμέτοχο στο ευρύτερο πλέγμα της εξουσίας το ζητούμενο δεν είναι απαραίτητα ο πλούτος αλλά κατά κύριο λόγο η ίδια η εξουσία. Η εξουσία όταν απελευθερώνεται από φραγμούς μπορεί να επιδείξει ένα αποτρόπαιο πρόσωπο. Όπως και κάποιοι άνθρωποι όταν απελευθερώνονται από φραγμούς μπορεί να αναπτύξουν απάνθρωπες συμπεριφορές, ειδικά όταν έχουν διδαχθεί πως ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι ο ανταγωνισμός και η επιβολή.
5. Από το ζώο στον άνθρωπο και αντίστροφα
Η χρήση και εξόντωση των ασθενέστερων αποτελεί ένα μέρος της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας των δυνατών. Η αναλγησία στον ανταγωνιστικό κόσμο που διαμορφώνουμε διδάσκεται ως αυτονόητο χαρακτηριστικό της ζωικής "ανθρώπινης φύσης", όπως και η απανθρωπιά ανάγεται σε πλεονέκτημα. Ακυρώνοντας κάθε γνώση για την ανθρώπινη εξέλιξη που λέει ότι η ανθρώπινη φύση ε ί ν α ι ο πολιτισμός [εννοώντας την επιδίωξη της ειρήνης και της συνεργασίας], οι κυριαρχικές πολεμικές κοινωνίες επιμένουν να διδάσκουν πως οι καταστροφές που επιφέρουν στην ανθρωπότητα, η απαξίωση της ζωής και του πλανήτη, αποτελούν κάποιου είδους κορύφωσης της πολιτισμικής εξέλιξης της ανθρωπότητας.
6. Ο φασισμός, οι κυριαρχικές πολεμικές κοινωνίες και ο ανθρώπινος πολιτισμός
Ο φασισμός όπως τον γνωρίσαμε στον περασμένο αιώνα, και τον βιώνουμε ξανά σήμερα σε νηπιακή κατάσταση, είναι η αφτιασίδωτη έκφραση των επιδιώξεων των κυριαρχικών πολεμικών κοινωνιών από την πρώτη στιγμή που επινοήθηκε η υποταγή και χρήση άλλων ανθρώπων μέχρι σήμερα. Η αντιπαράθεση με τον φασισμό αποκτά ουσιαστικό νόημα όταν τίθεται στην βάση της αντιπαράθεσης του ανθρώπινου πολιτισμού με αυτούς που προσπαθούν να τον καταργήσουν. Η τοποθέτηση στο κατώτερο στάδιο της πολιτισμικής κλίμακας όσων με την βία, τον πλούτο και τα ψέματα προσπαθούν να κυριαρχούν και να επιβάλλονται πάνω σε συνανθρώπους τους, και η απονομιμοποίησή τους σε ηθικό επίπεδο, αποτελεί την αφετηρία για κάθε προσπάθεια επαναφοράς της ανθρώπινης εξέλιξης στο πλαίσιο του πολιτισμού. Προέχει έτσι να αναζητούμε και να διατυπώνουμε τα όρια μεταξύ πολιτισμού και απανθρωπιάς, ακυρώνοντας τα κριτήρια που θέτουν οι κυριαρχικές κοινωνίες από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα, και αντικαθιστώντας τα με κριτήρια που προάγουν την ειρήνη και την συνεργασία. Για να νικήσουμε τον φασισμό θα πρέπει εντέλει να αρνηθούμε την θεμελίωση των μελλούμελων Παρθενώνων πάνω στο αίμα Μηλίων.
Fascism, dominant warring societies and human civilization
Fascism as we have acknowledged it during the 20th century, and we are experiencing it again in an embryonic state, is the pure expression of the pursuits of the dominant warring societies, ever since the submission and use of humans was invented.
Confrontation with fascism becomes meaningful when it is based on the confrontation of human civilization against those who try to abolish it. The ranking at the lowest level of the cultural evaluation of those who by violence, wealth and deception, try to dominant and impose their will upon others, and their moral invalidation, constitutes the start for any effort to reset human evolution towards human civilization.
We have to search for and state the limits between civilization and inhumanity by invalidating the criteria that are set by the dominant warring societies ever since the Homer era, replacing them by criteria that promote peace and cooperation. In order to win fascism we should finally refuse the foundation of the future Parthenons on the blood of the citizens of Melos.
* H Στάση του Νίκα στο βιβλίο Ιστορίας της Ε' Δημοτικού αναφέρεται υπό τον τίτλο «Οι Δήμοι αναστατώνουν την πρωτεύουσα». Σε αυτό το κεφάλαιο η επιλογή του εξεγερμένου λαού να ορίσει νέο ηγέτη σχολιάζεται λίγο-πολύ ως ανήκουστη συμπεριφορά:
«Οι στασιαστές αντί να πειθαρχήσουν, "επιστράτευσαν" έναν αξιωματούχο του παλατιού, τον Υπάτιο, τον μετέφεραν στον ιππόδρομο και τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα!»
Το μάθημα καταλήγει με την διαπίστωση ότι τελικά «κανείς δεν νίκησε» αφού «και το γόητρο του αυτοκράτορα πληγώθηκε βαριά.»
Και όλοι έχουμε εμπεδώσει, ή οφείλουμε να εμπεδώσουμε, πως το γόητρο ενός αυτοκράτορα είναι πάνω κάτω ισοδύναμο με 30 χιλιάδες δολοφονημένους, την κατάργηση της ανεξιθρησκείας, την απαγόρευση της διδασκαλίας της φιλοσοφίας, μαζί και με μερικά ακόμα επουσιώδη που κατά καιρούς απαιτούν ορισμένοι «απείθαρχοι».
20131211
Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση
http://www.startupgreece.gov.gr/el/content/%CE%B4
Πόσες κατηγορίες Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων υπάρχουν;
Ανάλογα με τον ειδικότερο σκοπό που εξυπηρετούν, οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις διακρίνονται σε 3 κατηγορίες:
Πόσες κατηγορίες Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων υπάρχουν;
Ανάλογα με τον ειδικότερο σκοπό που εξυπηρετούν, οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις διακρίνονται σε 3 κατηγορίες:
- Ένταξης: Αποσκοπούν στην ένταξη στην οικονομική και κοινωνική ζωή των ατόμων που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού (ΑμεΑ, εξαρτημένοι, απεξαρτημένοι, οροθετικοί, φυλακισμένοι, αποφυλακισμένοι, ανήλικοι παραβάτες). Σε μια Κοιν.Σ.Επ. Ένταξης, 40% κατ’ ελάχιστον των εργαζομένων θα πρέπει να ανήκει υποχρεωτικά στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.
- Κοινωνικής Φροντίδας: Αποσκοπούν στην παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών κοινωνικού – προνοιακού χαρακτήρα που απευθύνονται σε ομάδες πληθυσμού όπως ηλικιωμένοι, βρέφη, παιδιά, ΑμεΑ και άτομα με χρόνιες παθήσεις.
- Συλλογικού και Παραγωγικού Σκοπού: Αποσκοπούν στην προαγωγή του τοπικού και συλλογικού συμφέροντος, στην απασχόληση, στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής και της τοπικής ή περιφερειακής ανάπτυξης. Ενδεικτικά, μπορούν να δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως ο πολιτισμός, το περιβάλλον, η οικολογία, η εκπαίδευση, οι παροχές κοινής ωφέλειας, η αξιοποίηση τοπικών προϊόντων, η διατήρηση παραδοσιακών δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων κ.α.
20131210
20131208
Η αποπληρωμή / Ουίνστον Τσώρτσιλ
Αφού έχουμε πληρώσει στη Ρωσία το τίμημα για να έχουμε ελευθερία δράσεως στην Ελλάδα, δεν πρέπει να διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε βρετανικές δυνάμεις για να υποστηρίξουμε την βασιλική ελληνική κυβέρνηση Παπανδρέου.
...
Περιμένω ανοιχτή σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουμε επιλέξει προσεκτικά το έδαφος.
Ουίνστον Τσώρτσιλ προς τον Ρόμπερτ Άντονι Ίντεν
1944.11.07
Πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=157291
...
Περιμένω ανοιχτή σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουμε επιλέξει προσεκτικά το έδαφος.
Ουίνστον Τσώρτσιλ προς τον Ρόμπερτ Άντονι Ίντεν
1944.11.07
Πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=157291
Η εκκαθάριση / Σπύρος Μαρκεζίνης
Ευτυχώς, βοηθούσης της σθεναράς στάσεως του Στρατηγού Σκόμπι και της αδιαλλαξίας των κομμουνιστών, εσταμάτησεν ο κατήφορος εις τον οποίον εφερόμεθα κατόπιν των συνεχών υποχωρήσεων του κ. Πρωθυπουργού και εισήλθομεν εις περίοδον εκκαθαρίσεως.
...
Αι γραμμαί αυταί γράφονται εις την πνιγηράν ατμόσφαιραν της ενάρξεως του εμφυλίου πολέμου. Και όμως ο κόσμος είναι ήρεμος και ευτυχής, διότι διαισθάνεται ότι αυτό είναι η αρχή του τέλους των δεινών του. Και καθ' ημέραν αποβλέπει περισσότερον προς Υμάς ως τον Λυτρωτήν.
Επιστολή του Σπύρου Μαρκεζίνη προς τον Βασιλιά.
1944.12.03
Πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=157291
Φωτογραφία: Dmitri Kessel, 1944.12.03, από την ελληνική έκδοση "Ελλάδα 1944" εκδόσεις Άμμος, 1997.